Ik heb de filmpjes bekeken en eerlijk gezegd, toch wel (weer) met afschuw.

Kun je me vertellen wat het nut is van dat in de rondte jagen wat hij in het begin deed?
En vervolgens het paard naar de hoek van de bak manouvreren waar het paard zich overduidelijk bedreigd voelt?
En waarom, in vredesnaam, moet hij dat paard zonodig staan krabbelen op de buik? Wat is daar het nut van? En maar doorgaan en maar doorgaan.....

Zelf heb ik niet het idee dat het paard iets geleerd heeft.

Peet schreef op dinsdag 14 juni 2011, 19:19:


Peet, ik begrijp je reactie. Echter, het is enkel paardetaal die hij spreekt, dat doen paardjes ook onder elkaar.
Dit paardje staat onderaan de rang in de kudde, niet omdat ze niet slim of sterk is, ze is de allergrootste en is super intelligent, maar omdat ze conflicten uit de weg wil gaan.
Naar vreemden toe is ze enorm terughoudend. Niet aan m'n lijfje komen aub of ik klop je weg (heeft ze al met een paar mensen gedaan).
Naar mij toe is ze super lief, soms beetje manipulatief-lief omdat ze weet dat ik haar bescherm to de andere paarden en ik ga haar dikwijls apart zet met lekker hooi zodat ze niet steeds weggejaagd wordt en ze weet dat ik haar met vertrouwen door enge dingen geleid heb in het verleden. Ze blijft zeer defensief tov anderen over haar lichaam (wat normaal is, maar onvermijdelijk als er veearts of hoefsmid moet komen). Ik weet wel waarom ik haar meegenomen heb naar de clinic, omdat je met dit paard niet zomaar gelijk wat doet.
Chris forceert deze merrie nergens, hij maakt haar alleen duidelijk dat hij in die omgeving de leider is en dat ze niet door zijn lijnen mag lopen (de theorie erachter is wel te vinden op internet). Dat, uit eigen veiligheid en die van het paard en dat concept wou hij me aanbieden tijdens de demo.
Het is veel om uit te leggen en ik probeer zo kort mogelijk mijn visie te geven, maar hij maakt het paard duidelijk op de circel, dat ze zich rond hem moet buigen en niet naar buiten kijken waardoor ze met haar lichaam (schouder of achterhand) ahw de begeleider wegduwt.. Hij wijst op haar singelpunt, omdat dit het punt is waarmee ze hol wordt rond je en je zo de focus van het paard op jezelf krijgt waardoor het paard zich inbuigt naar je toe ipv je weg te duwen met z'n lichaam. Zo van: rustig maar, ik zorg wel voor je, laat die omgeving maar voor wat het is, bij mij ben je veilig en ik waak over je. Dat doe je niet door bruusk te trekken, maar het paard uit te nodigen en hier dus te kriebelen aan het singelpunt net zolang tot ze zelf besluit van zich te ontspannen.
Deze merrie accepteert dat niet zomaar en daardoor duurt alles redelijk lang. Een trainster van Chris die bij me komt lesgeven, heeft meest moeite gehad met deze merrie. De merrie heeft in begin weinig respect voor de lijnen, ze bleef maar uitdagen en door de lijnen lopen terwijl een ander dat sneller respecteerde en ik weet niet of ik het woord koppig mag gebruiken voor een paard, maar dat is ze wel, uit zelfbehoud denk ik. Ergens in de video zie ik Chris z'n ogen wat wegdraaien: zo van: amai dat duurt hier lang, koppig ding, maar dat is echt m'n Una zoals ze is. Ze leert snel, maar zij heeft ook haar redenen om niet de lijnen van Chris te respecteren. Ze ziet hem niet onmiddellijk als haar leider, laat zich niet snel overdonderen door zijn verpletterend charisma en dat deden meeste andere paarden wel. Zelf is ze goed in het manipuleren om haar zinnetje te krijgen, maar ze laat zich niet snel door andere manipuleren omdat ze zo slim is
Dit is slechts mijn visie, kan ook zijn dat ik de bal mis sla, maar zo voel ik het aan...

