joop schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:12:


Heerlijk he Letje - in een ander land wonen waar het kan - In Bulgarije snappen ze helemaal niets van me - dit is nog een groter moeten moeten land dan Nederland - en mijn theory gebeurd het niet vandaag gebeurd het morgen en als het niet gebeurd ook geen probleem daar begrijpen ze hier echt niets van. Ik ben ook de enige in het dorp die alle paadjes en weggetjes en weitjes kent in het hele gebied. Wandelen met honden ????? waar doe je dat nou voor..??? Maar moet wel zeggen dat in UK en Holland er nog haast haast haast bij komt - ik kan daar echt niet meer mee leven.

Als je eenmaal de vrijheid van gewoon 'zijn' kent, dan kun je niet meer terug. Tenminste ik niet. Iets wat draken hebben

Ow letje, had je laatste post gemist.
Leer veel van jou insteek. Eigenlijk weet ik veel dingen diep binnenin wel, maar 'vergeet' ik het weleens.

Je hebt gelijk. Wat maakt het uit als ik niet ga gymnastiseren, trainen en totaal niets bereik met mijn paarden.
Wat maakt het ook uit als rappa niets doet dan rondstruinen op de wei
En als echtgenoot de enige is die silja rijdt of met haar werkt
(hoewel leeg mennen met haar in de wei dan wel weer leuk is, omdat zij dat leuk vind, dusss )

Ik hoef niet alle angsten te overwinnen. Klopt. Ook niet voor een boos paard. Ga toch geen paarden voor anderen trainen en hoef dat dus niet te kunnen.
Wil wel overwegen om met de 16jarige dame in zee te gaan omdat ik wel graag de bossen in wil, lekker stappen, picknicken, natuur genieten, samen met echtgenoot en zijn sil.
En daarvoor gebruik ik dan weer Piets plan.
Te beginnen met erop zitten in stilstand

En ja... 'tis wel een makke waar je zo op wegrijdt, maar wat maakt het dan uit als ik het stap voor stap doe. Heb d'r al stiekem gevraagd of ze denkt dat ze het met mij uithoudt.
Ze viel in slaap, dus zal wel goed zijn.

Jullie zien... ik leer bij.
Leuk trouwens om verschil in insteek te zien bij de verschillende leeftijden.

Stephanie Pots schreef op donderdag 17 maart 2011, 12:36:


Waarom dan? Je bent een klant van hem en hij stuurt je weg?

Groet,
Clara

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 maart 2011, 9:21:


Ha - gevangen .... mijn eigen kleine triumph voor de dag .... ze was niet zo ver gegaan, zo'n 50 meter .. ik sta in het hek en roep Maya kom's bij me .. ze draait zich om en stapt zo op me af .. ik natuurlijk klaar met lekker paarden hartje snoepje dat naar appels ruikt.

Ik laat haar weer weglopen en doe het nog een paar keer, sta dan klaar met het touw om haar weer vast te zetten. (Na drie dagen de merrie van de boze boerevrouw hier op bezoek gehad te hebben dacht ik dat ze dus direkt Boerevrouw richting zou rennen, en die is nu echt boos op me omdat haar merrie mijn Maya opzoekt Miro en Typhoon staa nu elke dag vast, de arme schatten)

In het nieuwe dorp krijgt ze na nog wat training totale vrijheid, geen schrikdraad, geen omheining. Niks. Maatje krijgt dezelfde training en .... ... ik ben het knollie van de boerevrouw ook het een en ander aan het leren, die vindt die hartjes ook wel lekker
Maar Maya is wel jaloers .. echt jaloers

Komt zo tussen ons in staan, zet die kont naar de merrie toe ... !


PRIMAAAA !!!! Kan niet beter. Kun je ook bij de paarden in de wei doen.

Geweldig, maar zonder een wensen lijstje en een kleine routeplanning is het moeilijker om op plaats van bestemming aan te komen. Wensen lijstjes zijn ook leuk om te doen.

Heerlijk - veel plezier - en bedankt voor dit topic. PN is ook een andere weg in geslagen.

Bravo aan allen

Er zijn ook mensen die een ezel hebben, of damherten, alpaca's of eenden. Gewoon als huisdier. Waarom zou dat niet met een paard ook kunnen? Waarom zou je daar persé op moeten klimmen en op die andere dieren niet?

Ik ben 50 en niet bang -geen reden toe met mijn paarden. Dus ik rijd volop en overal. Maar ik kan me voorstellen en zie dat ook om me heen, dat de angst zomaar kan toeslaan. En als de passie groot genoeg is, overwint die ook de angst. Stapje voor stapje, millimeter voor millimeter. Je hebt de tijd. Geen deadline die je hoeft te halen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Zo heb ik ook gedacht toen ik een paard kocht terwijl ik te bang was om er eentje vast te houden

Ik geniet van het feit dat ik een paard uit een nare, uitzichtloze situatie heb gehaald en een beter leven kan geven. Ik geniet van het kijken naar de paarden in de kudde terwijl ik mijn kopje koffie zit te drinken.
Ik geniet zelfs regelmatig van het zware poepscheppen op natte, koude dagen met handen als ijsklompen en een rug die bijna doorbreekt. Alle frustraties schop ik weg bij het uitschoppen van de drollen op de wei. Dan ga ik weer naar huis en kan de hele wereld aan.

Dat vind ik stijlvol van je!
En superfijn dat jij en je paard nu zo leuk samenwerken,geniet ervan!!

Stephanie Pots schreef op donderdag 17 maart 2011, 12:43:


Ja laat het daar aub bij, al jammer dat je het moest schrijven.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard