Els Kleverlaan schreef op woensdag 22 februari 2012, 17:31:
> Christel Provaas schreef op woensdag 22 februari 2012, 16:45:
>>
>> Zou het misschien helpen als je heel erg naar iets anders kijkt dan naar
> Maar ik denk inderdaad hoe meer drukte we er van maken, hoe meer we het
> zelf willen, hoe lastiger het wordt
> Dat van je honden herken ik ook wel, is idem met onze Bel. Als ik klitten
> of nagels wil knippen is ze weg
. Ze "voelen" zoveel meer dan wij.
Ook paarden voelen haarfijn aan wat jouw bedoelingen zijn, de gevoeligere al het meest. Bedotten lukt eens, misschien twee keer maar uiteindelijk heeft-ie je toch door en zul je iets nóg anders uit de kast moeten trekken, dan wordt het zo'n welles nietus spelletje en wie de langste adem heeft en een nog grotere trukendoos.
Als je nou gewoon eens contact gaat maken
zonder de intentie om hem aan te raken, of mee te willen nemen. Gewoon zuiver contact. Of misschien wel helemaal niks. Er zijn. Verder niks, niet praten. Hém z'n verhaal laten doen....
(moet je natuurlijk geen haast hebben, net bezoek krijgen, boodschappen moeten doen, om 4 uur een afspraak hebben en en en want dan lukt het niet.
)
Training/gedrag
