Helemaal mee eens hoor Karin, ook ik vertel wel dat hij bepaalde dingen niet mag.
En te eten geven gebeurd al helemaal niet.
Ook Noppes heeft een ingebouwde schooifactor, maar die gaan we echt niet ontwikkelen hoor.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Karin schreef op zondag 27 maart 2011, 18:23:


Jawel, het heeft zin.
Of ze behandelen MIJN dieren zo, zoals IK het voorschrijf of daar is het gat van de deur. Daar ben ik erg streng in, tot grote ergernis van bepaalde hardnekkige overtreders.

Monique

Monique Meijer schreef op zondag 27 maart 2011, 23:21:


Ow, maar dit gebeurd ook niet met onze dieren! Nee zeg, kom nou!
Nee... ik vertel net zo goed dat bepaalde dingen niet mogen.
Maar nu krijg je het geval dat iemand niet zo van honden houdt... en zeker niet de capaciteiten om b.v. Noppes van zich af te houden. Nou, op dát moment wint Noppes.
Tuurlijk probeer ik dat te voorkomen. Door dit te vertellen. En 1 keer zie ik het en ben op tijd... en de 2e keer gebeurd het weer. En iedere keer als zo'n persoon opstaat of iets doet... ziet Noppes 'n kans. Dan ben je wel haast verplicht om je hond vast te leggen, want je krijgt mensen die er niet mee om kunnen gaan.
En hier is het nogal lastig... omdat er veel verschillende mensen komen.
Aan de ene kant wil ik Noppes niet a-sociaal maken... en aan de andere kant wil ik gewoon niet dat het verpest wordt, snap je? Beetje dilemma.

De vuurproef is straks nog 'n stel gasten die zelf een hondje bij zich hebben...)
Ik zie de bui al hangen hoor....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op zondag 27 maart 2011, 23:50:


Lastig dilemma.....
Dan is het erg handig dat mijn paarden achter een hek staan en niet zelf bij de visite kunnen. Ik moet alleen bepaalde visite bij de paarden weghouden. En dat is soms al moeilijk genoeg.

Monique

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 22 maart 2011, 8:03:


Mijn verhaal krijgt weer een vervolg....
Vandaag de stoute schoenen aangetrokken en na een wandeling op de terugweg maar eens op Niek geklommen en hij bleef netjes stilstaan tijdens het opstijgen. Gewoon met z'n tweetjes een ministukje in het zadel naar de wei terug gewandeld.
Ik voel mij nu een beetje als Nils Armstrong just a little step.............Gelukkig ging Niek er niet als een raket vandoor

1+1=2

maar
0,0001+ 0,00001= duizend keer meer waard!

Hou het klein: maar vier het groots!

hihi, hier nog een, precies hetzelfde , op t eind van de wandeling, dat Linda zeer braaf was, even vanaf een bankje op dr (blote) rug gaan zitten. Maar ze snapte niet goed dat het touw maar aan een kant zat. boog ze steeds af richting de bosjes, om dan maar stil te gaan staan, dus ben ik dr weer naast gaan lopen, maar ze was wel superbraaf
Morgen het touw met de twee klipjes maar eens meenemen(als ik nog lef heb) en de bb-pad erop.

Coulash schreef op maandag 28 maart 2011, 20:22:


Taal naar mijn hart... nu alleen zelf nog doen
Myriam

Zo is t