Gea R schreef op woensdag 23 maart 2011, 9:35:


Ja dat probeer ik ook te doen.
Maar als ze er zo uit loopt, wil ik haar eigenlijk niet belonen door haar weg van de trailer te leiden. Dan vraag ik haar er eerst weer in.
Pas als ze dan eruit loopt op de moment dat ik het vraag, mag ze daarna even een toertje wandelen.
Maar omdat ze zo vaak eruit loopt en ik dan telkens van voor af aan moet beginnen, duurt het soms wel langer dan een kwartier voor het ok gaat en ik haar laat weglopen van de trailer.

Anita Cats schreef op woensdag 23 maart 2011, 11:44:


Die dingen doet ze allemaal met haar ogen dicht en 2 hoeven in haar neus.
Das echt geen uitdaging voor haar. Je kan haar achterwaarts naar Timboektoe sturen
En dat jojo-spelletje kent ze behoorlijk goed.
Vroeger ging ik altijd met haar op de weg 'lopen' en dan maakte ik er een spelletje van dat zij exact mij moest volgen, stap, draf, halt, achterwaarts en weer weg in draf etc... Soms heel snel achter elkaar en ze deed dat zonder dat ik het haar moest 'vragen', maar dat zij anticipeert op wat ik doe.
Ze gaat ook achteruit op een wiggel met de koord etc... Zoals ik al schreef, Pête kon die Parelli-spelletjes vroeger zowat in haar eentje.
En ik heb haar nu ook weer wat dingen gevraagd en ze lijkt het zich allemaal wel te herinneren. Daarstraks maakte ze bijvoorbeeld vanzelf achtjes in draf omdat ik mijn touw van hand veranderde. Terwijl ik dat eigenlijk niet vroeg. Maar ze ziet die carrotstick en dan begint ze alles af te drammen.

Ans Jondral schreef op woensdag 23 maart 2011, 12:35:


Een oplossing heb ik ook niet. Het is en blijft een kwestie van vertrouwen en trainen.
Ik denk (maar ik ken Pête niet) dat ze wel degelijk bang is.
Die ogen dicht, alsof ze 'n dutje gaat doen is ook een manier om jezelf af te sluiten he?
Het lijkt relaxed.... maar kan heel goed een vorm van vluchten in zichzelf zijn.
Je ogen sluiten voor dat vreselijke ding.... de trailer.

Weet je zeker Ans, dat ze nooit iets heeft meegemaakt?
IS het wel koppigheid? Want eerlijk gezegd geloof ik dat niet zo....

Kan ik me wel voorstellen. Toch moet je oppassen dat je geen frustraties richting je paard uitzend. Stop dan liever vóór die tijd.

Toch is het enigste wat je kunt doen: blijven trainen.
Wat dat betreft is de tijdsduur nu niet je beste vriend.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ans Jondral schreef op woensdag 23 maart 2011, 12:35:


Mijn merens merrie deed precies hetzelfde, en ik heb lang gedacht dat ik het probleem nooit zou oplossen. Zij is zo snel dat ze al weer uit de trailer is zodra je een beweging maakt die op sluiten achter haar kan duiden. Zolang je niets doet bleef ze staan. Ik heb ook uren, dagen geprobeerd, het bleef zo. Op een dag moest ze echt de trailer in en heb ik een kennis gevraagd te komen met de dubbele trailer en daar 1 paard ingezet waar zij goed mee kon opschieten. En toen lukte het, en nadien is zij nog in de trailer geweest, geen enkel probleem meer.

Daar zat ik ook nog aan te denken: een ander paard erbij. Veel paarden, zo is mijn ervaring vinden het dan ineens geen punt meer om erin te stappen. Zelfs niet als het buurpaard een totaal onbekende is. Charly gaat toch mee? Betrek die eens in het laadproces?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •