ik vind het zelf wel belangrijk en dacht dat ik een redelijk goede zit had.
Tot ik deze week voor het eerst weer eens zitles gekregen heb. Nou ja, het was een onderdeel van de les. En ik had het idee dat ik helemaal opnieuw moest beginnen met leren rijden.
Zelf heb ik moeite met lichaamsorientatie. Voor een stuk komt dit door ernstige dislexy (linker en rechter hersenhelft communiceren dan minder goed). Hierdoor is links/rechts en omhoog/omlaag enz soms moeilijk voor me. Als ik de tijd neem om dingen te trainen en ze een automatisme worden is er niks meer van te merken. Maar bij het aanleren van nieuwe dingen loop ik daar tegenaan.
En nu met een nieuwe rijlerares viel het me heel hard tegen al zei ze dat mijn zit niet slecht was.
Nu kreeg ik het advies om Alexandertherapie te gaan doen. Ik ben het nog een beetje aan het uitzoeken maar ik denk dat het soms goed is om ook buiten het paardrijden aan je lichaam te werken.

Anita Cats schreef op vrijdag 11 februari 2011, 16:29:


Ik kreeg ooit eens de tip: Niet te aktief gaan staan in die staan-zit oefening.
Laat je paard door zijn drafbeweging jou bij wijze van spreken een beetje uit het zadel laten komen, maar ga vooral niet teveel staan, laat je gewoon ietsje omhoog brengen door je paard, maar hou je knieen ontspannen en op dezelfde plaats zeg maar, niet je benen gaan strekken om echt te gaan staan in de beugels.

Ben ik het helemaal mee eens. Soepel meegaan met de beweging, dus niet houterig de staan beweging en plof zit. Je lichaam onder controle hebben, zodat je je balans kan houden.Net als de verlichte houding, je bovenlichaam daar kunnen houden waar het paard er geen hinder van heeft of ter verlichting en / of verbetering. De losse knieeen is dan wel een vereisde wil je goed je balans kunnen houden, anders klem je je zelf uit het zadel, en kan je ook niet met de beweging mee komen. Dan moeten we echt losjes ontspannen zitten. Aanspanning waar nodig, om ons recht te houden.
Daarentegen kan je ook middels het lichtrijden de gang vertragen. Gaat het paard in onrust te snel kan je met je lichaam de snelle gang wat tegenhouden, net een fractie later gaan staan dan wanneer je zou doen bij een goed ritme.

Danielle Zontrop schreef op vrijdag 11 februari 2011, 18:13:


Ja oefening baart kunst, maar dat geld voor iedereen. Kan me wel voorstellen dat jij daar meer voor zou moeten doen. Meer concentreren om hetzelfde te bereiken.

Ik jog, en ben daar ook nu weer fanatief mee bezig, ga over een paar maand een jong paard rijden. Het helpt voor meerdere dingen je spieropbouw / kracht en mijn conditie zodat ik het paard beter kan begeleiden. Wordt ik gelanceerd heb ik ook meer bescherming tegen blessure's

Hallo,

Ik zit weer met heel wat vragen. Met een nieuw paard erbij, krijg je weer heel veel nieuwe input... en de lente begint te kriebelen...

Hoe kan je op een veilige en vlotte manier werken aan de conditie, uithoudingsvermogen van je paard? Zijn er -net zoals voor mensen- van die handige schema's? Zo in de trant van 5min stap 5 min draf 1min stap...? Ik heb daar dus geen flauw idee van.

Hoe bouwen we dit het best op met onze Frodo, eind deze maand 6 jaar en sinds vorig jaar zadelmak, en dus nog nooit "hard" moeten werken?
We zijn begonnen met voorzichtige wandelingetjes, maar een uur is momenteel zeker genoeg.
Volgens mij wordt hij vooral moe van al het denkwerk (wat doet die tak daar? ben je zeker dat die hond achter het hek niet aan mij kan? als ik mijn hoeven in een plas zet, verdwijnen ze dan niet? waar moet ik mijn benen zetten als het stijl bergop/bergaf is, wat doe je vreemd daar bovenop mij - oh je wil de sneeuw van je afschudden....).
Hij doet het schitterend hoor en voorlopig vinden we het ook méér dan voldoende. Wij zijn supergelukkig met wat hij allemaal al doet en kan. En hij is ook al wat minder moe dan de eerste keren.