Hm, wees daar maar zeker van . Ze heeft iets geleerd en is bewuster. Toen ik haar deze week over een plas kreeg en iemand anders daar een eeuwigheid over deed was niet omdat ik beter ben, maar gewoon omdat zij en ik nu de lijnen kennen (ik had enkel daarmee gewerkt, want dwingen helpt geen zier bij haar en een zweep had ik niet bij.)

Zie het nu pas, hij zuchtte niet omdat het zo lang duurt, maar omdat ze haar hoofd naar hem draait slaakt hij een zucht van opluchting

http://www.youtube.com/watch?v=v6w8oNcJY0o

Pip vanmorgen in de bak bij de buren, waar wij gebruik van mogen maken. Gisteravond voor het eerst daar geweest, de bak en omgeving verkend, het nodige snurken en galopspurten etc. gehad. Hoewel ze best heel relaxed was, na een tijdje op zoek ging naar groen lekkers onder t hek door e.d.
Vanmorgen wel de camera mee, minder spectaculair maar toch ook leuk veel beweging. ze had al een houding van `oja, hier zijn we al eens geweest, ken ik al / weet ik al...

Ik wil met haar nu gaan beginnen met wat uitgebreid(er) grondwerk, wat oefeningetjes en uiteindelijk het rijden.Vanmorgen over de hoefslag stappen aan de lange lijn,dat ging al aardig en ongeveer de richting die ik bedoelde.

Eigenlijk zouden we vorige zomer beginnen met dit alles, maar ze werd zwaar hoefbevangen en nu we een jaar verder zijn is ze gelukkig weer helemaal goed! Vandaar even het filmpje.Ben zo blij dat ze weer lekker kan rennen!

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

Hoe en van wie je het oppakt maakt niet uit, als je het maar begrijpt.
Ik snap alleen niet dat het niet bekent was bij je. Wat we een paard leren zijn de gehoorzaamheidsoefeningen en die introduceer je al vrij snel. Het opzij gaan van het paard voor ons.
Met longeren, werken ad hand is dat niet anders. Gaat het paard naar jouw dan kan dat gevaarlijk zijn, ze moeten reageren op jouw taal/ denkbeeldige lijnen, wijken voor druk (op afstand).
Doet een paard dat niet, duidelijker zijn in wat je wilt, bij elk paard is dat weer anders / verschillend van druk, maar uiteindelijk wil je naar zo min mogelijk druk, dat heb je zelf in de hand, moet je zelf uitvogelen, schouders, ogen, afstand, plek.....

Ik vroeg me af of je paard wel in een goede kudde staat voor haarzelf, het is voor haar welzijn belangrijk dat ze een plek heeft die voor haar goed is. Rust, een maatje en ook zij heeft haar functie in het geheel.

Het leek of haar lendenen bol staan, heb ik dat verkeerd gezien?
Een paard door een nauwe opening vragen terwijl er al veel spanning is, is mentaal veel gevraagt, maar is ze fysiek oke? een smalle opening werkt opsluitend kan fysiek ook minder voor haar zijn, wat vluchtgedrag versterkt.

Jouw lesgeefster had/heeft ook problemen met haar?
Ik vraag me af, wat daar de oorzaak van kan zijn, het lijkt me dat als zij een leerling is van deze man, zij ook zo werkt, de denkbeeldige lijnen zijn belangrijk, kan toch niet voor het eerst zijn, dat het paard en jijzelf hiermee in aanraking komen, lijkt mij.
Als het paard maar zijn eigen ding kan doen zonder begeleiding is het niet vreemd dat ze zoekende is naar rust veiligheid.

