Marianne Gomes schreef op zaterdag 13 augustus 2011, 11:42:


Mooi gezegd! Ik heb helaas niet zo'n kennis. Ik denk ook dat het heel moeilijk is om met maar een paar mensen te doen. Eigenlijk zou er een reclame moeten komen zoals die van brooke hospital, maar dan met mensen die hun paard mishandelen. Op dit moment is de tradi wereld nog te groot om daar tegenop te 'vechten', maar als we allemaal bij onszelf beginnen en je omgeving op een goede manier informeert en laat 'proeven' van hoe het ook kan, dan denk ik dat je ook al een stapje verder bent. Weet je wat wel jammer is? Dat veel cursussen en clinics en lessen nog best veel geld kosten. En dan heb je vaak nog een eigen paard nodig als je iemand aan huis wilt laten komen. En die hebben wij niet en veel kinderen op de manege ook niet. Dus dan moet hiervoor natuurlijk ook nog een oplossing voor komen.

Dat lijkt sterk op kramperigheid als ik het zo lees.
Dit heeft neurologische oorsprong als ik mij niet vergis?
Ik zo een drietal klanten met paarden die net hetzelfde doen bij het vragen van een achtervoet.

Koen

Een paar jaar geleden heb ik Joe een paraplu-training gegeven, omdat hij erg bang was voor paraplu´s. Ik moest mensen die hun paraplu open hadden van verre toeroepen met de vraag of hij even dicht mocht, zodat we er langs konden...Het liefst wilde hij omdraaien als we een plu tegenkwamen. Door af te stappen en er samen met hem langs te gaan lukte het dan wel, maar hij was er erg gestresst van.
Ik heb toen gewoon een grote paraplu in de rijbak gelegd en hem in de bak gelaten.Hij wilde eerst eigenlijk de bak niet in, maar samen dan wel. Uiteindelijk na heel voorzichtig samen er een paar keer heen ,hem ruimte te geven er evt van weg te gaan, weer opnieuw erheen,zijn we na een klein uurtje samen onder de plu terug naar stal gelopen. Sindsdien heb ik pas 1x onderweg iemand met een plu gezien, en dat was een paar maanden na de training.Hij was toen heel relaxed, niet onder de indruk.leek de plu´s niet eens op te merken.

Afijn, vanmiddag gingen we tussen de buien door even wandelen. Het was erg druk op ´ons´ schelpenpaadje. Op een gegeven moment kwamen er wel 4 mensen ( in een groepje ) met verschillende kleuren en groottes parapu´s aanlopen, en ook nog twee blaffende hondjes die erom heen renden. Paraplu-examen voor gevorderden, dacht ik meteen...

Joe bleef keurig in de berm staan, keek eens naar de hondjes en toen ze voorbij waren liep hij weer rustig mee, zonder verder iets van de paraplu's te maken! Ik was eigenlijk verbaasd dat het nog steeds zo goed ging, omdat het al zo lang geleden was dat we dit hadden gedaan..
Kennelijk is iets dan niet meer eng, en wordt het dat ook niet meer!

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

Maak er niet zo'n punt van. Het ene paard went snel het andere niet. Je klinkt overbezorgd en dat moet je juist niet doen. Zet dat ding in de wei en laat je paard het zelf uitzoeken. Drinken doet hij wel miss niet meteen maar als hij echt dorst heeft overwint de overlevingsdrang het van de dazenval. Ook dat mag een paard ervaren. Hij ziet aan zijn maatjes dat er geen echt serieus gevaar is.
Paarden mogen best wantrouwend zijn. OVer twee weken is hij wel gewend enzo niet, dan komt het wel een keer.