Els Kleverlaan schreef op dinsdag 21 februari 2012, 22:21:


Mocht het inderdaad gaan om het halster om- en afdoen bij zijn kleine halsstarrige harses , heb je dan al 'es iets anders geprobeerd om z'n koppie te knuppen?

Ik heb Jacqueline ooit uitgelegd hoe wij dat met Cool hebben 'opgelost'. Feitelijk is het probleem onveranderd, maar zoals we het nu aanpakken, vindt zij het acceptabel.
Cool wil pertinent geen halster of hoofdstel vanaf de voorkant over beide oren geschoven hebben. En da's echt klierig, want ze is een veel te grote paint aan het worden (1.65 meter en pas bijna 7, kont nu weer hoger dan de schoft ).

Ik heb simpel een halster gekocht met een gesp aan het bovenstuk. Touwhalster gaat namelijk ook goed, maar bij - 15 toch wel 'lastig'... Ik ga voor haar staan, hand rechts en hand links van d'r hoofd - ze kijkt werkelijk aan beide kanten 'of ik het goed doe' - dan steekt ze d'r neus erin, leg ik met de linkerhand dat nekstuk achter haar oren en pak het met de rechterhand over, waarna ik de gesp dicht doe. Tevreden snuif, appeltje eitje op stap.

Is misschien het proberen waard met zo'n boefje? Je begrijpt dat dit issue één van onze eerste uitdagingen is nu het weer betert.

Spirithorses schreef op dinsdag 21 februari 2012, 22:20:


Geen flauw idee natuurlijk! Kan van alles zijn. Bijvoorbeeld gewoon geen zin in getuttel aan het lijf lijkt mij nog wel de simpelste, niet echt zichtbare (zoals een wondje) reden.
Aanwijzing lijkt mij dat niet het halster maar het op- en aftomen het probleem geeft; hoe doe je het aan? Mogelijke oplossing is al gegeven in andere manier van optomen.

Is leuk!

Jawel, ander halster hebben we ook al. Hij had een nieuw halster mee gekregen toen hij bij ons kwam, zo één die over de oren geschoven moest worden. Dat werkte dus helemaal niet. Goedkoop barreltje van een veulenhalster gekocht, met gesp, dat ging beter, maar was niet Arco-proof. Inmiddels een wat duurder veulenhalstertje en dat past prima.
Verder geprobeerd met een touwtje rond zijn hals, maar dat krijg je er meestal niet om, terwijl je hem dus wel met twee armen om zijn nek kan vasthouden. Waar hij vandaan komt vingen ze hem ook wel eens met een touw rond zijn hals, dus dat kent hij wel, kan je hem niet mee verrassen.

Van de zomer kon ik hem trouwens aan een pluk manen van het land af "clickeren", dat was dan wel het kale en veel kleinere zomerlandje. Vanaf de herfst (misschien minder aandacht?) is hij weer "lastiger".

Maar we blijven met hem lachen. Zal ook nog eens een touwhalstertje voor hem maken. Maar dat laat ik liever niet onbewaakt om.

Gisteravond hebben we het halster niet meer af kunnen doen. Vanmorgen was het geen probleem. Mij benieuwen of het vanmiddag weer om mag ...

Dank voor alle ideeën!

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

e m kraak schreef :


Mijn Alegría deed ook een tijdje wat moeilijk met halster aan- en uitdoen. Ze was toen aan het groeien en het halster werd snel te klein en ze kon het niet hebben als je het over haar oren schoof. Ze is zowiezo heel iebelig met aanraking aan haar oren en maantop. Nee, er zit niks raars in/op want eigenlijk mag je er zo aan, alleen niet in combinatie met het halster. Dus heeft het daar iets mee te maken.
Ik had te laat gezien dat stagiaires het op de weide snel uitdeden terwijl ze niet stilstond en al half weg aan het rennen was. Dan krijg je van die gehaaste uittrek toestanden en een hoofdschuddend paard. Dat hoeft maar 3 keer te gebeuren en het wordt al een patroontje.

Is nu weer opgelost hoor, gewoon omdraaien met kont in de richting van het open veld, wáchten, arm rustig om het hoofd houden, halster omlaag laten glijden, belonen, snoepje en rustig achteruit stappen.

Dus, Els, mag je wel aan zijn hoofd zonder halster en niet met? Dan is de reden idd het halster, lijkt mij. Tja, hij heeft zich er ook aan vastgezet schreef je.

Oké wellicht niet zo'n duidelijke titel, maar goed...
Even een onderzoek, gepikt van Teblick.

