muriel schreef op dinsdag 21 juni 2011, 13:39:


Hoofdhouding zoals het paard het wil, alleen sterrenkijken of stofzuigen corrigeer ik omdat dat op den duur blessures opleveren kan.
Verzameling: vraag ik tussendoor regelmatig een paar passen, om te checken of de achterkant nog steeds paraat is. Hieruit vloeit lichtheid (in de hand) vanzelf voort. De lichtheid is immers door de dressuuroefeningen die de achterhand sterk maken, al geïnstalleerd dus het paard kent het gevoel van bekken kantelen.
En omdat ik niet hersenloos op een scheef paard wil rijden, corrigeer ik dat ook dmv contrastelling.

Galop alleen vol gas als het pad/strand overzichtelijk is, anders een handgalopje en bij meer stenen en kuilen verzamelde galop.
Zoiets.

Peter Donck schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:35:

Druk = kracht / oppervlakte

Oftewel de druk per stukje oppervlakte-eenheid.

Hoe groter het oppervlak, des te beter wordt de druk verdeeld (zie ook het verhaal over boomzadels versus boomloze). De druk kan dus door de voorhand beter verwerkt worden dan door de achterhand, die via een relatief klein oppervlak direct verbonden is met de ruggengraat.

Zowel de druk van het gewicht van de ruiter (gewicht = de kracht die een voorwerp uitoefent op zijn ondersteuning of ophanging), als de krachten die ontstaan door het voortbewegen (hoef landt op de grond) en dus een betere schokdemping.

Peter Donck schreef op dinsdag 21 juni 2011, 16:35:


Goed voorbeeld, overigens zitten alle onderdelen van het skelet los van elkaar en worden door pezen en/of spieren bij elkaar gehouden. Sommige verbindingen zijn stijver dan andere, doordat er meer of minder pezen enof botten zijn. Het voorbeeld van de sleutelbeenloze kat is interessant, het dier kan hierdoor gevaarloos van grote hoogte neerkomen zonder zich te bezeren, terwijl mensen al gauw bij val juist het sleutelbeen breken.

Een sterke achterhand heeft alleen nut als het gaat om voortstuwing of als je veel bergjes op gaat (in mul duinzand). Dresuur is zo ongeveer de meest onnatuurlijke sport die er is;

- je laat een paard dat ontworpen is voor lange stukken rechtuit, zich bewegen op en postzegeltje van 20 x 40
- een paard moet daardoor steeds draaien; elke 30 meter is er een bocht -> belasting van spieren en pezen op een onnatuurlijke manier
- het paard wordt geacht te bewegen in een houding die door mensen mooi gevonden wordt, zoals al eerder beschreven is; slechts uitgevoerd door opgefukte hengsten en niet langer dan enkele minuten

Ondertussen wordt al die dressuuronzin met mooie praatjes goedgepraat door de dressuuurgoeroe's en tegelijkertijd wordt degenen die er niet mee doen een schuldgevoel aangepraat. Dressuur in de zin van 'leren wat links rechts stop en gas' is, is voldoende. Je paard moet ontspannen zijn tijdens het rijden, dat bereik je door schriktraining en vertrouwen. Niet door allerlei touwtjes, bijzetmartelwerktuigen en moeilijke oefeningen op een kleine oppervlakte.

Bijna elke sport is onnatuurlijk; hekjes springen waar elk normaal paard normaal gesproken áchter zou blijven. Endurance; je paard over z'n natuurlijke grenzen heenjagen. Meer dan vier uur achterelkaar jakkeren zonder een flinke pauze met toegang tot ruwvoer. Meer dan klasse I of II is eigenlijk al onnatuurlijk.

Feit blijft dat dressuur in NL de populairste paardensport is, meer dan 80% van de paardeneigenaren doet aan dressuur.