Sieta schreef op vrijdag 22 april 2011, 10:31:


OK. Dat blijft heel persoonlijk.


Voor zover ik paarden bestudeerd heb gaat dat niet over ruinen. Dat bedoel ik.
Ruinen maken de zaken die al lastig te bestuderen zijn nog ingewikkelder. Ik heb daarom zelf ook nooit ruinen gehad. Ondertussen kun je van anderen al lezen dat het met ruinen lijkt alsof het vaker fout gaat.
Overigens is die vergelijking niet eerlijk en random. Voor een eerlijk vergelijk zou je een relevant aantal groepen incluis ruinen in begrazingen moeten zetten en kijken wat er dan gebeurt.


Niet in mijn paardenwereld.
Maar als ik niet onafhankelijk was met mijn paarden thuis, en een klein beetje invloed op de natuurbegrazingsideeën, zou ik helemaal geen paarden willen hebben. Ik heb al 20 jaar "ruzie" met wat ik denk dat jij de huidige paardenwereld noemt. Dat is samen te vatten met "ik vind paarden leuk en interessant maar de paardensportwereld is niets voor mij".


Heeft kans van slagen denk ik. Maar niet meer dan een kans. En hoe groot die kans is weet ik niet.
Relaties tussen paarden zijn zeer individueel, zeer persoonlijk. Als ze elkaar al ruim kennen en al vrienden zijn is het toch goed?
Maar ik zie, als ik zuiver op je schrijven af ga, ook al een onzekere donderwolk: de sociale relatie tussen je hengst en je ruin is (nog) niet gelijkwaardig want er wordt ge-veulen-smekt. Ik zou er niet van opkijken eigenlijk, wanneer jouw hengst op een gegeven moment zich alle 3 merries toe eigent en de ruin niet meer in de buurt mag komen.
De kans daarentegen dat het met 2 hengsten en 3 merries prima blijft gaan lijkt mij veel groter. Momenteel heb ik 2 hengsten en 4 merries. Allemaal lief.


Ik denk het niet. Sry, ik weet niet echt gefundeerd veel te vertellen over ruinen.


Goede vraag! En misschien gaat het helemaal niet over zien, maar over een andere vorm van beleving waarbij een sleutelprikkel niet klopt. Misschien wel zoiets simpels als een "fout" feromonenbeeld (of iets anders dat volslagen onbewust is), maar onderzocht is het zover ik weet niet.


Uitstekend bedacht. Wat zou de belevingswereld van zo een paard zijn?
Ze ervaren denk ik wel dat er met ruinen iets vreemds aan de hand is.


Eddy en ik hebben sinds het verschijnen van Eddy op PN al op zeer gespannen voet gestaan. Als je op Eddy wilt af gaan moet je het hem vragen.

Ik heb mijn hengsten nimmer een "harem" gegeven. Een harem is persoonlijk toegeëigend.
Ik heb altijd hetzelfde gehad in het klein, wat in de Oostvaardersplassen groots te zien is: een sociaal zowel horizontaal als verticaal complete groep met tot 7 volwassen hengsten rechtstreeks uit de begrazing op mijn postzegel. Dat ging prima. Heel duidelijk was te zien dat het ieder voor zich totaal verschillende persoonlijkheden waren. Waar het niet goed ging heb ik reeds over op PN geschreven.


Waar (bron) lees je wat (paper)?
Ik stel dat zo cru omdat nmm de populaire literatuur vrijwel unaniem onzin is over dit onderwerp en je de serieuze literatuur héél kritisch zo moet lezen dat paarden pas haremvormend zijn wanneer de omgevingsomstandigheden daar aanleiding toe geven. Precies, weer net als bij mensen.
Alle zo duidelijke ideeën omtrent paarden die harems maken, 40 km/dag (minstens!) moeten wandelen en meer van die barre praatjes komen omdat die "wilde" (NOT!) paarden bestudeerd zijn in de slechtst mogelijke omstandigheden, weggepest naar overhoekjes die mensen echt niet gebruiken konden en zelfs daar nog vervolgd ("beheerd" moet je tegenwoordig zeggen).
De populatie in de Oostvaardersplassen geeft een totaal ander beeld. Als het je interesseert moet je daar echt gaan kijken, zolang het nog enigszins intact bestaat. Neem een telescoop mee.


Is dat erg gek? Als je een merrie zoekt met als doel en dus 1ste prioriteit de verzorging van je hengst, vind ik het gewoon logisch....

Wat is het trouwens een lekker weer om lui in de schaduw van de linde, met uitzicht op de poownies, een goed boek te lezen, he?

Christel Provaas schreef op vrijdag 22 april 2011, 16:24:


Waar, Christel, maar de vraag is dan wat de "like" of "dislike" veroorzaakt.
En waarom een "like" zomaar ineens omslaat in "dislike".


Natuurlijk werkt het zo niet. Een paard denkt echt niet na over biologische mechanismen. Maar biologische mechanismen kunnen wel veroorzaken dat ergens in een gedrags sequence niet aan sleutelprikkel wordt voldaan, bij voorbeeld.

Ezels, schapen en noem maar op zijn andere soorten is een andere discussie.


Met (alleen) ruinen samen zeg je. Maar dat is iets anders dan ruinen in sociaal complete groepen.

