joop schreef op zaterdag 13 augustus 2011, 12:27:


Dat is precies de reden waarom ik tijdens een ritje buiten afstap en dat is precies het signaal waarop mijn paarden kunnen grazen. Tijdens het wandelen aan de hand grazen we niet, want dan zijn we in beweging. Ik heb niets streng moeten afleren, ik ging gewoon aan de hand versnellen ... dat pikken ze heel snel op. Stop ik met wandelen, om gewoon uit te rusten of wat dan ook ... dan mogen ze eten. Is het moment aangebroken om weer verder te gaan, dan vraag ik om aandacht (niet door te trekken of te plukken) en zeg heel simpel: zooo, we gaan weer en stap of op of zet mezelf weer in beweging. Dat is toch niet zo moeilijk?

http://youtu.be/AJ2AxgcAQp0

... en ook met een ezel, gangenpaarden, snoezig veulentje, en een vliegtuigje. En een hond.
Voor elk wat wils dus!

Stephanie Pots schreef op zaterdag 13 augustus 2011, 9:37:


Het is heel simpel, gewoon grazen op commando zetten én zelf hoofd uit gras tillen en weer verder lopen op commando zetten . Voor mijn paard is dat "graas maar" en als we weer verder gaan is dat "kom maar".

Halster om = niet grazen lijkt me veel te vaag voor een paard? Kan een paard dat verband leggen? Ik denk het niet.

Het zou voor mij ook geen optie zijn want ik laat mijn paard ook weleens ergens los grazen, waar ze dan wel een halster draagt.

Afstappen = grazen lijkt me ook niet handig, want je bent ook weleens ergens waar dat gewoon effe niet kan/mag lijkt . En als je wilt opstappen mag het weer niet, is ook niet duidelijk dan.

Groet, Dani

Wieteke schreef op vrijdag 12 augustus 2011, 14:06:


Het is vooral zo dat je driekwart door kunt spoelen .

Groet, Dani

Dani62 schreef op zaterdag 13 augustus 2011, 14:29:


Voor mij werkt het wel, want ik kom eigenlijk nergens waar ik niet af kan stappen en als ik niet afstap is het niet grazen. Opstappen dan neem je de teugels weer aan hé ... dat is voor mijn paarden het teken "klaar, we gaan weer verder" ... ik heb nog niet ervaren dat dat onduidelijk was.

Ik vraag me af of je stapjes ook te klein kan maken??
Heb je al druk op de borst gehad? Slepen met het borst-tuig? Band- blikjes- Jerry-can's.
Ze gaat onder zadel, Ja? Hoe reageert ze, als je (zittend in het zadel) een touw in de hand hebt, met daaraan een Jerry-can?
Olly vind het 100x niks, eng en raar dus, gaat er voor op de loop. Leuke oefening

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

En nog toe te voegen: teugels of strengen tussen de benen?

Wel geweldig he, als het zo lekker gaat?
Leuk voor jullie...

Ik zit een beetje te worstelen met het bekappen van ons nieuwste paard. Zodra je iets met z'n voeten wil gaan doen zie je de stress komen bij het paard. Het hele lijf komt vol spanning, angstige ogen.
Omdat hij mechanisch bevangen is móet ik regelmatig de voeten bijhouden om dat te verhelpen. Ik bekap nu dus zijn voeten terwijl hij ligt. Dat levert dus totaal geen stress op. Sterker nog, hij valt erbij in slaap. Neus op de grond, ogen dicht, of languit liggen met z'n 4 benen uitgestrekt. Liggend mag je met z'n voeten doen wat je wil, ze verleggen, eraan peuteren... Ontspanning alom.
Als hij staat en je wil niks met z'n voeten doen, je krabt 'm bijvoorbeeld in de kootholtes, dan krijg je heel voorzichtig en rustig het hele been naar je toe gestrekt (en zelf een lekkere rugmassage). Toen ik z'n koker laatst schoonmaakte trok hij 1 achterbeen zo hoog op dat hij een hond leek die tegen een boom piste. Hoef op kniehoogte...! Ik hoopte dat de buren dat niet zagen Hij kan dus wel op de andere voet staan (beide kanten, geen probleem).

Maar goed, er is waarschijnlijk in het verleden ooit iets gebeurd dat het bekappen voor hem erg stressvol maakt. Als je een voet vraagt krijg je hem onmiddellijk (samen met de spanning en een enorme dosis wantrouwen) en daarna houdt hij die niet stil. Bij z'n achtervoeten al helemaal niet zodra je een hand om de hoef legt. Hij stoot constant die voet van voor naar achter maar hij is er niet op uit je te schoppen of pijn te doen. Hij maakt het je alleen volledig onmogelijk iets aan die voet te doen, het lijkt er zeg maar op dat hij die hand van z'n voet af wil schudden. Verleg je die hand van de voet naar z'n onderbeen wordt het stoten minder maar gaat wel door.

