Afgelopen vrijdag ben ik samen met een vriendin nog eens met onze jaarlingen een stukje op wandel geweest. Eigenlijk niet veel te klagen, ze zijn best wel braaf. De hengst is over het algemeen het meest relax. Alleen toen een auto passeerde stond hij plots dwars over straat om die even met zijn knappe achterbenen uit zijn buurt te houden Gelukkig niets gebeurd en was er voldoende plaats om voorbij te steken.
De merrie is heel aandachtig voor alles, zo zijn brievenbussen echt wel ontzettend intressant hoor! En ook ritselend riet langs de straat was het bekijken en -snuiven waard. Op zich helemaal geen drama hoor, maar ik stelde mij de volgende vraag: Op de hondenschool werd mij aangeraden om onze hond (een echte schrikschijterd) niet aan te halen als ze bang had. Omdat door die geruststelling te geven, er teveel aandacht zou gegeven worden aan die angst.
Nu is mijn reactie eerder eentje van rustig praten en strelen, wat is jullie idee daarover? Geen aandacht schenken en gewoon doorlopen of wachten en haar rustig alles even laten bekijken en geruststellen?

Ik leer mijn paarden om enge dingen met hun neus aan te raken, als ze zoveel moed bijelkaar geraapt hebben om de paardetende aanhanger/brievenbus/wit hekje aan te raken krijgen ze een snoepje. Zo worden spannende dingen ook ineens toch wel interessant, zonder dat ik de angst beloon. (Daarom heb ik misschien ook wel van die suffe paarden )

**********
Vroeger toen de guldens nog van hout waren,
Reina nog een zwart hoofd had,
paarden nog met bitten gereden werden en ijzers
onder hun voeten hadden....

Arabesk schreef op maandag 1 augustus 2011, 13:38:


Dat is volgens mij een heel goed idee, bedankt voor de tip.Mss worden ze dan ook een beetje geprikkeld om een stapje dichter te zetten naar spannende zaken. Willen ze vanzelf met hun neus ernaar toe, of is dat iets dat je thuis eerst al hebt geleerd? Moet ik wel iets lekkers zoeken om te belonen want zo'n grasbrokje smaakte hun niet zo na een ganse dag sappig gras eten. En suffe paarden, liever dat dan zo'n zenuwachtige trippelkonten hoor, heb ik op de manege ooit genoeg leed mee gehad!

Ik bedacht me met mijn jonge hengst gewoon, alles wat hij nog niet kent, daar kan ik een lading aan geven. Maak ik iets héél leuk, dan is dat kennelijk héél leuk. Aan mij om te zorgen dat hij een positieve associatie zou krijgen met 'het ding'.
Dus inderdaad, als hij iets eng vond, niet 'rustig maar jongen' maar 'moet je kijken wat leuk!' en dan net als Jantine zegt, ik liet en laat hem dingen targetten. Is wel handig als ze weten wat dat is, maar met een beetje freeshapen richting het enge snappen ze al snel wat de bedoeling is.

Zo overwint 'ie zelf zijn angst, zonder 'dwang' van mijn kant. Hij doet dat op zijn eigen tempo, en daarna krijgt hij een beloning. Ideaal.
Nou is het natuurlijk ook een hengst (hij is ruim drie inmiddels) en die schijnen dapperder te zijn, maar zijn reactie op nieuwe dingen is mede daardoor er naartoe gaan in plaats van ervoor wegrennen (terwijl het van zichzelf geen paard is wat de confrontatie opzoekt of protesteert, maar altijd weg rent, eigenlijk een held op sokken).