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 22 april 2011, 15:47:


Dat is al een hele tijd terug. En voor paard spelen kan natuurlijk niet echt. Maar wel duidelijk maken dat wie knokken wil dat maar eerst met mij moet doen. De laatste 5 jaar niet meer aan de orde geweest hoor.
Ik herhaal hier ook maar weer bij dat ik nog nooit met een van mijn hengsten om een merrie heb moeten vechten; het ging altijd om eten (ik mocht bijv. niet meer aan het hooi komen... nou ik zal je inpeperen wiens hooi dat is! Ik vind de verhalen van mensen die van hun hond niet aan de etensbak mogen komen ook altijd weer eigenaardig) of, maar veel zeldzamer nog om 2 die ruzie kregen uit elkaar te houden.
Samengevat zijn er sinds 1987 bij mij echter slechts 2 paarden geweest die om sociale redenen en het belang van de groep en mijn rust weg moesten. Dat is toch niet veel als je weet hoeveel ponies ik over een zo lange periode gehad heb?


Sja, als ik niet bij mijn paarden woonde zou ik er geen lol aan hebben en helemaal geen paarden houden.


Nog nooit een merrie met een weidepaaltje ofzo zien masturberen?


Wat is die haremhengst fixatie toch hardnekkig!
Uit o.a. DNA onderzoek bij Stichting ARK blijkt dat wat mensen (beheerders) voor leider/haremhengsten aanzien NIET de verwekkers van de meeste nageslacht zijn.
Jullie herinneren mijn smeuïge verslaggevingen uit OVP denk ik ook nog wel. Merries kun je ook samen delen hoor. Ik heb 5 hengsten voor een jonge merrie in de rij zien staan wachten, allemaal op 5 benen. Heb er wel foto's van maar had dat beter kunnen filmen. Net een populaire hoerekast; ze zal het wel voor een tientje minder doen

e m kraak schreef op vrijdag 22 april 2011, 17:03:



Lekker lui in de schaduw onder de linde, met uitzicht op de poownies, zónder een goed boek te lezen...
Want dan kan je de poownies niet zien

Christel Provaas schreef op vrijdag 22 april 2011, 16:24:


Juist niet. Voor mij als mens zijn het allemaal "paarden".


En juist dat is antropomorfisme. Een kat die een muis doodt, een paard dat een ongewenst individu uit een kudde verjaagt, heeft allemaal niks met "like" of "dislike" te maken, maar met het vergroten van de kans op voortbestaan van de juiste genen. Niet dat die dieren dat bewust doen natuurlijk.


Wij hebben er ook zo eentje. Punt is dat het onvoorspelbaar is. Paarden hebben nou eenmaal aangeboren gedragsprotocollen, die duidelijk verschillen naar gelang geslacht. Een ruin is geslachtsloos, gedraagt zich niet als hengst, niet als merrie, en is zo'n beetje ongedefinieerd. Kom niet aan met "er zijn ook ruinen die dekken" want ik heb het niet over dekken, maar alle bijbehorend gedrag en dat heb ik nog nooit bij een ruin gezien.

Frans

Frans Veldman schreef op zaterdag 23 april 2011, 9:48:


Onzin. er bestaan geen "juiste" genen.
Alle genen zijn gelijk, maar sommige zijn gelijker dan andere

Peter Donck schreef op vrijdag 22 april 2011, 16:07:


Ja ja, maar je krijgt natuurlijk juist geen uitbrekers als ze gewend zijn aan een vaste kudde en daar happy in zijn. Hoeveel merries heb je? Kan hij daar niet gewoon een paar van krijgen die hem ook leuk vinden?


Hmmz ik heb zo'n vermoeden dat dat hormoongedoe een non-issue wordt als je hem een paar merries geeft. Die Khani van mij zou ook een opgefokt sujet zijn geweest als hij Haris niet had, dat weet ik wel zeker. Nu is het echt een onwijs tof en betrouwbaar dier waar ik echt super mee kan buiten rijden, het is makkelijker dan met de merries hoor en last van zijn hormonen heeft hij echt niet. Die hormonen van hem maken hem juist dapperder, beslist niet lastiger. Logisch toch ook wel, hij is blij met zijn merrie en wordt niet frusty gemaakt door merries die hij wel kan zien en mee kan krabbelen maar niet kan dekken.

Het heeft even tijd nodig, maar ik weet haast 100% zeker dat het een totaal ander paard is geworden als hij een half jaar in een vaste kudde staat en hij er vertrouwen in heeft dat dit zo blijft.
--
Ilona

Ilona Kooistra schreef op zaterdag 23 april 2011, 9:56:


Het duurt normaal gesproken maar 6 weken tot 2 maanden tot aan stabilisatie.
Maar dat schrijf ik hier ook alweer niet voor de eerste keer.

Eind april, begin mei is uiteraard niet de beste tijd om sociaal met paarden te rommelen. Dat lukt het best rond november. Natuurlijk geen hond die zich daar wat van aan trekt, daarom mislukt er ook zo veel.

e m kraak schreef op zaterdag 23 april 2011, 10:11:


Er zijn vást nog wat ménsen die het zich aantrekken Kraak.

Myriam

Een kat die een muis doodt, een paard dat

Waarschijnlijk staan 'like en dislike' niet los van allerlei biologische, genetische en andere op overleving gerichte factoren. Dus geen of/of, maar en/en.

En de theorie over het voortbestaan van de juiste genen is een van de mogelijke interpretaties.

Moniek

Myriam schreef op zaterdag 23 april 2011, 11:27:


Inderdaad, maar ik ben dan ook geen hond...

Moniek