Monique Meijer schreef op dinsdag 21 juni 2011, 15:45:


Geen kwestie van een hoef steiler maken, maar het paard laten bepalen hoe de hoef moet zijn om goed te lopen en dat proberen vast te houden.

Monique

Er bestaat weinig aan echte bedrijven; je zult geen manege vinden hier in de buurt. Er schijnt in Noordwijk iets te zitten, dat is wel een goede afstand. Ik ben daar zelf nog nooit geweest, maar misschien is het iets.

Arabesk schreef op dinsdag 21 juni 2011, 14:40:


Verklaar jezelf nader, liefst met namen van spiergroep erbij...

Peter Donck schreef op maandag 20 juni 2011, 18:10:

joop schreef op dinsdag 21 juni 2011, 15:41:

Ja inderdaad, heb een goeie hoefsmid gevonden die me daarin wil helpen, maar was lang zoeken. . Ik zou het graag zelf kunnen zodat ik niet 1 keer om de zoveel tijd iemand moet vragen en er dan eindeloos op wachten als hij niet komt opdagen.
Ik heb echter schrik om aan de hoeven te komen, omdat ik daar heel erg leek in ben.
Zag ooit hoeven van een paardje, die mooi rond stonden en keihard geworden waren omdat de man dat zelf goed onderhield. Ik heb schrik om eraan te komen, maar met tijd zal dat wel lukken zeker?

Karin schreef op dinsdag 21 juni 2011, 15:44:


Paarden hebben geen sleutelbeen, net als katten. De voorbenen zijn verbonden aan de romp dmv spieren en pezen. Juist daarom kan de voorhand beter schokken dempen en gewicht dragen, omdat je een soort hangbrug hebt.

Merel Stoffers schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:29:


Als de namen van spiergroepen werkelijk bijdragen aan het inzicht en de discussie. Ik vind het niet nodig, om onnodig met ingewikkelde termen en namen te gaan gooien.

Ik wil wel even verwijzen naar de literatuur:

a lifetime of soundness (strasser) blz 20 t/m 23 en 50 t/m 57

Cook, R. www.bitlessbride.com Strasser, H: Een paardenleven lang gezond, ISBN: 0-9685988-0-3 Cook, R.: Metaal in de mond, Mensport Books vof Lochem, 2008, ISBN 978-908094703-0 Heuschmann, G: Dressuur onder vuur, Tirion Uitgevers Baarn, 2008, ISBN 978-90-5210-741-7 Clayton, H: http://cvm.msu.edu/research/research-centers/mcphail-equine-performance-center/publications/usdf-connection/USDF_July03.pdf

Karin schreef op dinsdag 21 juni 2011, 15:44:


door die pezen en spieren op een groot oppervlakte te laten aanhechten : schouderblad

muriel schreef op dinsdag 21 juni 2011, 13:39:


Hoofdhouding zoals het paard het wil, alleen sterrenkijken of stofzuigen corrigeer ik omdat dat op den duur blessures opleveren kan.
Verzameling: vraag ik tussendoor regelmatig een paar passen, om te checken of de achterkant nog steeds paraat is. Hieruit vloeit lichtheid (in de hand) vanzelf voort. De lichtheid is immers door de dressuuroefeningen die de achterhand sterk maken, al geïnstalleerd dus het paard kent het gevoel van bekken kantelen.
En omdat ik niet hersenloos op een scheef paard wil rijden, corrigeer ik dat ook dmv contrastelling.

Galop alleen vol gas als het pad/strand overzichtelijk is, anders een handgalopje en bij meer stenen en kuilen verzamelde galop.
Zoiets.

Peter Donck schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:35:

Druk = kracht / oppervlakte

Oftewel de druk per stukje oppervlakte-eenheid.

Hoe groter het oppervlak, des te beter wordt de druk verdeeld (zie ook het verhaal over boomzadels versus boomloze). De druk kan dus door de voorhand beter verwerkt worden dan door de achterhand, die via een relatief klein oppervlak direct verbonden is met de ruggengraat.

Zowel de druk van het gewicht van de ruiter (gewicht = de kracht die een voorwerp uitoefent op zijn ondersteuning of ophanging), als de krachten die ontstaan door het voortbewegen (hoef landt op de grond) en dus een betere schokdemping.

Peter Donck schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:35:


Goed voorbeeld, overigens zitten alle onderdelen van het skelet los van elkaar en worden door pezen en/of spieren bij elkaar gehouden. Sommige verbindingen zijn stijver dan andere, doordat er meer of minder pezen enof botten zijn. Het voorbeeld van de sleutelbeenloze kat is interessant, het dier kan hierdoor gevaarloos van grote hoogte neerkomen zonder zich te bezeren, terwijl mensen al gauw bij val juist het sleutelbeen breken.

Een sterke achterhand heeft alleen nut als het gaat om voortstuwing of als je veel bergjes op gaat (in mul duinzand). Dresuur is zo ongeveer de meest onnatuurlijke sport die er is;

- je laat een paard dat ontworpen is voor lange stukken rechtuit, zich bewegen op en postzegeltje van 20 x 40
- een paard moet daardoor steeds draaien; elke 30 meter is er een bocht -> belasting van spieren en pezen op een onnatuurlijke manier
- het paard wordt geacht te bewegen in een houding die door mensen mooi gevonden wordt, zoals al eerder beschreven is; slechts uitgevoerd door opgefukte hengsten en niet langer dan enkele minuten

Ondertussen wordt al die dressuuronzin met mooie praatjes goedgepraat door de dressuuurgoeroe's en tegelijkertijd wordt degenen die er niet mee doen een schuldgevoel aangepraat. Dressuur in de zin van 'leren wat links rechts stop en gas' is, is voldoende. Je paard moet ontspannen zijn tijdens het rijden, dat bereik je door schriktraining en vertrouwen. Niet door allerlei touwtjes, bijzetmartelwerktuigen en moeilijke oefeningen op een kleine oppervlakte.

Bijna elke sport is onnatuurlijk; hekjes springen waar elk normaal paard normaal gesproken áchter zou blijven. Endurance; je paard over z'n natuurlijke grenzen heenjagen. Meer dan vier uur achterelkaar jakkeren zonder een flinke pauze met toegang tot ruwvoer. Meer dan klasse I of II is eigenlijk al onnatuurlijk.

Feit blijft dat dressuur in NL de populairste paardensport is, meer dan 80% van de paardeneigenaren doet aan dressuur.