Momenteel kunnen we niet in de wei rijden, dus rijden we in de manège in de buurt al eens mee. Hij is daar op zijn gemak, maar daar wordt veel meer gedraafd en ook daar merk je na 40 à 45 minuten dat hij moe wordt. Daar zeggen ze dat een uur voor hem zeker niet te veel is, dat hij het leert door te doen. Maar ja, ze zeggen daar ook dat ze het meest leren als ze moe zijn en daar ben ik het dan weer niet mee eens.

Zelf heb ik zo'n start to run gedaan en dat ging goed, maar ja, ik word ook moe en soms moet je eens even doorbijten (om over het zweten maar te zwijgen).
Is dat bij paarden ook zo? Wanneer moet je stoppen?

Ik heb ook de omgekeerde vraag.

Ik ga er van uit dat onze merrie geen goede conditie heeft (heel weinig mee gedaan de laatste maanden), ze is momenteel ook zo stijf als een hark.
Maar als ik met haar ga wandelen kent ze maar 1 vitesse: de 5de.
Ik ben vorige weekends telkens zo'n 2.5u weggeweest (hele stukken draf, ook galop, ook een steile duin met mul zand en zo), en op de terugweg had ik het gevoel dat ze die toer nog wel eens wilde doen.
Ik moet haar niet vragen om vooruit te gaan: als ik zachtjes "galop" zeg, vertrekt ze vol enthousiasme (met mijn benen moet ik al helemaal niets doen). Ze vindt het ook niet leuk om te stappen op plaatsen waar we meestal draven.

Gaat een paard over zijn limiet als je het niet dwingt? Of mag ik haar laten lopen zolang ze zelf wil? Kent ze haar grenzen?

Vorige zomer deden we ritten tussen 20 en 30km en dan merkte je wel dat ze moe werd.

Ik wil zeker niet te snel gaan, maar ook niet te traag. En ik vraag me af of we -binnen onze beperkte tijd- een échte conditie kunnen opbouwen en behouden.

Lena,

Je houding/zit is een essentieel ding om 1 te worden/zijn met je paard.

Wanneer je houding/zit goed is, kun je daarmee (bijna) alles aan je paard vertellen.
Ik vind het super belangrijk dat je je paard niet stoort in zijn beweging, maar zijn beweging juist ondersteunt. Vanuit die ondersteuning kun je hem namelijk dingen gaan vertellen.

Even een voorbeeld:
Wanneer je op je paard gaat stappen of in draf gaat doorzitten kun je met je billen de rug van je paard voelen bewegen. De ene pas van je paard gaat zijn ene rughelft omhoog/omlaag, de andere pas de andere helft. Het gaat dus op het ritme van de beweging van je paard, op dat ritme rijd je ook licht. Deze beweging moet je volgen met je heupen/kont etc. Wanneer jij precies het ritme van je paard kunt volgen, zul je hem minder storen. Maar hiermee kun je ook het ritme beinvloeden. Door het ritme van jouw heupen subtiel te vertragen kun je je tempo of ritme van je paard vertragen en evt een overgang terug maken. Andersom, kun je dus ook versnellen.

Dit is een heel klein stukje, wat ik super belangrijk vind. Je kunt/moet hier nog veel verder mee, maar dit is een begin.
Dit kun je overigens niet zonder een bepaalde basis. Buik in, niet naar beneden kijken, armen en benen stil, etc. Kortom lichaamscontrole!

Liefs Marsha

IK vind veel stappen anders wel belangrijk, maar ieder het zijne.
aan volgende link heb je misschien ook wat, training voor endurance wellis waar, maar het geeft je een idee.
http://www.deronline.nl/informatie/introductie.asp

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Danielle Zontrop schreef op vrijdag 11 februari 2011, 18:13:


Daar ben ik wel zeker van, als ruiter scheelt het ook als je een beetje fit bent. En wat 'lichaamsgevoel' hebt; besef van hoe je zelf beweegt.

Misschien zijn de Centered Riding-boeken wel wat voor jou; hier staan die gewoon in de bibliotheek.

Vanuit de endurance bestaan er wel zo een trainingsprogramma's...
Het kan je een indicatie geven.

Voor nu zou ik toch wel combineren, een balans vinden tussen moe in zijn hoofd of moe in zijn lijf.
Die afstanden komen dan vanzelf wel, mijn ervaring is dat het begin daar juist het lastigst in is (meer nieuwe ervaringen voor het paard) en dat toch snel betert.

Lena schreef op vrijdag 11 februari 2011, 20:07:


Ik denk dat je zelf uitstekend aanvoelt wanneer het genoeg is. Deze ritjes zullen hem vooral mentaal moe maken. Rustig doordoen zo; het zal steeds 'gewoner' voor hem worden.

Dat is ook niet zo. Je neemt niets meer op, je neemt alleen nog waar. En vermoeide spieren verzuren snel, dus je moet veel korte pauzes inlassen - ook als een paard draagkrachtig genoeg is trouwens. Het houdt hem fris.


Hangt af van het moment. En van het paard. Conditie verbeter je door steeds minimaal een tandje extra te vragen. Maar er kan veel meer meespelen. Onderschat niet wat het voor een jong paard betekent om het gewicht op zijn rug uit te balanceren - ik heb het dan niet over dragen. Laat je gevoel spreken maar doe ook niet te wattig.
Dan moet je het juist doen op die plek, want jij bepaalt.
Galop in mul zand is trouwens funest voor de pezen, zeker bij een ongetraind paard, dus dat mag je niet toestaan!
Het hangt van het temperament af of een paard zichzelf voorbij raast in het bos. Is helemaal niet erg, mits je lang genoeg uitstapt om spieroverbelasting weer 'weg te werken' en dat razen niet op mulle paden doet, om de pezen te sparen.
Ik wissel deze vaste patronen juist af om mijn paard niet te programmeren, daar krijg je alleen maar last van.

JIJ bepaalt. Als ze loopt zoals ze zelf wil, en het is een hete tante, dan kent zij haar grenzen niet en moet jij haar beschermen tegen zelfbeschadiging. Hete paarden kunnen zich dood lopen; dat hangt van het type af. Maar ook van het moment, zoals collectief wegstuiven als er een hond uit de bosjes springt. Vluchten mag, maar even.

Dan heeft ze inderdaad geen super conditie, want van 20 km mag een paard niet moe worden (bij een gemiddelde van 10 km/uur; ik neem aan dat je niet het hele stuk draaft en gaoppeert).


• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op zaterdag 12 februari 2011, 9:13:


ja dat merken we nu al.


Dit vind ik een mooie uitdrukking.


Oei, daar had ik nog niet bij stil gestaan, die galop in mul zand is zo'n 40m, stevig bergop de duin op en dan nog zo'n 50 à 70 m vlak bovenop de duin. Het is dus altijd maar eventjes.


Uitstappen is altijd minstens een half uur, het eerste en laatste stuk is altijd straat, en er wordt niet altijd "netjes" gereden.


Toen ik mijn eerste ritjes alleen deed, vond ik het wel handig dat die patronen er waren, vooral voor mezelf , om zelf vertrouwen te krijgen. Nu begin ik inderdaad meer af te wisselen, maar er zijn zo van die paden die heerlijk zijn om te galopperen en dan moet ik mezelf soms ook tot de orde roepen.

Oké, dan kan ik haar dus niet "laten doen",

neen, maar er zaten naar het einde van de zomer toch stevige stukken tussen, dat ik tegen mijn man zei "nee ik ben uitgegaloppeerd" (wat mss ook wel iets zegt over mijn conditie )

Bedankt voor deze info
Lena