Anita Cats schreef op woensdag 15 juni 2011, 19:09:


Het was me wel bekend daarom volgde ik ook de clinic omdat ik het graag zou beheersen, maar ik had het nog niet in de vingers. In twee lessen kan je dit niet beheersen, maar misschien ben ik een uitzondering en heel erg traag van begrip?
Geloof me, wat hij doet is niet eenvoudig. Ik ken maar weinig mensen die hiermee vertrouwd zijn behalve hier dan zo te lezen, wat ik fantastisch vind natuurlijk . Dit is echter niet iets dat ik zomaar in de vingers heb, vooral de handigheid en de opmerkzaamheid om de achterhand eerst weg te zetten vooraleer de schouder terug bereikbaar is als ze door de lijnen loopt, kan jij dat? Je moet zo subtiel maar doortastend genoeg zijn om resultaat te hebben, het is echt op de seconde reageren met je lichaamstaal want ben je te laat, dan is het 1-0 voor het paard.

Opzij, achteruit enzoverder kent ze wel en dat doet ze goed (Parelli) omdat ze zo gevoelig is. Dat oefen ik enkele keren in de week.
Staar je echter niet blind op het feit dat ik even afgeleid was, hier kan je makkelijk zeggen ik doe dit niet en amai dat je dat niet wist en dat je zo'n grove fout gemaakt hebt door je te laten afleiden door de geslepen clinic-meester, maar ik zie ontzaglijk veel ruiters deze fout maken. Ook is het een stelling en ik veronderstel dat je die ook kent, het is NIET omdat een paard THUIS z'n lesje kent, dat hij dit ook kent op VERPLAATSING. Geloof me, het lijkt of ze even alles vergeten zijn en dat het terug opgefrist moet worden. Je kan niet verwachten van een paard dat in de kudde gelopen heeft en voor de eerste keer in een vreemde omgeving komt, dat hij als een doetje zich zal gedragen, zeker zij niet met al dat bloed. Ik moet in elk geval geen zo'n paard hebben

Tja, nauwe opening, ik kan niet anders dan die nemen om in de weide te komen. M'n paard is heus geen watje en ik wil er jamais de la vie een watje van maken. Als je steeds je paarden dingen gaat ontzien omdat ze er misschien wel eens zouden van kunnen schrikken, dan geraak je nooit nergens. Nu doet ze die doorgang alleen, terwijl ze vroeger stond te wachten op mij. Ik moest nooit trekken, zij gaf aan wanneer ze er klaar voor was en dat ging vrij snel als ik haar aan het touw nam. dat heeft onze band versterkt.
Ik ga haar ook vanaf nu zoveel mogelijk gewoon maken aan enge dingen, op een rustige en kalme manier. Heb ik met de oudste (haar zus) ook gedaan en die is heel erg veranderd.

Lendenen bol? Ja inderdaad, zit wat in haar bloedlijn, de papa had het ook, was nochtans een hele goeie dekhengst.

Misschien ben je zo'n soort paarden niet gewoon? Heb je warmbloeden?
Haar halfzus heeft dit ook. Is typisch iets voor die Veiga-lijn, ze is zowel aan vaders als moeders kant puur gefokt voor stieregevechten (93% veiga en puur stiergevechtersbloed, maravilha/Boca Negra/Bailador). Weet dat jullie niet malen om afstamming, maar ik ben er veel door te weten gekomen over het karakter van het paard.
Hempfling schreef nochtans in z'n boek dat dit een goeie rug was, begrijp niet goed waarom je denkt dat dit niet ok is? Kun je me eens uitleggen?

Geen goede kudde? Ik denk dat ze het niet beter kan treffen? Eentje is haar zus waar ze in de weide bij stond in frankrijk en mee naar huis is gekomen en eentje is ze mee gespeend geweest in Frankrijk samen in dezelfde box, met de Andalusier komt ze super goed overeen want die hebben samen in de Eifel gezeten (die hingen echt aan elkaar), maar ze heeft nu eenmaal zo'n karakter. Als ik hooi geef word er in het begin wel eens wat zenuwachtig heen en weer gelopen, omdat elk paard denkt dat in de ander z'n bak meer en lekkerder hooi zit. Doen jullie paarden dat dan niet? Zij is gewoon het gevoeligste en vind het dan leuk om op haar gemakje in de weide te gaan eten. Voor mij geen probleem, als ze zich maar goed voelt...
In Frankrijk, toen ik haar voor het eerst zag als veulen vertoonde ze al zo'n gedrag (eh, ik ben ook zo, herkende wat dat gedrag van liever aan de zijkant alles gade te slaan, terwijl m'n Andalusiër meer zo eentje is van: ik ben hier, kijk naar mij want ik ben het middelpunt...) voordeel is dan ook dat ze er geen zo'n punt van maakt om eventjes alleen te staan. Ze heeft een sterk karakter en is heel zelfstandig.

