Sandra van Bommel schreef op dinsdag 21 juni 2011, 9:19:


Bedankt Sandra!

marjolijn schreef op dinsdag 21 juni 2011, 10:05:


...je moet ook de duur bekijken dat een paard op wandel meegaat. Wij zaten soms een ganse dag, drie, vier dagen lang te paard (ja ik weet het, ocharme die paarden...)
Voor korte ritjes kan dat wellicht geen kwaad, maar als je van zin bent om serieus te gaan trekken, met galopstukken, hellingen en bochten, dan is een minimumopleiding en training van het lichaam een absolute must heb ik geleerd uit mijn ervaringen.
Dat maneges zich dit niet kunnen permitteren begrijp ik, maar m'n eigen paard gaat niet mee vooraleer die goed loopt.
Tot m'n grote verrassing heb ik een nu prachtig begroeid, ex-motorcross parcours gevonden langs de vaart met een rijkdom aan steile en minder steile hellinkjes, een straat verder van waar ik woon. Ik kon me geen beter trainingsparcours wensen .
Alleen jammer dat als we met twee paarden zijn, het achterste paard elke keer erg opgefokt wordt als ze de steilere hellingen op moet wellicht omdat ze liever vooraan lopen. Ik weet nog niet hoe ik dat zal moeten aanpakken om haar kalmer te krijgen...

e m kraak schreef op maandag 20 juni 2011, 22:49:


juist


Het gaat steeds weer om de meerdere eer en glorie van de ruiter. Verder geldt: de nieuwe kleren van de keizer in het land der blinden.

Maria Delavega schreef op dinsdag 21 juni 2011, 10:36:


Alhoewel ze dan eigenlijk helemaal in verzameling gaat en bijna ter plekke gaat piafferen als ik haar tegen houdt om niet achterna te stormen

Maria Delavega schreef op dinsdag 21 juni 2011, 10:47:


of gewoon dribbelen

joop schreef op dinsdag 21 juni 2011, 10:48:


Ja Joop, ja ... inderdaad dribbelen , was gewoon aan het grappen.

... en dt fouten aan het maken

muriel schreef op dinsdag 21 juni 2011, 9:48:

Ik snap die tweedeling totaal niet. In de buitenrijderij noch in de klassieke dressuur is er sprake van een opgelegde houding. De houding is het gevolg van de actie: form follows function.
Ik zie het zo: je leidt het paard dressuurmatig klassiek op (dus niet sportdressuurmatig, want die creëert inderdaad een willoze marionet) om er in het terrein maximaal profijt van te hebben.

Het "opleggen van een houding", zoals dat boek blijkbaar beschrijft wanneer je de andere afslag van de splitsing neemt, is absoluut géén eigenschap van de klassieke dressuur. Die heeft balans, lichtheid en zelfhouding als kernbegrippen. Sportdressuur/moderne dressuur baseert zich daarentegen op learned helplessness dmv een afgedwongen houding en totale overgave, zoals het dressuurpaard waarop jij de buitenrit deed.

Christel Provaas schreef op dinsdag 21 juni 2011, 11:18:


in niet veel woorden, maar zo is het. Mensen die minder in aanraking komen met trainen van paarden lijken erg wit-zwart te gaan denken zo te lezen. Ze horen van 'paard in de krul rijden' en plots is alle dressuur slecht voor een paard. Je ziet maar hoe verkeerd paarden aangepakt kunnen worden door deze twee extremen.
Ooit hoorde ik deze zin op een of andere katholieke zender: middelmaat is de maat vinden tussen twee idiote uitersten....deze vind ik in de paardesport zo toepasselijk...

joop schreef op dinsdag 21 juni 2011, 10:37: