angelique hage schreef op donderdag 14 juli 2011, 0:38:
> Victor (de pony van mijn dochter, heel wat mensen hier kennen hem
> inmiddels) was doodsbang voor álles toen wij hem kregen. Als je naar zijn
> voet reikte om die te pakken, raakte hij in totale paniek. Hij heeft
> daarbij echter nooit geslagen, enkel geprobeerd te vluchten (wegtrekken
> been en proberen afstand te nemen). Het heeft 3 maanden geduurd voordat
> zijn angst overging in vertrouwen als je zijn voetje vastpakte, 3 maanden
> van geduldig blijven en liefde geven, door een meisje van toen 8!
> Ik vind het nogal een verschil, de wijze waarop een angstige pony reageert
> in paniek, tw slaan (= agressie) of vluchten.
> Maar goed Ans, ik vind wat ik vind. En ik schreef al eerder dat je het
> niet met mij eens hoeft te zijn. Pak het niet zo persoonlijk op.
Omdat ik helemaal niet vraag naar meningen of ze wel geschikt zou zijn om mee te fokken.
Je kent die pony niet eens. Wel/niet fokken is bij Char helemaal geen issue en al helemaal niet omwille van haar karakter. Iedereen die haar kent, wordt verliefd op haar... zolang je maar niet haar voeten nodig hebt.
Ik gaf alleen aan aan oa. Koen en Piet dat ze momenteel niet in België is en we pas iets met dat bekap-probleempje kunnen gaan doen als ze drachtig is en weer naar huis komt. Wat mogelijk nog wel eventjes duurt.
Mijn eigen paard is bijvoorbeeld 3 maanden weggeweest. Hopelijk is Char sneller terug dan dat, maar 'snel' hiermee aan de gang gaan, zit er dus even niet in.
Maar tegen dat ze terug komt, moeten we wel gaan denken wat we hiermee willen doen...
Daarnaast is dit niet gewoon een angstige pony omdat ze het niet zou kennen. Zoals veel groene paarden bijvoorbeeld. Ze weet wel degelijk wat we van haar verwachten en probeert eigenlijk nog wel mee te werken tot op zekere hoogte. Tot ze zichzelf niet meer in de hand heeft.
Training/gedrag
