Nils Vellinga schreef op maandag 21 februari 2011, 22:09:


Euh ja, ik geloof dat ik dat ondertussen wel doorheb.

Ans, heeft echt wel ogen en oren overal open gedaan ivm haar beslissing.
En iedereen heeft objectief zijn pro- en contras doorgegeven bij wie ze ten rade is gegaan, want idd het is Tempete.
Als daarna nog alle contra's voor Ans niet opwegen tegen de pro's (haar hart gaat echt wel uit naar die ene merrie van haar en ze heeft erg veel voor dat dier over, dat weet ik na een dik jaar stilletjes aan zoal wel), wie zijn wij dan nog om ons daar tegen te verzetten en haar op de vingers te tikken.
Ze weet nu echt al wel waaraan ze begint en zal naar mijn mening verantwoordelijk genoeg zijn om dit zeer welgeplande veulen een goed leven te bieden.
Wat de toekomst brengt, weet niemand ...

Cindy

Maar Ans: Heb je inmiddels een 'oplossing' voor jouw probleem? Het trailerladen?

Ik vind er namelijk absoluut wat voor te zeggen dat je hulp zoekt. Welke reden je daar dan ook voor hebt. Je geeft aan dat je het zelf niet redt en dat kan/doet/durft ook lang niet iedereen. Hoeveel mensen die het zelf om welke reden dan ook niet kunnen gaan wel aan het proberen en maken het probleem alleen maar erger?

Nu wel mijn vraag? Wat is nu precies de reden dat je een persoon zoekt die jou kan helpen?
Heb je zelf niet voldoende geduld?
Heb je alles wat jij kunt bedenken al geprobeerd en werkt het allemaal niet?
Heb je 'handen te kort'?
Hebben je paard en jij niet voldoende vertrouwen in elkaar?

Ik ken je verder niet zo goed, dus ik weet niet hou jou band is met je paard. Dus allemaal even serieuze vragen, die mogelijk helpen bij het vinden van een oplossing!

In ieder geval super dat je je zo kwetsbaar opstelt door iemand te zoeken en dat hier kenbaar te maken.

Liefs Marsha

Myriam schreef op maandag 21 februari 2011, 19:28:


Ik ben Pien dan wel niet: Eerst terug op de grond gaan werken met het handpaard. Als je dan 200% controle heeft en hij licht is op je hulpen (voorwaarts, stoppen, achterwaarts, bij je blijven, tempo bepalen, ...), dan weer als handpaard mee.

Piet schreef op maandag 21 februari 2011, 21:15:


Euh Piet, er staan nu al reeds ontelbaar veel verhalen op

MarshaBart schreef op dinsdag 22 februari 2011, 8:50:


Mmm, moeilijk uit te leggen.
Als ik met Pête richting een trailer loop, dan gaat die op 20 meter afstand al op haar kont zitten. En dan hoeft het voor mij eerlijk gezegd al niet meer, want dan weet ik wat volgt.
Paardlief is behoorlijk koppig.

Ik krijg haar er dan uiteindelijk wel op. Maar de manier waarop, tja...
Het gebrek aan hulp is ook zoiets. Mensen willen op zich wel helpen, maar hebben eigenlijk schrik van haar. Als die begint te steigeren en weg springt is ze behoorlijk imposant.
Ik heb dan zelf geen angst voor haar, maar andere mensen wel. Die gaan haar dan uit de weg. En dan lopen dingen vaak nog extra fout daardoor.
Als ze recht op hen afspring, gaan ze haar uit de weg waardoor ze de ruimte krijgt om zich los te trekken bijvoorbeeld. En zulke dingen heeft ze snel door. En wees maar zeker dat ze dan bij de poging daarna naar exact dezelfde kant springt, waar de persoon staat die haar uit de weg gaat.
Mijn zusje helpt mij bijvoorbeeld meestal, en die heeft echt schrik van Pête. Ik heb Pête ondertussen al 10 jaar. Maar ik ben er in 10 jaar bijvoorbeeld nog altijd niet in geslaagd mijn zus met Pête te laten rijden. Dat durft ze niet. (Terwijl haar eigen pony eigenlijk gevaarlijker is dan Pête.)
Lief dat ze wil helpen hoor, maar ideaal is dat niet.

Ik denk dat ik zelf wel geduld genoeg zou hebben.
Maar de situatie laat dat nooit toe eigenlijk. Je hebt altijd nog te maken met andere mensen, die ook nog andere plannen hebben die dag. En die dat lastige paard na een tijdje behoorlijk irritant vinden.

En daarnaast heb ik Pête dus al 10 jaar en ben ik waarschijnlijk nogal vastgeroest in mijn manier van omgaan met haar.
Ik heb vroeger heel veel ruzie met haar gemaakt. Wat ze nu bij die trailer doet, deed ze vroeger eigenlijk op wekelijkse basis, als iets haar niet zinde.
Vroeger had ik dan zelf ook nog schrik van haar. Na een jaar of 2 à 3 is dat plots gekeerd en kon ik vrijwel alles met haar. Ze kan mij ook niet zozeer meer imponeren met dat gedrag van haar. En ze doet dat eigenlijk ook niet meer. (Alleen dus bijvoorbeeld wel bij die trailer. En bij de DA is ze dat ook lang blijven doen, maar dat heeft mijn huidige DA eruit gekregen.)
We hebben een compromis, Pête en ik. Voor één of andere reden doet ze alles wat ik haar vraag. Soms moet ze dan wel even laten weten, wat ze ervan vindt. Maar ze doet het wel. Maar dat is zeker niet onvoorwaardelijk. T'is een dunne lijn eigenlijk. Zij mag daar niet over van mij, maar ik ook zeker niet van haar. En als dat wel gebeurt dan mopperen we op elkaar.
T'is eerder dat we deel zijn van elkaars meubilair ofzo en gewend zijn van met elkaar om te gaan. En we hebben ook heel veel routines, als daarvan afgeweken wordt, is ze in de war en wordt ze opstandig. (Als ze bij Cindy was, heeft die er bijvoorbeeld behoorlijk wat geduld mee moeten hebben in het begin. En dan steeds bij kleine stomme dingen, waar ze thuis nooit een probleem van zou gemaakt hebben.)
Dus tja, wat is dan vertrouwen?
Pête doet nog steeds haar eigen ding hoor. En toevallig is dat meestal ook wat ik in gedachte had. Ze duldt mij en vindt het doorgaans wel ok, wat ik haar vraag. En vertrouwt mij wel in die mate dat als ik zeg dat iets ok is, dat ze dat 9 van de 10 keer wel wil geloven. Maar als ik dan zo'n gek voorstel doe, als die trailer... nou dan ben ik toch echt mis volgens haar.
Zodra ik afwijk van die vertrouwde manier van omgaan met haar, komen we rare dingen tegen. En dat klopt dan niet, dat wringt.
Ik beloon haar bijvoorbeeld ook heel weinig. (Tot grote wanhoop van Cindy ) Terwijl ik dat met mijn andere pony wel deed.
Maar bij Pête voelt dat gewoon raar om te doen. Misschien ook, omdat ik haar eigenlijk helemaal niet train, in de zuivere zin van het woord? Tijdens het rijden, dan wel.
Maar zo in de omgang, echt niet.
Nou, moeilijk uit te leggen, want t'is eerder een gevoel dan iets rationeels. Maar misschien snap je dan waarom ik een 'trainer' nodig heb?
Aangezien ik dat blijkbaar zelf niet doe met haar.

Cindy Helms schreef op dinsdag 22 februari 2011, 8:52:


Ja, je zult die basis er wel in moeten hebben en dat moet inderdaad op de grond 100 % zoniet 200 % zijn. Niks is zo irri en gevaarlijk als een paard dat niet wil lopen of een sneller tempo loopt. Ik heb bij de handpaarden een extra ring onderaan de kinriem bevestigd dus de leadrope clip ik daaraan vast en niet aan de zijkant van het halster/hoofdstel. Ik neem een dunne leadrope van ca 3 meter mee. Langer en dikker niet want dat wordt een te dikke kluwen en het uiteinde komt dan op de grond te hangen. Paard moet daaraan zelfstandig meelopen dus touw hangt 'met een glimlach' zoals wij dat hier zeggen (doorhangend) en er is alleen druk als dat nodig is. Niks is zo erg als meesjokkende paarden met hun hoofd en lange nek vooruit aan een trektouw (en hoevaak zie je dat niet, ook als persoon ernaast loopt?). Brr, daar gruwel ik van.
Dat laat meteen zien dat ik het ook niet wenselijk vind dat een paard maar overal uit de berm mag snacken en stilstaan om aan mest van andere paarden te ruiken etc. Is gewoon erg onhandig en afleidend van het 'werk'. Ook als ze zelf willen mesten moeten ze doorlopen, dat moet je ze wel leren. Dus de bereidheid om voorwaarts te willen moet er wel al in zitten.

In eerste instantie is het voor het handpaard even wennen dus omdat jij er niet meer naast loopt en zij/hij naast jouw leidpaard moet lopen en zijn cues van bovenaf krijgt. Hij ziet dus ook een stuk minder lichaamstaal maar moet wél zelfstandig meelopen en hij kan niet lekker makkelijk achter je aan sjokken. Hebben ze meestal een paar minuutjes voor nodig en dan gebruik ik wel druk op het touw om het paard tot naast me te laten komen: druk los, belonen met stem. Paard kent dan het commando 'en dóór' natuurlijk al, dat gebruik ik hier om elk paard dóór te laten lopen. Hier een voorbeeld dat niet eenvoudig te regelen is met voedselbeloning van op je leidpaard gezeten want je moet opzij hangen terwijl beide paarden rechtdoor moeten lopen. Voordeel van BD is dat zij mijn gerommel van op haar rug na al deze jaren wel gewend is en weet dat zij gewoon door moet lopen want ik hang regelmatig achterstevoren of opzij om bijvoorbeeld een hoofdstel te verstellen of een singel van een handpaard te checken . Maar voor een handpaard dat nog moet leren is dat teveel extra.

Als je op een smal pad bent of langs verkeer moet, moet het handpaard naar achteren gewezen kunnen worden en achter je blijven meelopen ipv ernaast, weer aan doorhangend touw (dus niet stiekem een hapje gras gaan eten). Zodra er weer plaats is vraag ik het paard weer naast me. BD heeft nog wel eens de onhebbelijkheid dat ze wil gaan lopen trappen als het paard te dicht op haar kont loopt (afstand dus) en mijn touwtje is maar 3 meter lang dus soms moet ook ik wat improviseren en haar iets schuin laten lopen met haar achterhand weg van het handpaard want ik wil de voorwaartsheid er wel in blijven houden en tegelijkertijd het handpaard niet teveel op de rem zetten/angstig maken. Uiteraard corrigeer ik BD want ze mag dat niet doen.

Het enige echt moeilijke is wanneer het handpaard vóór je terecht komt, dan verlies je een stukje controle en kan hij je de weg versperren of om je heen circelen naar je linkerkant en dan krijg je een hoop geklooi. Vandaar dat moeilijke dingen zoals verkeer of geluiden aan de hand vooraf goed geoefend moeten zijn zodat het handpaard niet ineens schrikt en een sprong naar voren maakt.
Het is hier dan ook regel dat de handpaarden nooit vóór BD mogen komen met hun neus, wel op gelijke hoogte. Als ik een rijder meenemen op een handpaard (beginners) dan spreken we altijd af dat ik zijn/haar linkerteugel mee 'bedien' en de persoon zelf de rechterteugel. Leadrope wordt dan links bevestigd (niet onder de kin) bij de linkerteugel.

Ik ga effe op verzenden drukken, er vallen me gegarandeerd zometeen nog wel dingen in.

Groet, Pien

Ans Jondral schreef op dinsdag 22 februari 2011, 9:53:


Dat je op gevoel met haar omgaat, vind ik iets heel moois. Er moet alleen inderdaad een stukje ratio bij zijn.

Als ik jouw verhaal lees, moet die trailer ook iets gewoons worden. Je zegt: 'We hebben ook veel routines, als daar van afgeweken wordt, is ze in de war en wordt ze opstandig.' Eigenlijk moet er dus een manier zijn om die trailer in je routine op te nemen. Heel stiekem, zonder dat heel duidelijk wordt dat het om die trailer draait.

In een van je eerdere posts las ik dat je met een jaar of twee wel de mogelijkheid hebt om voor lange tijd een trailer ter beschikking te hebben. Dan zou ik die altijd ergens zetten, waar je veel in de weer bent en 'zomaar eens langs loopt', 'zomaar eens op de klep een appeltje zit te eten en je paard een pluk hooi staat te knabbelen'. Heel langzaam, spelend, hoort dat ding bij jullie routine.

Maar daar heb je nu niks aan. Ik snap zeker dat je iemand zoekt. En dus iemand die goed weet wat hij doet en zeker niet bang is voor paarden. Ik ben alleen bang dat je voor deze keer vervoeren geen duurzame oplossing kunt vinden. Daarvoor is het al te snel. Je kunt het niet opnemen in jullie routine. En volgens mij is die routine jullie houvast en varen jullie daar allebei wel bij.

