Ans Jondral schreef op dinsdag 12 juli 2011, 23:34:
> Mijn zus wil uit haar merrie een veulen als opvolger. Dat was Jamaica,
> wiens vader overgings een paard is en geen pony. Jam is er jammer genoeg
> niet meer. Dus laat ze haar merrie opnieuw dekken om een volle broer/zus
> Die pony is gewoon enorm angstig dat iets haar voeten grijpt. Die weet
> niet wat ze doet op zo'n moment. Paniek heeft niks met agressie te maken.
> En moedwillig is ze ook niet. Want ze blijft gewoon wel die voeten geven,
> terwijl ze bijna zou gaan zitten door de stress.
Het verhaal van Jamaica is mij bekend, althans wat je er hier over geschreven hebt.
Kinderen hebben met dat verhaal niets te maken.
Mijn opmerking in dat verband (lees maar eens terug) was enkel de link dat pony's doorgaans voor kinderen bestemd zijn.
Victor (de pony van mijn dochter, heel wat mensen hier kennen hem inmiddels) was doodsbang voor álles toen wij hem kregen. Als je naar zijn voet reikte om die te pakken, raakte hij in totale paniek. Hij heeft daarbij echter nooit geslagen, enkel geprobeerd te vluchten (wegtrekken been en proberen afstand te nemen). Het heeft 3 maanden geduurd voordat zijn angst overging in vertrouwen als je zijn voetje vastpakte, 3 maanden van geduldig blijven en liefde geven, door een meisje van toen 8!
Ik vind het nogal een verschil, de wijze waarop een angstige pony reageert in paniek, tw slaan (= agressie) of vluchten.
Maar goed Ans, ik vind wat ik vind. En ik schreef al eerder dat je het niet met mij eens hoeft te zijn. Pak het niet zo persoonlijk op.
Training/gedrag
