Prachtige filmpjes allebei! In de tweede vond ik vooral die harige fjord geweldig! Leuk om te zien, zoveel plezier met de paarden.

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

Maria Delavega schreef op zaterdag 30 juli 2011, 0:43:


Ik blijf het maar herhalen: respect is in deze context nmm een eufemisme voor angst oftewel het respect van de maffia.


Waarom ging ze dan in godsherennaam met jou mee op pad!? Mensen zijn toch echt stapelmesjokke....


Consequentheid kan met een bit natuurlijk ook worden uitgevoerd. Bij totaal gebrek aan consequentheid, en dus geen verwachtingspatroon, kan er simpelweg niets geleerd worden. Iets leren is een ander gedrag dan een instructie opvolgen.
Zolang ik geen chinees geleerd heb kan ik ook niet naar chinese instructies luisteren. Als "ni hao ma" de ene keer "hoe maakt u het?" betekent en de volgende keer "lazer op!"... welk effect geeft dat dan?

Bit of geen bit doet er wel toe! Je zit al jarenlang niet op te letten.
Er zit een wereld van verschil in psychologie en beleving, naar BEIDE kanten (paard EN mens), in de relatie tussen moeten luisteren (dat werkt maar tot op zekere hoogte) en willen luisteren (werkt altijd).

Spirithorses schreef op zaterdag 30 juli 2011, 7:44:


Die ijzers, slof, martingaus, dubbelbit zijn hun veiligheid. Dankzij dat ijzer vallen zij niet en een cap is dus voor sukkels.

Ik verbaas me er ook altijd over, het lijkt wel hoe meer mensen om hun paard hangen, hoe minder vaak ze een cap opzetten.

Het absolute toppunt vond ik een dito dansend ingesnoerd paard met amazone met petje op. Wat is dan netto nog het verschil met een cap????? Je hebt een flap boven je ogen en je haar wordt platgedrukt, waarom dan een petje en geen cap?

Arabesk schreef op zaterdag 30 juli 2011, 20:36:

Wat is dan netto nog het verschil met een cap????? Je hebt

Tja,als je een beetje een ei-hoofd hebt zoals ik, is zo'n cap inderdaad echt een heeeeel stom gezicht.
Maar ja, met een hersenschudding en een gat in je kop in het ziekenhuis is ook geen charmant gezicht.......
Ik rij nog steeds zonder cap........pure ijdelheid........

Suzanne Graauw schreef op zaterdag 30 juli 2011, 22:42:


en wat droegen de kelten op hun helm?
Kraaienvleugels!

e m kraak schreef op zaterdag 30 juli 2011, 22:50:


En Galliërs ?

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nymphaea schreef op vrijdag 29 juli 2011, 9:41:



Ik denk niet dat ik daarvoor goed in de "markt" lig op de manège... Wij zijn te soft hoor!

Daarstraks met papa en de 2 meiden en de paarden op wandel geweest, en mijne man uiteraard ook.
't Militair domein op, is geen openbare weg en het leger stelt blijkbaar geen leeftijdsgrens...
Op een bepaald moment was ik met lange teugel Frodo links en rechts aan het sturen. Het oudste dochtertje had iets van "Waar is dat nu goed voor? Je hebt toch je handen".
Tot ik foto's begon te maken... toch handig dat je dan nog een stuur hebt (niet dat ik daar al zo super in ben).
Het jongste dochtertje zag een 2de kamp niet echt zitten (vond zich te klein om al zo veel te leren)... tot ze onze Pav zelf een pas achteruit kon laten zetten met 1 vinger. (Ons Pav is toch een dikke 1.70m en 't kind kan vlot onder mijn armen door. )

Ik zei dat ze echt niet moest "leren", dat we vooral gingen "doen". Even later vroeg ze of ik misschien die dingen toch niet wilde opschrijven, want ja, anders ging ze het misschien wel vergeten... .
En toen ik Frodo met 1 vinger een stapje opzij zette om netjes naast de stronk gaan te staan om op te stappen, had het oudste ook iets van "Die dingen zijn misschien toch wel handig". Zij probeert steeds haar pony met al haar gewicht aan de kant te duwen en uiteraard duwt die pony ijverig terug.