Helaas woon ik veel te ver weg, ik kan je dus niet verder helpen. Behalve dan, net als ieder ander tips geven. Maar dan ben je nog steeds maar alleen... Sorry. Maar wel super veel succes. Ik hoop dat je toch een duurzame oplossing vindt. Dat is voor jullie allebei het beste/leukste.

Liefs Marsha

Het knoppeke van Amir werkt!
Bedankt Cindy,

groeten,
Liesbet

Ans Jondral schreef op dinsdag 22 februari 2011, 9:53:


Ans je geeft hier voor jezelf en jouw paard een hele goede schets van hoe jullie relatie tov elkaar is. Dat is al heel erg belangrijk om verder te komen, begrijp dat ook.
Jouw paard heeft mijn hart al lang gestolen, dat weet je. Ze is koppig, eigenwijs ... een rasechte merrie, maar ze wil echt wel voor je en samen met je werken. Als je haar maar niet in haar eer krenkt en onduidelijk wordt. Want dan neemt ze inderdaad je ruimte in en probeert ze jou op andere gedachten te brengen. Eens je haar voor je gewonnen hebt en een correcte leider bent voor haar, kan je met haar het land uit.
Heb ik hier ook 2 u gestaan hoor ... zij in de regen ... ik lekker binnen leunend tegen de zijwand ... doen alsof ik me dood verveel en wat staan gapen ... manmanman, daar ging mijn dineetje, maar ik geef op zo'n moment geen duimbreedte toe en beloon onmiddellijk elke intentie van haar in de goede richting. Daarna amper ooit nog een discussie met haar gehad. Ze had het wel even gehad met koppig zijn
Ik heb hier zelf een keertje voor gehad dat het alarm van mijn wagen afging terwijl ze net helemaal op de trailer stond. Nou schrok ze zich even een hoedje. Ik niet. Ze is netjes blijven staan en erna er ook weer op en afgegaan.
Wat ik haar eigenlijk het liefst van al geleerd had, was van achter er op, stilstaan en van voor er af. De associatie doorbreken met achterwaarts eraf rennen bij paniek. Zover waren we dus wel. De volgende stap zou geweest zijn eens de voorbar sluiten, weer los en er weer af langs voor en dat afwisselen met de achterste bar enz enz. Maar dat is trainen inderdaad. De klus willen klaren op één dag of op een veel te korte termijn gaat hel worden voor haar en voor jezelf. Alle vertrouwen en respect zal weer ver te zoeken zijn.
Als je wilt kom ik nog wel eens kijken of ik je kan helpen hierbij Ans. Ik zou liever hebben dat je een andere oplossing vind omdat ik al genoeg werk te doen heb en andermans paarden trailerladen daar geen onderdeel van is. Maar ik vind het sneu voor je dus, wil ik wel mijn goed hart laten zien als je geen oplossing vindt

Cindy

Ging sneller dan je verwacht had hé?!
Hij zag er goed uit die Amir van je. Je hebt de afgelopen hard met hem gewerkt zag ik. Chapeau!

afgelopen maanden dus.
was een woordje vergeten

Leuk he die merries, heb er ook eentje die nu pas echt door gaat krijgen (en ik zelf ook) wat trainen is. Leuk en leerzaam voor ons beide. Ze dagen wel de leiderskant in een persoon uit en daar wordt je als mens ook alleen maar sterker van.

Als ik het verhaal van Ans zo lees dan is Ans toch ook een beetje bang van trailerladen geworden en dat heeft die slimme Pete heeeeel goed door en maakt daar mooi gebruik van om de leider positie te testen.

Maar als leek toch een vraagje - als de mountain (Pete) niet naar Mohammed (de hengst) wil komen kan Mohammed dan niet naar de mountain komen ... het gaat toch om het dekken van meer dan een paard heb ik begrepen, dus hij ook een lol uitje ..!

En ik neem aan dat die dekhengsten geen trailer problemen hebben. Jammer dat ze niet binnen de geurstraal zitten, dan kwam die vanzelf wel aanrennen.

Als dit allemaal niet kan - dan zou ik persoonlijk HELP Nils roepen - hij heeft hulp aangeboden- hij heeft trailer - hij heeft auto - hij heeft ervaring - hij heeft authoriteit en daar zal ze vast wel van onder de indruk zijn.

Kratje bier erbij en clickeren maar.