Een koeien- fobie! Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk hebt om rustig te blijven... Mijn paard sjeezde effectief wel een eind mee langs de draad als er paardjes het op een lopen zetten. Als we de wei voorbij waren ebde de stress wel wat weg, tenminste als het gekletter van de hoeven niet te lang hoorbaar bleef.
Camions daar kijk ik ook niet naar uit! Wat vreemd dat jou paard daar wel kalm onder bleef... Traktors is nog zoiets. Gelukkig zal ik dat wel wat kunnen oefenen want mijn schoonvader heeft er één. Ze zien die dingen eigenlijk dagelijks passeren, en toch vinden ze het zo'n vreemde dingen. Maar ja wat wil je met zo'n groene herriemaker!

Deze jongen vind vooral levende dingen eng, en al helemaal als ze wit zijn of witte vlekken hebben. Objecten of dingen met motoren doen 'm geen zier Liever 20 toeterende trekkers en vrachtwagens dan 1 koe Bij m'n schimmel is dat precies andersom. Die vindt gemotoriseerd verkeer "eng", relatief dan, want eigenlijk vindt ie niks een probleem.
Heb met hem wel es stil gestaan bij een hek met aan de andere kant 4 keihard keffende honden. Hij wilde daar gewoon niet meer weg hahaha... Achter honden aan vindt ie leuk Ook de koeien opjagen als hij langs komt draven doet ie graag, ff een pasje richting de koeien en dan vrolijk dat koppie bewegen als de koeien wegvluchten hahaha.
Zo kies ik het juiste paard voor het juiste traject hier

angelique hage schreef op dinsdag 2 augustus 2011, 14:35:


paarden gaan door met proberen omdat ze er regelmatig toch succes mee hebben volgens mij, dus zij proberen een hap gras te nemen en eens in de zoveel tijd hebben ze beet. Hoe kom je eraf?
1e zet je paard in de wei waar het kan grazen zodat deze natuurlijke behoefte in ieder geval bevredigd kan worden
2e train de graasgewoonte tijdens rijden eruit. Ik heb hier van die exmanegepaarden die extreem de graasneiging tijdens rijden hebben. Als ik erop zit gebeurt het nooit, zit er een ander op gebeurt het meteen. Geen bit voor nodig en ook geen zweep maar wel concentratie tijdens trainen.

joop schreef op woensdag 3 augustus 2011, 11:20:


Ik volg dit met veel interesse, Joe is kampioen bermgrazen tijdens het rijden...Hij staat sinds een jaar in een zandpaddock, maar toen hij nog volop in het land stond was het niet minder hoor. maakt voor hem dus niet uit...


Maar HOE train je het er dan uit??Waar concentreer je je dan op???
Ik heb Joe nu zo ver dat hij tijdens de wandelingen in elk geval blijft doorlopen, ook als hij af en toe een grasje meesnackt, ipv stug blijven staan om te grazen. Hij kan ook, als hij al graast, op hele lichte druk op de leadrope hoofd omhoog en weer meelopen,dan uiteraard direct de druk eraf. Maar met rijden werkt dit (nog) niet...Wel hoofd omhoog, maar gaat dan niet verder lopen, na een tijdje kauwen duikt het hoofd weer omlaag!

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

Denk dat het heel erg van het paard afhangt, ik heb met mijn beide paarden de regel dat ze zich gewoon niet met andere paarden bezighouden als ik met ze bezig ben. Mijn merrie vindt zoiets eerder spannend dan dat ze mee wil doen, dus of ik wandel rustig door (gaat ze wel wat dribbelen, maar zij is super fijn op de hulpen dus op je pinkjes te houden en ze blijft sowieso bij je, die zou zich echt nóóit lostrekken) of ik zet haar even stil en laat haar kijken en wandel daarna verder.
Met mijn hengst is dat andere koek, die wil maar al te graag meedoen want die is altijd wel in voor een lolletje. Dus dan is het 'racen in de wei doe je maar met je eigen vriendjes, nu ben je met mij aan het wandelen'.
Als er een merrie mee is op wandeling dan maakt hij zich natuurlijk zo groot en stoer mogelijk. Hij moet van mij echt doorlopen. Hij mag zich best een beetje tonen zolang hij in de richting en op het tempo loopt wat ik wil en niet aan mij trekt, duwt, me afsnijd etc. Hij is nu ruim drie en echt een mannetje, maar als ik hem 'corrigeer' dan gaat ook meteen zijn staart weer naar beneden etc. en loopt ie weer gewoon door. Maar ik moet er wel op tijd bij zijn, als ik dat gedrag te lang laat gaan dan is het des te lastiger om hem weer gefocust te krijgen. Dan maakt ie er echt zijn eigen showtje van

Toen hij nog een jaarling was vond hij die rennende paarden juist heel eng, dan hielp het om tussen hem en de paarden in te gaan lopen, en hem rustig te laten kijken. Sowieso draai ik, als ik merk dat mijn paarden iets echt eng vinden, ze er altijd met hun hoofd naartoe om te voorkomen dat ze een spurt nemen, want alles wat van achter komt is natuurlijk extra eng want dat kunnen ze niet zien.