Problemen? Niet echt, Ik wou gewoon aantonen dat zij minder respect heeft voor de lijnen dan de andere. Weet je, hoe meer Veiga bloed (zij heeft het grootste percentage van de drie), hoe vuriger en gevoeliger en hoe meer ze je testen. Dat zit in de genen, dat maakt ze ook zo fenomenaal om mee te werken.
Ik snap overigens niet dat hierover zo'n probleem gemaakt wordt. Het is een jong paard en ik vond dat Chris heel goed werk deed.

Is geen mooie foto van de papa, maar hij is 28 jaar op deze foto en heeft ergens een been geblesseerd door in een put te geraken. Ik wou gewoon even tonen want was wat geschrokken over je reactie over haar rug... kan altijd zijn dat dat niet normaal is...goed dat je er iets van zei. Ik zal het eens navragen vooraleer ik ze volgend jaar zou zadelmak maken.

Even nieuw topic geopend, ben benieuwd naar het volgende, maar heeft niks meer met Irwin te maken:

marianne laenen schreef op maandag 13 juni 2011, 8:29:


Heb hier ook zo eentje die niet wil stoppen, erg leuk, maar ook een beetje een dilemma: wil altijd graag stoppen op een goed moment, maar als paard het helemaal niet leuk vind om te stoppen, word dat dan mischien niet ervaren als straf? Nou al meerdere keren meegemaakt dat paard zelf terugloopt naar doolhof en me dan staat aan te kijken van "komt u nog of hoe zit dat?", en daar sta ik dan (met me goeie gedrag )... Moeten we dan toch nog maar even een spelletje doen? Met dus het risico dat het spel dan pas word afgebroken op het moment dat paard het zat is(en er dan volgende keer mischien geen zin meer in heeft)? Maar ik kan 'm toch moeilijk een beetje lopen negeren?

'Niet ingewikkelder maken dan het is' is goed advies, maar ik zie zelf de simpele oplossing even niet. Iemand?

Bvd

Anne Maria schreef op woensdag 15 juni 2011, 21:30:

Volgens mij is het een absolute fabel dat je paard er de keer erna ook geen zin meer in zou hebben. Dat heb ik in ieder geval nog nooit ervaren.

Als mijn paard me zo staat na te kijken met een zielig hoofd heb ik ook altijd de neiging om nog even terug te rennen voor een knuffel of een spelletje. Maar als ik gewoon de auto instap en wegrijdt gaat ze echt niet nog minutenlang lopen treuren hoor. Ze loopt dan terug naar de kudde en gaat over tot de orde van de dag. Dus volgens mij is het gewoon over zodra je uit beeld verdwijnt .

Groet, Dani

Ik train op mijn manier en ik heb het idee dat dat goed gaat. Het verdiepen in de biomechanice vind ik erg interessant. Ik zeg niks over deze man, ken hem verder niet, ieder heeft wel iets waar je wat mee kan. En uitgeleerd zijn we nooit

Wat ik over een rug vh paard weet is dat er niet zo heel veel beweging in zit. Maar de beweging die het paard daar mee kan maken probeer ik zo flexibel mogelijk te maken. het rekken en strekken vandaaruit, het snelle achterbeen die er voor kan zorgen dat het paard zijn rug gaat bollen. Een overbouwt paard, dus een wat lagere/holle rug, juist proberen op te bollen door aktief te maken, zodat het geheel wat 'gelijk" trekt. Een te bolle rug van huis uit, (karperrug) is net als de holle rug, niet de ideale situatie.
Door juiste training kunnen we er toch wat mee, zonder dat het paard er slechter van wordt.

