Vandaag ben ik ook weer met Niek in de weer geweest. Nu weer een wandeling in de omgeving. Stijl bospad gepakt, heel smal klaphekwerk door, waarbij hij even aarzelde en ik hem rustig vroeg om mij te passeren zonder mij te pletten Langs glazen kassen en wapperend plastic gewandeld bij een plantenkwekerij, gekke landbouwmachines gezien. Bij de buurvrouw voor de deur gestaan en koffie gedronken en Niek een appel gesnoept. Via het dorp weer naar de wei waar onderweg net de middelbare school uitging. Dát was wel eng maar het bleef bij flink snuiven en wat dansen op de straat. Bij de wei weer aangekomen mocht hij weer aan het hooi. Ondertussen kon ik zijn hoeven weer wat bijwerken terwijl meneer lekker los stond.

Kortom weer een perfect dagje gehad zo. Waar ik nu dus helemaal vrolijk van word is dat Niek veel meer op mij is gaan letten bij spannende dingen en daarna ook sneller rustig is.
De lessen en andere activiteiten beginnen weer resultaten te geven en mijn vertrouwen groeit met de dag.
Op deze manier durf je zelf ook telkens weer een stap verder te gaan. Zoeken naar de grens tot waar het goed gaat.
Longeren gaat steeds beter maar galop is daarbij een stap te ver. Prima komt ook wel een keer. Ik had het eigenlijk ook wel verwacht en Niek geeft duidelijk aan wanneer hij het niet ziet zitten
Volgende keer misschien wat springen?
Wat nou angst............beetje euforisch vandaag

Ilma Meijer schreef op vrijdag 18 maart 2011, 20:49:


Haha... kijk uit dat je niet overmoedig raakt!
Leuk geschreven Ilma!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.