Het betreft een onderzoek naar luchtwegproblemen en de invloed van de ruiter op die problemen. Nekflexie, spoorgebruik, verzameling e.d. blijven een negatief effect te hebben op (vaak op gebruikelijke wijze niet erkende) luchtwegproblemen.
Bij dressuurpaarden kwamen de meeste problemen voor op dit gebied.
(eventjes heel simpel verteld)

Dit roept bij mij nogal wat vragen op.
Dat rolkur/ldr niet goed was, kon ik ook wel bedenken. Maar zoals zovelen ging ik ervan uit dat verzameling en inbuiging goed was voor de rug. (voor de duidelijkheid... ik doe het zelf niet, maar vooral niet vanwege de vele vraagtekens die ik hier niet heb... het leek echter voor de hand dat bv correcte verzameling goed was voor de spieropbouw en ruggebruik... voor mij dan)

Nu blijkt oa verzameling, lateraal werk en inbuiging negatief effect te hebben op luchtwegproblemen. Ik kan mij zomaar voorstellen dat dat dus betekent dat ook bij gezonde paarden druk op de luchtwegen komt tijdens dergelijke training of maak ik hier een rekenfout?
In ieder ander geval zou die invloed anders toch niet zo groot zijn als er al problemen zijn?
Nog afgezien van het feit dat de meeste problemen bij dressuurpaarden werden gezien?

Toch veel interesse hoe de mensen hier denken, juist omdat er hier nogal duidelijke verschillen in meningen bestaan en altijd veel interesse is...
Heb de link ook op bokt geplaatst maar vooralsnog lijkt zich niemand aan de discussie te wagen (of is het teveel werk om het rapport te lezen)
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.2042-3306.2011.00492.x/pdf

Spirithorses schreef op woensdag 22 februari 2012, 9:08:


Het hangt van zijn bui af, van de wind en van het weer . Over het algemeen wel. Zoals ik al schreef; een touwtje krijg je ook niet om zijn hals. Voordat hij vast kwam te staan aan het hek, was het "halsterprobleem" er al, daarom had ik het toen ook om gelaten. Bij zijn vroegere baas werd hij altijd in de stal gehouden als de smid kwam, anders was hij niet te pakken. Hij heeft een volwassen man die gevallen was eens op zijn buik door het land gesleept. Hier heeft hij nog nooit opgesloten gestaan en hij is ook te slim om zich te laten opsluiten.
Maar naar mijn mening is het niet zozeer het halster, wat het probleem is, daarbij laat het zich wel zien, omdat dat eigenlijk het enige is wat hij van ons moet. Hij heeft er gewoon een broertje dood aan om überhaupt iets te "moeten", wil niet doen wat wij van hem vragen, gaat zijn eigen gang. En in combinatie met het zich niet laten belonen is dat lastig, moeilijk om een ingang te vinden. Een pony waar je niet bij in de buurt kan komen, kan je ook niet trainen
Als ik van de zomer meer tijd heb, wil ik gaan zien of er iets is wat ik met hem kan gaan doen wat hij leuk vindt. Hij is dol op "dingen", misschien een bal of ballonnen of i.d. Of een "chase the tiger" spelletje. Iets lekkers verstoppen onder een kegel. Uitdagen terwijl ik alleen met hem ben.

Hij is slim en wij moeten een klein beetje slimmer zijn. En dat is voor ons de uitdaging.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Volgens mij reageert hij ook op jouw focus, de energie die je naar hem uitzendt zodra je iets met hem wil doen, hoe onschuldig dat ook is. Sommige dieren reageren er heel krachtig op. Zo ging Cadiz hard racen toen ik aandachtig naar zijn achterbenen keek om te zien of ik hem wel helemaal regelmatig vond. Hij wilde onder die priemende blik uit.

Als ik bij een van de honden een klit uit de snor wil knippen, rennen ze meteen weg zodra ik met de schaar op de rug op ze af loop, maar als ze op de bank liggen kan ik baard en snor ruimschoots befriemelen en wenste ik dat ik de schaar bij de hand had.
Het is hetzelfde mechanisme als intens kijken naar iets in de verte als je rijdend op je paard een vrachtwagen ziet naderen. De vrachtwagen blijkt dan niet meer relevant. Verleg de focus.

Zou het misschien helpen als je heel erg naar iets anders kijkt dan naar Arco zelf, iets naast hem, een grassprietje voor mijn part, dat je wil plukken? en dan semi-nonchalant het halster omdoen, maar zorgen dat je aandacht intussen bij het grassprietje blijft? En niks belonen als het halster omzit, maar bv gewoon weer afdoen. Het ging immers om de grasspriet, niet om het halster.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Het lijkt mij niet meer dan normaal dat dressuur/training invloed heeft op luchtwegproblemen.
Als er een luchtwegprobleem is, moet je daar secuur mee omgaan. Dat betekent een training aangepast op het gestel. Dat kan ook per dag of daggedeelte verschillen.
Als je met te weinig kennis en opservatie klakkeloos gaat trainen, is dat natuurlijk niet bevordelijk voor de luchtwegen.
Het forseren kan problemen opleveren, tot chronisch aan toe. Teveel kracht vergt teveel energie wat net teveel kan zijn voor de luchtwegen om goed te verwerken.