Moet wel een beetje lachen want het is allemaal zo herkenbaar.
Zucht die van mij wil ook alleen maar eten en idd eens in de zoveel tijd heeft hij succes dus zijn beloning.

Toch fijn dat ik niet de enige ben .

Het 'stiekem' snoepen van gras onder het rijden is gelukkig inmiddels geen probleem meer (mits ik zelf bij de les blijf). Het gaat nu dus puur om het weer stoppen met snacken nadat ik haar toestemming heb gegeven om even te grazen.

Van tevoren laten grazen zou vast de intensiteit van het graasgedrag verminderen, maar het vervelende is dat ik meestal alleen 's avonds tijd heb om te rijden, net voor het moment dat ik voor de tweede keer die dag een strook nieuw gras geef. Ze heeft dus ook wel echt trek, maar kan wel 24 uur per dag kleine beetjes gras eten. Ze moet ook nog wat afvallen, dus dat maakt het niet gemakkelijker.

Met een keer een flinke 'fase 4' zou het waarschijnlijk snel op te lossen zijn, maar ik hoop dat er een andere manier is. Ga anders toch vanavond maar eens proberen haar aandacht te krijgen met een 'eng' ritselend zakje.

Ik denk dat je het grazen voor moet zijn, als je het niet wil tijdens het rijden.
Dat betekent aanvoelen voordat ie met zijn kop richting grond gaat.

Ik ga met letje mee dat het grazen in feite aangeleerd gedrag is met big time beloning.
Positive reinforcement dus...
Ik trek de ruiter uit zijn zadel/blaren op de hand/koprol over mijn nek en als beloning krijg ik een jackpot gras.

Ik zie hier hetzelfde. Als ik niet kijk, sluipt de hond naar boven (steevast daisy of sem) en vreet het kattenvoer op. Ze worden beloond voor het stiekem naar boven sluipen.
Ik heb niet de illusie dat ik hen dit af kan leren.
Ze gaan niet naar boven als ik in de buurt ben omdat ze het niet mogen.
Ben ik er niet, dan loont dit gedrag. Simpel.
Wil ik dit oplossen, dan moet ik ervoor zorgen dat ze nooit of te nimmer aan de kattenbrokken kunnen als ik er niet ben of ligt te slapen.
Tot nu toe ben ik daar nog niet consequent mee bezig geweest, dus blijft het gedrag.
Ik straf de hond niet. Het heeft geen nut omdat het gebeurt als ik niet in de buurt ben en het is mijn eigen schuld.

Hetzelfde geldt ook voor het paard. Het heeft alleen nut als je het ten alle tijden kunt voorkomen, en je paard alleen het gras induikt op commando/cue.
Wil je het afleren, dan mag het hem geen enkele keer lukken buiten die commando/cue om.
Geen kwestie van eruit trekken, want dan heeft hij zich allang beloond voor het erin duiken.
Nee... het is een kwestie van voorkomen dat hij erin duikt. En dat vergt opperste concentratie, zoals letje al zegt.

Fem schreef op woensdag 3 augustus 2011, 11:30:


Stiekum denk ik dat we het allemaal wel weten, en zoals verder in het topic ook al is geschreven: consequent zijn en blijven.

Nooit meer uit de berm eten, tenzij op commando.

Het is mij ook nog niet gelukt hoor... Heb er hier ook zo een lopen die het kapotgelopen en door honden ondergepoepte gras op het voetpad véél en véél lekkerder schijnt te vinden dan dat in de weides waartussen ik hem verplaats...

Het gaat langzaamaan beter, maar ik vind het erg moeilijk om z'n hoofd uit het gras te houden terwijl ik het hek openmaak. Iemand hier een tip voor?
Moet nu echt z'n hoofd uit het gras omhoog sleuren en dat staat me nogal tegen... Eenmaal het hek door kan meneer weer keurig zonder touwtje links, rechts, vooruit en achteruit stappen. Ik snap ze soms niet...

* * *
Paddy, mijn held op blote voeten