..... Niks druk, niks slaan, sámenwerking....

Zoals jullie allemaal weten ben ik een totale leek op paarden gebied.

Maar .. als je een stick nodig denkt te hebben voor je eigen veiligheid bij het kennismaken van een nieuw paard -mishandeld of niet- dan denk ik persoonlijk dat je al goed fout bezig bent in je hoofd. De negatieve energy -het bang zijn- die met deze handeling gepaard gaat heeft het paard al door nog voordat je de stick zelfs oppakt.

Ik heb een skistok als wandelstok als het glad is, daar moest ik met een heel grote boog om Maya mee heenlopen, alleen het zien van de stick was al genoeg voor een schrikreactie. Nu na 4 maanden weet ze wel dat die stick niet voor haar is. Er is ook een soort handbeweging waar ze helemaal niets van moet hebben. Dus ergens in haar 9 jaar leventje heeft ze op haar donder gehad en vergeten doet geen enkel levend wezen dat.

Ik heb haar nog helemaal niets 'aangeleerd', alle progress die we hebben komt van haar uit, en dat betekend niet dat ze over me heen kan lopen. Als ik consequent ben in mijn akties dan snapt ze dat heel goed. Ze doet een moord voor 'echemiek' een soort graan iets waar ze elke ochtend en avond een klein beetje van krijgt. Probeerde ze vroeger het maatbakje uit mijn hand te slaan, nu alleen met zeggen -en in het Nederlands- 'nee in je blauwe bakje' heeft ze het geleerd en nu zegt ze bij de trap goeiemorgen en loopt met me mee naar het blauwe bakje aan de andere kant van de tuin en wacht totdat de echemiek in het bakje ligt. Alleen op praten en duidelijke stap richting blauwe bakje.

Een paar maanden terug had ik een paar worteltjes op de motorkap gelegd. Zij ziet ze en ja hoor smikkel smikkel. Nu nog elke dag als we langs de auto lopen moet ze even checken of er geen worteltjes liggen, als ze dat niet vergeet, hoe kan een mens dan denken dat een paard mishandeling vergeet...?

Gewoon lekker 'zijn' met je nieuwe aanwinst, het tijd geven en leren van elke reaktie.

En vooral veel plezier Aoife, met je nieuwe paard, ergens zit er ook een happy grapjas onder al dat leed ... !

Denk Michelangelo die volgens zichzelf David met liefde uit het stuk steen bevrijdt heeft..!

Groetjes Marianne

Zoals ik al eerder had aangegeven gebruik ik de stik als verlening voor mijn arm, dat nu overigens goed gaat, ik wil haar laten zien dat het niet eng is.
Als ik met haar wandel en ik zie dat ze iets eng vind loop ik er naar toe raak het aan en wacht tot het paard dezelfde actie onderneemt.
Dat doe ik overigens met alle paardjes onder de wandeling, blijf zelf kalm en loop er rustig op af.
Verder hoeft ze van mij nu niets, alleen genieten en haarzelf zijn en aankomen.
Het is een schat van een dier en ik hoop dat ze uiteindelijk uit haar schulp kruipt.
Die manen heb ik voorlopig allang laten varen, dat komt wel.

Nanning07 schreef op maandag 7 februari 2011, 0:01:

Elk paard zijn eigen karakter ongeacht ze altijd dezelfde omgevingsinvloeden ondergaan hebben tijdens hun puberjaren. Is bij kinderen ook zo.
Wat mogelijks wel misgegaan is, is dat beide paarden geen duidelijke leider hebben gehad in hun jeugd. Voor de ene zal dat een belangrijkere afwezigheid zijn geweest als voor de andere.

Hoi Piet,

Ik snap dat je intentie goed is. En wat je zegt klopt ook.
Alleen de manier waarop je de dingen zegt vind ik behoorlijk aanvallend.
Op deze wijze leer je mijnziens mensen niets maar zorg je er voor dat ze in de verdediging gaan en vaak niet meer terug komen op een site als deze.
Wat erg jammer is want ik denk dat zo'n site als deze juist erg belangrijk is voor mensen maar nog belangrijker voor de paarden van deze mensen.

Groetjes Lineke

Peter Donck schreef op zondag 6 februari 2011, 22:13:


en zorg voor een schaar bij de hand, sommige klitten laten zich het best met de schaar verwijderen. Zie je na een dag ook niks meer van.

Lineke schreef op maandag 7 februari 2011, 9:50:


IK lees ook dat het Piet heel erg pijn doet - de goede bedoelingen ten spijt - elke keer dat er iets gebeurt met een paard dat door iets anders vermeden zou kunnen worden. Hij geeft dat ook toe... dus ... ik zou eerder (soms) wanhoop zien dan agressie... tja onze eigen filters zijn er ook nog
Myriam

Piet schreef op maandag 7 februari 2011, 7:50:


Piet, bedankt dat je zo uitgebreid hebt gereageerd op mijn bericht.
Ik persoonlijk vind het geen probleem om een vreemd paard te confronteren met dingen zoals een carotstick. Die wordt in bovenstaande alleen maar gebruikt om te testen waar het paard problemen mee heeft. Ook het aanraken (misschien zelfs vastpakken) van de manen wekte reacties op.
Als je in staat bent die reacties te lezen (zoals Aoife dat deed) hoef je dingen niet te forceren (zoals jij je in gedachten voorstelt).
Aoife heeft in mijn beleving het juiste gedaan: haar paard gelezen en om hulp gevraagd.
En je opmerking: "niks druk, niks slaan, samenwerking..." waar heeft zij die regel dan overtreden? Je paard lezen, daarna analyseren wat er mis is en daarna op gepaste wijze een oplossing zoeken, is dat niet goed?
Je gaat voor mijn gevoel wel heel respectloos met haar hulpvraag om door haar benadering voor het gemak maar gelijk te schakelen aan een eerste stap op het pad naar verdoemenis.
Ik ben er van overtuigd dat dit paard op een respectvolle, zelfs tedere manier geholpen kan worden om zijn/haar vertrouwen in de mensen weer terug te krijgen, ook door Parelli.
Het eist inzet, inlevingsvermogen en geduld, maar is dat ook niet zo bij clickertraining?

Hoi Aoife!

Hoe is het met je?
Wat goed van je dat jij je over dit paardje hebt ontfermd!

Mijn pony Lucas was ook zwaar mishandeld en verwaarloost.
Ik heb alles met heel veel geduld opgelost en inderdaad vanuit samenwerken.
En inderdaad ook zonder druk, alhoewel je soms ook een keertje even moet door zetten om te laten zien dat iets niet eng is maar dat kun je pas doen als je het vertrouwen van je paardje hebt. Dat kun je nu nog niet omdat ze pas veel te kort bij je is.

Wees er gewoon, ik was er altijd op mijn dooie gemakkie de wei aan het uitmesten dan kwam hij steeds kijken en dan beloonde ik hem dat hij kwam kijken dmv een worteltje en dan ging ik gewoon weer door met uitmesten.
Zo kreeg hij het vertrouwen dat hij gewoon rustig bij mij kon komen.
Poetsen deed ik tijdens het eten, dan liet ik hem gewoon los staan in de wei daf ik hem zijn eten en dan deed ik hem met een zachte borstel heel rustig poetsen alleen zijn lijf niet zijn hoofd of benen dat was stap 2 en 3 pas weer.

Heel veel succes ben er van overtuigd dat het helemaal goed gaat komen!

Groetjes Lineke

Hoi Lies en Lineke,

Bedankt voor jullie lieve reacties!! Doet me goed!

Ja gaat eigenlijk goed hier met de paardjes, we hebben er de afgelopen week 3 bij gekregen 2 voor de buurman en merrie voor mij (was haast bij) en ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar niet mee te laten komen, ook omdat ze in de opvang bij een paard stond dat al zou komen en die waren inmiddels al dikke vrienden
Dus alles loopt door elkaar heen

Ik ga regelmatig even de berg op om de paarden te zien en een beetje te klooien in de wei, ze komen dan wel hoor en ik wordt ook al als snoepautomaat gezien
Maar voor nu geeft dat niet.

Hoe is het verder met jou Lineke (brand overleeft met al die troep in de lucht?)

Groetjes Aoife

Aoife Berserik schreef op zondag 6 februari 2011, 14:38:

Hoewel ik niet aan de goede intenties van Aoife twijfel, noch aan de goede afloop doe ik toch een duit in het zakje: laat die merrie eerst eens minstens 2 weken met rust en observeer haar. Die tijd heb je wel nodig om te zien hoe dit paard reageert en om haar tot rust te laten komen in haar omgeving en in haar contact met de andere paarden. Als je het idee krijgt dat ze op haar gemak is ga je langzaam maar zeker aan de slag met verkennen en dingen als manen kammen en hoefbekappen (tenzij dat heel urgent is, dan een spoedbekapping in een paar minuten klaar) Ik heb lang geparellied maar mijn mening is: laat parelli erbuiten, dus geen wijken voor druk tenzij je eigen welzijn in het geding komt. Blijft over: positief belonen. Geen stokken of wat dan ook gebruiken, ze kunnen je paard afleiden door slechte herrinneringen. Ga op een stoel in de wei zitten tot ze naar je toe komt, het is er net lekker weer voor. En vergeet al die snoepjes ook even, je bent geen snoepautomaat en het zou de verkeerde indruk kunnen wekken bij je paarden.