Een sterke achterhand heeft alleen nut als het gaat om voortstuwing of als je veel bergjes op gaat (in mul duinzand). Dresuur is zo ongeveer de meest onnatuurlijke sport die er is;

- je laat een paard dat ontworpen is voor lange stukken rechtuit, zich bewegen op en postzegeltje van 20 x 40
- een paard moet daardoor steeds draaien; elke 30 meter is er een bocht -> belasting van spieren en pezen op een onnatuurlijke manier
- het paard wordt geacht te bewegen in een houding die door mensen mooi gevonden wordt, zoals al eerder beschreven is; slechts uitgevoerd door opgefukte hengsten en niet langer dan enkele minuten

Ondertussen wordt al die dressuuronzin met mooie praatjes goedgepraat door de dressuuurgoeroe's en tegelijkertijd wordt degenen die er niet mee doen een schuldgevoel aangepraat. Dressuur in de zin van 'leren wat links rechts stop en gas' is, is voldoende. Je paard moet ontspannen zijn tijdens het rijden, dat bereik je door schriktraining en vertrouwen. Niet door allerlei touwtjes, bijzetmartelwerktuigen en moeilijke oefeningen op een kleine oppervlakte.

Bijna elke sport is onnatuurlijk; hekjes springen waar elk normaal paard normaal gesproken áchter zou blijven. Endurance; je paard over z'n natuurlijke grenzen heenjagen. Meer dan vier uur achterelkaar jakkeren zonder een flinke pauze met toegang tot ruwvoer. Meer dan klasse I of II is eigenlijk al onnatuurlijk.

Feit blijft dat dressuur in NL de populairste paardensport is, meer dan 80% van de paardeneigenaren doet aan dressuur.