Piet schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 16:49:


Ja ik weet het maar kan niet anders. Over een tijdje gaan me de Jip en Janneke vertalingen vast wel weer beter lukken...


Je weet dat ik al veel langer met modellen bezig ben en dat je gedrag botweg kunt berekenen. Daar ben ik natuurlijk ook de eerste niet mee! (Maar volgens mij wel op de manier zoals ik het probeer te benaderen, want dat heb ik nog nergens kunnen vinden).
Een beginnetje, op wiki uiteraard, even opgezocht:
http://en.wikipedia.org/wiki/Matching_law
http://en.wikipedia.org/wiki/Behavioral_economics
http://en.wikipedia.org/wiki/Rescorla-Wagner_model


Zeker weten. Maar daar komt het "ontvanger bepaalt" dus tussenin te zitten. Nmm héél belangrijk!
Geen beloning ter wereld had mij het vak gymnastiek op school, of dansen, ooit leuk kunnen doen gaan vinden (knap he, 4 werkwoorden achter elkaar ). De meeste mensen gaan van het tegendeel uit en projecteren dat klakkeloos. Fout dus! En toch was ik er "goed" in als het op een rapport-eindcijfer aan kwam dus daar kon het niet aan liggen en nee, ik deed dat niet voor het rapportcijfer. Maar even een Coopertest rennen en wat aan touwen zwaaien enzo... makkelijk zat en verder totaal niet interessant.
Ook een paard of een ander soort dier zal iets dat individueel echt niet leuk gevonden wordt nooit wel leuk gaan vinden. Moet je dan gaan straffen? Zou ik dansen en gymnastiek ooit leuker zijn gaan vinden als ik het ook nog eens geassocieerd had met strafdwang? Het is geprobeerd hoor met als gevolg een spijbeluren toename en de aanzegging dat als de flauwekul nog verder gaat ik helemaal niet meer kom opdagen.

Die stochast is cognitief "zwarte doos"-werk en zit dus niet strikt behavioristische modellen. Dat ik de veldcoördinaten ervan niet weet maakt nog niet dat ik niet kan proberen sturen; via een tweede schijf, een tweede stochast (omdat ik weer de werkelijke waarde niet weet), "informatie", waarvan ik wel wat beter door heb hoe ik die kan sturen en zo doende de veldomvang beperken, te gebruiken kun je op zijn minst onderbouwd hopen het waardeoordeel van de ontvanger de door jou gewenste richting op te doen gaan.

Relevantie bij onze paarden ligt denk ik vooral in de zo lastig te grijpen waarden als "vertrouwen", "volgen", "respect" (maar dan niet dat mafia-respect wat niets anders is dan angst voor een kogel in je knie!) e.d.


Logisch, maar nmm mede of vooral vanwege een andere onderbouwing: je uitgaande informatie is daarmee op logaritmische schaal beter. 10x een klein stapje is cumulatief dus vrijwel zeker veel sneller aangeleerd dan diezelfde 10 stapjes in 1x. Vrijwel zeker, niet helemaal zeker omdat er altijd een kans (het blijft toch kansberekening) bestaat dat willekeurig iets leren in 1x keer lukt, maar strikt technisch beschouwd is het eigenlijk beter dan het juist niet in 1x lukt.


Het zwakke punt is dat het in een uurtje moet. Met uiteraard een dier dat nog niet eens clickwijs is... lamenilachuh. Ik snap jouw goede bedoelingen helemaal maar ik hou me daar niet mee bezig, dat doet meneer dinges, hoeheetieookalweer al. Oja, de Bodt. Al die trienen die bij hem eindelijk eens leren hoe ze op hun knollie moeten zitten, zouden (wishfull thinking me) misschien in de toekomst gelijk kunnen leren hoe je dat communiceren en sturen van je paard op een veel betere manier kunt aanpakken.


Nou weet je wat? Jij en Inge lekker de modder in mensen met paarden helpen, ik fijn op mijn berg met een lantaarntje. Iedereen blij

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 19 augustus 2011, 17:29:


Ja sorry en nogmaals, ik weet het maar kan niet anders. Over een tijdje lukken me de Jip en Janneke vertalingen vast wel beter... daar oefen ik op PN mee

Een paar jaar terug geestdriftig geprobeerd de basics van OC aan de PN-mens te krijgen. Toen waren de p's en r's nog geheimtaal. Dat begon dus ook zo maar die fase is toch onderhand bij een aantal wel aangekomen.

Tegen de tijd dat ik aaaaalles denk te weten en het ook nog J&J kan uitleggen maak ik er een boekje van

Het zou wel degelijk om een echte Koniks gaan. Zal er eens dieper op ingaan. Ze is 5 jaar en erg schuw. Ze k laat zich niet aanraken, laat staan pakken. lok je ze met wat lekkers, komt ze wel direct en dan kan je haar wel aanraken. Haar veulen is nergens bang van en komt aan je sabberen.
Over haar verleden weet ik nog niets maar ook daar kan ik wel navraag over doen. Ik ga ervan uit eigenlijk dat met liefde en heel veel geduld en tijd haar vertrouwen te winnen moet zijn en dat vandaar uit de rest wel zal volgen. Beetje bij beetje. Misschien zie ik het te simplistisch.

Ben vanmiddag met Nazyra , het arabiertje gaan rijden.
Er was direct een klik.
Wat een zalig paardje, wat een rust in dat koppie.
Maar , er is een maar jammer genoeg, ze is zo stijf als een strijkplank, neemt korte passen vanachter, loopt liefst vierkant de bochten door, en galopperen kan ze alleen als ze er in kan "vallen" en dan in hoog tempo met korte pasjes en weggedrukte rug zodat je onmogelijk kunt gaan zitten...
Had al gevoeld voor het zadel erop ging dat er een gevoelig plekje in de rug zat.
Vond ook dat ze op rechterhand licht onregelmatig liep.
Eigenares wilde er eerst mee rijden zodat ik kon kijken en ik zag dan dat telkens zij neerkwam in draf, het hoofd van Nazyra even heel licht omhoog wipte, heel licht....maar toch.
heb het aangekaart, mensen kwamen uit de lucht vallen, hadden geen idee, dede n eigenlijk zomaar wat.
Nazyro is sinds 4 jaar bij hen , altijd buiten met inloopstal.
daar voor was zij een kweekmerrie.
Ik neem aan dat ze dus al zeker verslapte buikspieren heeft die sowieso nooit getraind zijn geweest.Volgens de huidige eigenaar heeft ze altijd al zo gelopen in de 4 jaar dat ze bij hen is.
Ik zou er eigenlijk een osteopaat/ fysio bij willen halen voor een mening.
Ik ga ze niet nemen als ik ze op pensioen moet zetten binnen de korste keren...dat is niet mijn bedoeling.

Dus ja, wat nu te doen ....