Nu ben ik al wat met hem aan het oefenen geweest waardoor de voorvoeten een beetje ontspannener omhoog blijven (het rustige moment met de voet omhoog belonen). Hij houdt ze iets langer stil, ik kan ze uitkrabben of doen alsof ik iets doe en kan ze in alle rust weer neerzetten voor 'm. Dat moet ik dus achter ook zien te bereiken. Maar ik heb daar een probleem met timen. Er is eigenlijk geen moment waarop hij z'n voet stil houdt. En als het er al is dan is dat van zo'n korte duur dat als ik dán beloon, het vaak alweer net voorbij is (en ik dus het foute beloon en m'n eigen werk verpruts).
Hoe los ik deze puzzel op...?

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 13 augustus 2011, 11:58:


Jep

Marianne Gomes schreef op zaterdag 13 augustus 2011, 11:42:


Mooi gezegd! Ik heb helaas niet zo'n kennis. Ik denk ook dat het heel moeilijk is om met maar een paar mensen te doen. Eigenlijk zou er een reclame moeten komen zoals die van brooke hospital, maar dan met mensen die hun paard mishandelen. Op dit moment is de tradi wereld nog te groot om daar tegenop te 'vechten', maar als we allemaal bij onszelf beginnen en je omgeving op een goede manier informeert en laat 'proeven' van hoe het ook kan, dan denk ik dat je ook al een stapje verder bent. Weet je wat wel jammer is? Dat veel cursussen en clinics en lessen nog best veel geld kosten. En dan heb je vaak nog een eigen paard nodig als je iemand aan huis wilt laten komen. En die hebben wij niet en veel kinderen op de manege ook niet. Dus dan moet hiervoor natuurlijk ook nog een oplossing voor komen.

Dat lijkt sterk op kramperigheid als ik het zo lees.
Dit heeft neurologische oorsprong als ik mij niet vergis?
Ik zo een drietal klanten met paarden die net hetzelfde doen bij het vragen van een achtervoet.

Koen

Een paar jaar geleden heb ik Joe een paraplu-training gegeven, omdat hij erg bang was voor paraplu´s. Ik moest mensen die hun paraplu open hadden van verre toeroepen met de vraag of hij even dicht mocht, zodat we er langs konden...Het liefst wilde hij omdraaien als we een plu tegenkwamen. Door af te stappen en er samen met hem langs te gaan lukte het dan wel, maar hij was er erg gestresst van.
Ik heb toen gewoon een grote paraplu in de rijbak gelegd en hem in de bak gelaten.Hij wilde eerst eigenlijk de bak niet in, maar samen dan wel. Uiteindelijk na heel voorzichtig samen er een paar keer heen ,hem ruimte te geven er evt van weg te gaan, weer opnieuw erheen,zijn we na een klein uurtje samen onder de plu terug naar stal gelopen. Sindsdien heb ik pas 1x onderweg iemand met een plu gezien, en dat was een paar maanden na de training.Hij was toen heel relaxed, niet onder de indruk.leek de plu´s niet eens op te merken.

Afijn, vanmiddag gingen we tussen de buien door even wandelen. Het was erg druk op ´ons´ schelpenpaadje. Op een gegeven moment kwamen er wel 4 mensen ( in een groepje ) met verschillende kleuren en groottes parapu´s aanlopen, en ook nog twee blaffende hondjes die erom heen renden. Paraplu-examen voor gevorderden, dacht ik meteen...

Joe bleef keurig in de berm staan, keek eens naar de hondjes en toen ze voorbij waren liep hij weer rustig mee, zonder verder iets van de paraplu's te maken! Ik was eigenlijk verbaasd dat het nog steeds zo goed ging, omdat het al zo lang geleden was dat we dit hadden gedaan..
Kennelijk is iets dan niet meer eng, en wordt het dat ook niet meer!

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

Maak er niet zo'n punt van. Het ene paard went snel het andere niet. Je klinkt overbezorgd en dat moet je juist niet doen. Zet dat ding in de wei en laat je paard het zelf uitzoeken. Drinken doet hij wel miss niet meteen maar als hij echt dorst heeft overwint de overlevingsdrang het van de dazenval. Ook dat mag een paard ervaren. Hij ziet aan zijn maatjes dat er geen echt serieus gevaar is.
Paarden mogen best wantrouwend zijn. OVer twee weken is hij wel gewend enzo niet, dan komt het wel een keer.