Vanavond gezamenlijk gezellig gegeten en mama wist te vertellen dat ze heel benieuwd waren van wat je met spingbalken méér kan doen dan erover te springen...
En dat ik niks ga doen wat ze op het kamp gedaan hebben, was toch ook wel doorslaggevend.
Lena
(grandioos bitloos )

Afgelopen vrijdag ben ik samen met een vriendin nog eens met onze jaarlingen een stukje op wandel geweest. Eigenlijk niet veel te klagen, ze zijn best wel braaf. De hengst is over het algemeen het meest relax. Alleen toen een auto passeerde stond hij plots dwars over straat om die even met zijn knappe achterbenen uit zijn buurt te houden Gelukkig niets gebeurd en was er voldoende plaats om voorbij te steken.
De merrie is heel aandachtig voor alles, zo zijn brievenbussen echt wel ontzettend intressant hoor! En ook ritselend riet langs de straat was het bekijken en -snuiven waard. Op zich helemaal geen drama hoor, maar ik stelde mij de volgende vraag: Op de hondenschool werd mij aangeraden om onze hond (een echte schrikschijterd) niet aan te halen als ze bang had. Omdat door die geruststelling te geven, er teveel aandacht zou gegeven worden aan die angst.
Nu is mijn reactie eerder eentje van rustig praten en strelen, wat is jullie idee daarover? Geen aandacht schenken en gewoon doorlopen of wachten en haar rustig alles even laten bekijken en geruststellen?

Ik leer mijn paarden om enge dingen met hun neus aan te raken, als ze zoveel moed bijelkaar geraapt hebben om de paardetende aanhanger/brievenbus/wit hekje aan te raken krijgen ze een snoepje. Zo worden spannende dingen ook ineens toch wel interessant, zonder dat ik de angst beloon. (Daarom heb ik misschien ook wel van die suffe paarden )

**********
Vroeger toen de guldens nog van hout waren,
Reina nog een zwart hoofd had,
paarden nog met bitten gereden werden en ijzers
onder hun voeten hadden....

Arabesk schreef op maandag 1 augustus 2011, 13:38:


Dat is volgens mij een heel goed idee, bedankt voor de tip.Mss worden ze dan ook een beetje geprikkeld om een stapje dichter te zetten naar spannende zaken. Willen ze vanzelf met hun neus ernaar toe, of is dat iets dat je thuis eerst al hebt geleerd? Moet ik wel iets lekkers zoeken om te belonen want zo'n grasbrokje smaakte hun niet zo na een ganse dag sappig gras eten. En suffe paarden, liever dat dan zo'n zenuwachtige trippelkonten hoor, heb ik op de manege ooit genoeg leed mee gehad!

Ik bedacht me met mijn jonge hengst gewoon, alles wat hij nog niet kent, daar kan ik een lading aan geven. Maak ik iets héél leuk, dan is dat kennelijk héél leuk. Aan mij om te zorgen dat hij een positieve associatie zou krijgen met 'het ding'.
Dus inderdaad, als hij iets eng vond, niet 'rustig maar jongen' maar 'moet je kijken wat leuk!' en dan net als Jantine zegt, ik liet en laat hem dingen targetten. Is wel handig als ze weten wat dat is, maar met een beetje freeshapen richting het enge snappen ze al snel wat de bedoeling is.

Zo overwint 'ie zelf zijn angst, zonder 'dwang' van mijn kant. Hij doet dat op zijn eigen tempo, en daarna krijgt hij een beloning. Ideaal.
Nou is het natuurlijk ook een hengst (hij is ruim drie inmiddels) en die schijnen dapperder te zijn, maar zijn reactie op nieuwe dingen is mede daardoor er naartoe gaan in plaats van ervoor wegrennen (terwijl het van zichzelf geen paard is wat de confrontatie opzoekt of protesteert, maar altijd weg rent, eigenlijk een held op sokken).