Ik had begrepen uit eerdere mail dat je haar beschermde tegen andere paarden?...maakte daaruit op dat ze zich misschien niet goed kon redden in de kudde. Het was voor mij iets om evt. iemand daarop te attenderen, niet geheel onbelangrijk dat het paard zich goed voelt gedurende de dag.

Wat betreft ervaringen met warmbloeden, ik heb/mag met verschillende paarden trainen, heb net een jonge Houston merrie mogen trainen, maar ben nu met een Friese hengst bezig, om verscheidenheid aan te geven

Veel plezier met je sensibele merrie, en verandering van omgeving kan idd bij weinig ervaring, handjes vol betekenen.

Ik zal er op letten, thx voor de bemerking. Bij de rasbeschrijving stond dit:
Veiga:...a short-coupled body with powerful loins, the back almost appearing rounded...
Ik citeer even Hempfling, omdat ik juist dacht van een goed paard te hebben ...(bron: lichaamstaal als communicatiemiddel tussen mens en paard, pagina 13, punt 5:
een doorslaggevend punt bij de beoordeling van een paard als rijpaard is de bovenste lijn in de buurt van de nieren. Volgens mij hebben veel paarden tegenwoordig een zwakke rug, flauwe rug. het lijkt iets dat met de mode te maken heeft, want een leek vindt zo'n lage rug pas echt mooi en harmonisch.
Maar zonder het pijn te doen kan je zo'n paard niet berijden.
Weer een duivelse circel.
Ongeveer twee handbreedten vanaf het kruis moet een doorlopende lijn van het paard nog even zichtbaar omhoogkomen. Het pijltje op de tekening heeft dat aan. Bij veel gefokte Andalusiers en andere robuuste rassen kan men dit zien.Een leek zal zo'n paard niet mooi vinden, want de bovenlijn loopt niet door..
De tekening kan ik niet uploaden, maar ik denk dat te zien bij te twee zussen:

Haar zus:
.

Ik ben een Hempfling-fan, maar begrijp z'n oefeningen niet altijd. Door de oefeningen van Chris valt alles op z'n plooi, Hempfling doet ongeveer hetzelfde, maar Chris biedt een concept aan.voor dummie's zoals ik en legt uit stap voor stap hoe je met de juiste lichaamstaal een begrijpelijke taal voor je paard spreekt. Zo snap ik HF ook beter.

Mistypte me, De twee zussen

Anita Cats schreef op woensdag 15 juni 2011, 22:07:

Biomechanica is razend interessant!

gedurende de dag zitten ze allemaal in de weide nu, gezellig bij elkaartjes. Slechts tegen 21 uur komen ze op de paddock en doe ik de mest weg. Dan komt zij altijd liefjes bij mij staan, niet om lief te doen wellicht, maar omdat ze liever stro/hooimengeling in de weide eet en niet graag tussen het gewemel zit van de andere die van bakje naar bakje lopen. Tegen 21/22 uur haal ik haar terug op de paddock voor de nacht.

Ik denk dat er ergens een verwarring is. Rust zoals in het topic van Irwin is geen pauze/stoppen met werken, het is een manier om een paard op te leren van 0 af aan, dat niets kent. De rust is een afwezigheid van signalen naar het paard toe, als boodschap dat hij het goed gedaan heeft. Rust is dus niet stoppen met werken/spelen, het is consequent zijn en het moment van ontspannen van je lichaam timen omdat alle spanning uit je eigen lichaam wegvalt (R-). Zo kan je ook iets toevoegen als beloning, zoals bij clickeren. Dat is R+.
Bij paarden die langs hier gefokt zijn, is de gevoeligheid voor lichaamstaal iets minder dan paarden die in het wild/natuur geleefd hebben. Zo is werken met rust als beloning bij mijn merrie die 4,5 jaar in de pyreneën geleefd heeft een betere manier om te belonen dan het toevoegen van een beloning omdat ze anders tureluut wordt, bij een ander paard bvb werk ik meer mét beloning. Als je werkt mét beloning, is het wel een feit dat ze uren zouden kunnen blijven doorgaan en zelfs achter je aan zouden komen om nog te spelen