Wil schreef op woensdag 23 maart 2011, 13:03:


Nee, die heeft inderdaad genoeg dingen voor gehad met trailers en toestanden.
Naar verluid (volgens haar vorige eigenaar) als veulen er op haar knieën opgetrokken.
En als 4-jarige heeft ze ooit een beestenwagen gesloopt. Ze hebben haar toen ook echt bij elkaar geslagen uit frustratie omdat ze niet wilde laden. Er is toen nog een steel van een riek op gesneuveld. Uiteindelijk hadden ze haar dan half op de loopplank. En die loopplank was afgezet met een stalen hekwerk, een kleine 2 meter hoog. Ze is toen dwars door dat hekwerk gesprongen en dat brak af. En er dan vandoor gegaan dat hek meeslepend, rond haar hals. Dat was echt een immens ding en bij elke galoppas zag ik dat ding tegen haar flank en achterbenen aanslagen. Ik dacht echt dat ze dood was toen. (Paard was toen overgings nog niet van mij. Ik was toen nog haar 'verzorgster'. Ik heb haar pas na enkele jaren gekocht.) Voor één of andere reden is ze toen ineens gestopt aan het einde van de straat en stond er opeens iemand recht voor haar. Die heeft dat hek van haar afgehaald en haar terug gebracht. Paard had niks. Alleen een scheur in haar lip en er was geen plekje droog meer aan.
Ik heb haar toen overgenomen (was toen behoorlijk nijdig namelijk) en gek genoeg liep ze toen opeens als een lammetje achter mij aan die wagen in. Dat begrijp ik nog altijd niet. Shock misschien?
Volgens mijn moeder (die niks van paarden kent) laadt ze trouwens niet omdat ik haar ooit op 3 benen een uur verderop naar een kliniek heb moeten brengen. Mijn moeder denkt dat ze toen veel pijn gehad moet hebben. Geen idee of dat er iets mee te maken heeft?
Maar ik zou zeggen, take your pick. Paard heeft echt wel redenen genoeg om niet te willen.

Allemachtig Ans!!! Dat paard heeft niet 1 trauma.... maar voldoende voor de rest van haar leven! En kennelijk krijg jij zoveel vertrouwen... dat je haar nog kúnt laden!
Op zich, zoals ik het nu ervaar, is het nog een soort wonder dus wat jij voor elkaar krijgt.

Dat zal de reden zijn waarom ze nog steeds paniekert en staat te bibberen.
Poeh.... best wel heftig.

Met druk zul je idd. helemaal niets bereiken, eerder het tegenovergestelde.
Flippen in volledige paniek.

Het kan m.i. maar op 1 manier. Nog veel meer vertrouwen opbouwen dan je al hebt, zodat zij blindelings volgt. Het moet gewoon vrijwillig zijn van haar kant.
Nu begrijp ik ook waarom je haar niet kunt aanhalen als ze IN de trailer staat.
Haar angst wint het nu nog steeds, ik vermoed dat ze aan het vechten is om niet volledig in paniek te raken.

Geen korte-termijn werk.... ik denk niet dat je er nog een tijd/datum aan kunt verbinden waarop het gelukt MOET zijn. Geloof niet dat je dan goed bezig bent, + dat het voor beiden stress gaat opleveren. Dat voel je zelf ook al.
Misschien moet je het hele idee gewoon laten varen Ans, maar wél doorgaan met trailertraining.

Just my 2 cents.....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Zit ik zo na te denken.... trailerladen is eigenlijk ook vakwerk he?

Ik heb geluk gehad met Catcher, dat ik toen Conrad van Pruijssen als trainer had!
We hebben samen afgesproken om 1 hele middag er voor uit te trekken om alleen maar trailerladen te trainen en oh... boy, wat ben ik nu achteraf blij met dat besluit!

Conrad had me verteld dat als je 2 uur oefent op de manier zoals ik het eerder in deze draad beschreven heb, dit voldoende is voor de rest van paardmans leven en het is dus ook écht zo.

Nu moet ik zeggen dat Catcher als veulen meermaals in de trailer heeft gestaan... naast z'n moeder naar de keuring, daarna naar ons, terug naar de fokker en 1,5 jaar later weer terug naar ons. Was nooit een probleem.

En tóch wilde ik het gewoon goed bevestigd hebben. Gewoon extra tijd eraan besteden zodat ik zeker wist dat 'n trailer nooit een probleem zou opleveren.
(Mede ook omdat na z'n castratie, waarvan ik erken dat ie natuurlijk ook helemaal van slag af is geweest, gewoon NIET te laden was vanaf de kliniek. Na een sedatie hebben we hem er uiteindelijk op gekregen, maar zó wil ik geen paard moeten vervoeren.)

En precies zo is het ook gegaan. Na deze grondige training kon Conrad hem zelfs zo vooruit de trailer insturen.... en Catcher bleef net zolang staan tot Conrad hem zei dat hij eruit kon komen. Ging perfect. Zelf kunnen we Catcher ook op normale wijze laden, nog steeds geen probleem.

Eigenlijk is er maar 'n klein dingetje voor nodig om ervoor te zorgen dat 'n dier niet meer goed te laden is he?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op woensdag 23 maart 2011, 20:39:


Gek genoeg is ze altijd blijven laden, zelfs na die dingen.
Het is nooit een onoverkomelijk probleem geweest. Het ging niet altijd makkelijk en soms moesten we behoorlijk inventief zijn, maar ze stond er wél altijd op. En ze was nooit gestresseerd onderweg.
(Zo hebben we haar ooit met een man of 4 zowat opgepakt en de trailer in gedragen. Ieder om de beurt een been genomen en verplaatst en zo richting de trailer. Paard was toen net geopereerd en nog behoorlijk zwaar gesedeerd blijkbaar want ze liet het gewoon gebeuren. )
Idioot genoeg is het pas echt een probleem geworden, toen ze eens ergens heen moest en het persé op z'n NH's moest. Ik kon al op voorhand vertellen dat dat niet zou werken.
En sindsdien wil ze dus echt niet meer.