Waarom zouden gezonde luchtwegen beschadigen door de ruiter?
Tijdens een training, conditie en spiermassa opbouwen werkt op alle fronten bevordelijk. Ook bij een paard met een luchtwegaandoening.
Maar aangepast, zodat het er niet slechter van wordt en misschien wel beter, hangt van de aandoening af.

Het lijkt mij dat een training waarin we het paard niet belemmeren zich positief te ontwikkelen, dus niet teveel of te lang kracht opvragen als hij daar nog niet aan toe is, niet te lang doorgaan, maar echt een duidelijk opbouw in je training hebt, het paard niet in een houding dwingen, dat er wat dat betreft niks mis is.

Daarnaast is het belangrijk dat we het mentale aspect aanvoelen, als het paard b.v. getalenteerd maar de oefeningen in spanning toont, werkt dat fysiek door, daar kan ook een luchtwegprobleem door ontstaan of verergeren.

Er staan mij teveel woorden in die ik niet kan plaatsen dus het verhaal wordt voor mij te onsamenhangend.

Christel Provaas schreef op woensdag 22 februari 2012, 16:45:
Dat is ongeveer wat ik doe als ik schuin naar hem toe loop zonder naar hem te kijken. Dat lukt zonder halster vaak wel, maar met halster dan weer niet.
Maar ik denk inderdaad hoe meer drukte we er van maken, hoe meer we het zelf willen, hoe lastiger het wordt
Dat van je honden herken ik ook wel, is idem met onze Bel. Als ik klitten of nagels wil knippen is ze weg . Ze "voelen" zoveel meer dan wij.

Het zal ooit wel goed komen met Arcootje, hoor. Willem heeft ook even geduurd voor hij volledig handzaam was. We hebben geen haast.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)

Els Kleverlaan schreef op woensdag 22 februari 2012, 9:02:

Halsband? heb een veulen gehad ,die t verschrikkelijk vond .een halster. Alles wat bij zn oren kwam pgieuw!!! na laten kijken door DA,niks aan de hand,maar heb wel lange tyd hem aan een halsband mee laten lopen. En daarna rustig langzamerhand,terwijl hij de hals band omhad ,rustig gehalsterd,maar wel dat t zo zat in eerste instantie,dat t niet te strak tegen zn oortjes zat.Is helemaal goedgekomen.!

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Tja, dat is dus de vraag....

Als de problemen met de bovenste luchtwegen voornamelijk een issue blijkt te zijn bij de dressuurpaarden, roept dat bij mij toch vragen op.
Als flexie van de nek, verzameling, lateraalwerk, werk op kleine circels, interventie van ruiter met o.a. teugels en sporen de klachten dusdanig verergeren dat ze meetbaar zijn via deze methode, terwijl dat niet lukte in rust op op de loopband, vraag ik mij af of dezelfde oefeningen dan niet per definitie zorgen voor een grotere belasting van de luchtwegen en wellicht een medeoorzaak zijn van het ontstaan ervan.

Als dat zo is, gaat de hele vogel van dressuur voor het paard dus niet op.
Hoewel het lijkt dat vezameling en nageven zorgt voor beter ruggebruik, zou je uit dit onderzoek kunnen concluderen dat dezelfde dressuurtraining ook de luchtwegen meer belast dan je zou willen en het voor het paard wellicht wat minder prettig is.

Volgt voor mij meteen de vraag of het dan niet beter is om een paard gewoon met ontspannen hoofd/halshouding te rijden (zoals bv eerste plaatje fig. 1) en idd te trainen zoals meerderen hier aangeven... puur in het terrein, om het paard sterk te maken/geschikt te maken de mens te dragen, als we er dan zo nodig op moeten zitten. (ja hoor, ik zit er ook op)

Spirithorses schreef op woensdag 22 februari 2012, 9:08:

Ik had te laat gezien dat stagiaires het op de weide snel uitdeden terwijl
Ja! Heel herkenbaar, een 'ingesleten' patroon! Cool woonde tot 20 maanden bij haar moeder en mocht daar veel.


Snoepje dus in het loof van de kers en samen - Cool achterwaarts - de wei verder in?

Nog zo'n leuke uitdaging voor de komende maanden...

Els Kleverlaan schreef op woensdag 22 februari 2012, 17:31:


Ook paarden voelen haarfijn aan wat jouw bedoelingen zijn, de gevoeligere al het meest. Bedotten lukt eens, misschien twee keer maar uiteindelijk heeft-ie je toch door en zul je iets nóg anders uit de kast moeten trekken, dan wordt het zo'n welles nietus spelletje en wie de langste adem heeft en een nog grotere trukendoos.

Als je nou gewoon eens contact gaat maken zonder de intentie om hem aan te raken, of mee te willen nemen. Gewoon zuiver contact. Of misschien wel helemaal niks. Er zijn. Verder niks, niet praten. Hém z'n verhaal laten doen....

(moet je natuurlijk geen haast hebben, net bezoek krijgen, boodschappen moeten doen, om 4 uur een afspraak hebben en en en want dan lukt het niet. )