Moniek schreef op dinsdag 13 december 2011, 1:47:


Ja, dat is wel zo, vanaf het moment dat hij weer voor me staat staan die oren weer netjes rechtop.

Martina schreef op dinsdag 13 december 2011, 10:07:


ja, dat is het moment om actie te vragen.


Daar moet ik eens op letten

Martina schreef op dinsdag 13 december 2011, 10:07:




Liltje heeft zondag nog een kennis de stuipen op het lijf gejaagd. Zij moest en zou Liltje een kusje op haar neus geven. Op haar kus-geluid deed Liltje snel een stap naar haar toe met oren in de nek, rollende ogen en een gevaarlijk opengesperde mond. Ze schrok zich dood en wilde en stap achteruit doen, maar het was al te laat. Ze had midden in haar gezicht een zanderige, plakkerige paardenkus te pakken.

Liltje zeer tevreden dat ze het doelwit getroffen had, de kennis erg verwonderd dat ze niet gebeten was door dat "gevaarlijke" paard.

Monique Meijer schreef op dinsdag 13 december 2011, 14:05:

Monique Meijer schreef op dinsdag 13 december 2011, 14:05:

Ik vind het wel boeiend, al die verhalen...

Ik zat namelijk met hetzelfde, vooral met de kleintjes. Als ik met hen werk, en dan mn het volgen, liggen de oortjes ook tamelijk plat naar achteren. Toch zijn ze er als de kippen bij om mee te doen. Vooral het nieuwe kleine minibuldozertje.

Ik vroeg mij af wat ik fout deed...

Heb wel interesse in een wat uitgebreidere verklaring van de stelling van christel

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 13 december 2011, 14:34:


Leuk om te lezen, hier ook zo met ons manneke Ik vroeg me ook al af of hij soms slecht gezind was als hij mee moest lopen...
De merrie doet het opvallend minder...

Hoi,

Ja, neem het paard zo veel mogelijk mee naar buiten...

Maar ga ook zo nu en dan met 'm binnen spelen (grondwerk) om in een vertrouwde omgeving aan het vertrouwen en de focus te werken.

Buiten moet je in het begin inderdaad geen dingen vragen. Gewoon lopen, snuffelen, kijken, ontdekken, de tijd nemen om aan alles te wennen; er is ZO VEEL wat nieuw is : geuren, echt daglicht, bomen, blaadjes, wind, geluiden, alles is anders !

Als "je" (het paard) meteen rondjes moet rennen of oefeningen moet doen in een omgeving waar je je niet op je gemak voelt krijg je de kans niet om aan die omgeving te wennen...

Geef 't paard de tijd et de ruimte (zeker geen strak touw !) en alles komt goed.

Dit is afhankelijk van het paard, maar met die van mij zou ik het persoonlijk zo doen: 1) samen dingen onderzoeken met halstertouw (jouw kalmte kan 'm helpen)
2) als het paard echt op zijn gemak is in die omgeving kan je 'm los laten in de bak (in de buurt blijven, kijken en genieten) zodat hij ook alleen op zijn gemak is in die omgeving
3) dan pas "werken" = grondwerk of anders.

Afhankelijk van leeftijd en vroegere ervaringen kan het wel lang duren... aan de mens om zich aan het paard aan te passen (deze keer).

Succes ! enneh het boek Paard Natuurlijk is natuurlijik altijd een goed verjaardags/ kerstcadeau...
Lenneke

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 13 december 2011, 12:50:


Toch vind ik dit perfect omschreven...
Paard kan zo fanatiek geconcentreerd zijn dat het er nijdig van gaat kijken.
Normaal gesproken komt het niet veel verder dan dat. ( wil niet zeggen dat het niet kan, want als je paard beloond voor dat gedrag, zal het verder gaan en kan je op den duur de bak uitgejaagd worden- beetje afhankelijk van het tiepje wat er voor je staat - )
Maar ook dat is te trainen. " ik wil graag dat je met een vrolijk gezicht naar me kijkt" Hoewel je dan aan symptoombestrijding lijkt te doen natuurlijk.....
Wat echter ook waar is dat niet beloond gedrag uitdooft.
In feite is het simpel.
Pas belonen als de oortjes naar voren staan en dat stug volhouden.
Ik meen dat Alexandra Kurland er het nodige over geschreven heeft, of dat het op een dvd van haar staat.

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren
(En ik heb nog geen betere gevonden om te jatten)

Ik heb dat ook met mijn zorgpaardje,

dan wilt ze dat ik haar aai en met haar bezig ben, maar altijd die oren naar achter. Ook al merk je dat ze duidelijk geniet, haar ogen zijn toe aan het vallen en ze is gewoon heel rustig, maar ik vond dat echt tegenstrijdig.

Piet schreef op dinsdag 13 december 2011, 18:09:


Daar ga ik in de toekomst eens op letten.

Piet schreef op dinsdag 13 december 2011, 18:09:


Het klopt dat AK daar op een dvd aandacht aan besteed en ik heb dat van meer clickertrainers gelezen. Je beloont positief gedrag. Het werkt als een mens, die zichzelf dwingt te lachen. Uiteindelijk wordt het humeur daar ook beter op.

Ik werk bv met Billy ook aan de oefening 'oortjes naar voren' maar krijg dat nog niet vertaald naar de leid-oefening.
Hij blijft boos kijken tijdens het leiden. Dat betekent geen kans op belonen, als je op 'oortjes voor' focust en dat betekent dus eindeloos rondlopen met een paardje wat op den duur gefrustreerd raakt omdat het niets kan doen wat iets oplevert. Omdat hij het verband lopen/oortjes voor niet snapt.
Zou hij af en toe neiging vertonen naar oortjes voor, dan zou het een begin zijn. Maar dat gebeurt niet. Uitzondering daar gelaten en dan laat ik nooit na om het te belonen. Maar hij schijnt absoluut niet te begrijpen dat die beloning in verband staat met zijn oortjes.
Ik probeer het al best lang, maar krijg het maar niet aan zijn verstand gepeuterd.
Nog ideeen daarover?

Coralie schreef op dinsdag 13 december 2011, 12:03:



Ik moest er in het begin ook aan wennen, vooral met samen rennen en rondjes draaien etc. heeft Paddy vaak de oren naar achter. Dacht eerst dat hij het misschien toch niet zo leuk vond, maar je leert vanzelf duidelijk het verschil te zien tussen een paard dat iets niet leuk vind, en een paard dat geconcentreerd bezig is. Het lijkt mij dat hij het leuk vind want hij komt vaak uit zichzelf synchroom meelopen als ik water ververs of iets, ik stap achteruit, hij stap achteruit, ik naar links, hij naar links. Komt dus uit zichzelf, maar evengoed de oren naar achter.


Dit doet Paddy ook. Als hij erg speels is gaat hij stukje rennen, dan vol op de rem en Proest!!! (is niet het goede woord, het is een soort omgekeerde snuif, kan even niks beters verzinnen?)

Let trouwens eens op het orenspel in dit filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=6N1ZiA8SUyk

Sandra, ik kan er niet meer van maken dan dat het mijn waarneming is. Paarden die iets fanatiek aan het doen zijn, willen de oren nogal eens plat leggen. Sommige mensen fronsen bijvoorbeeld wanneer ze zich concentreren, waardoor ze kwaad lijken te kijken. Daarmee vergelijk ik het.
De oren naar voren clickeren lijkt me nergens voor nodig. Waarom zou je reflexen weg willen poetsen?

Christel Provaas schreef op dinsdag 13 december 2011, 23:14:


Vraag ik me ook af,..... heb zelf wel 'cutting' gespeeld met Chaser, en zelfs nu nog gooit ie z'n oren plat naar achteren! Brrr... heeeeeeeel gevaarlijk paard wat eraan komt!
En nog nooit, zelfs niet p.o., op m'n tenen heeft gestaan...
Maar idioot is dat er verdraaid mensen zijn geweest die angstig waren voor Chaser!
Juist door die 'woeste' uitdrukking op z'n gezicht en die oren plat naar achteren.
Let trouwens eens op cuttinghorses??? Het scheelt zowat niets of ze bijten écht op 'n rund.... en al die oren gaan naar achteren hoor...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.