Leonieke schreef op woensdag 7 maart 2012, 12:37:
>
> vandoor gegaan en dat is de reden dat hij nu met een scherp bit gereden
> wordt (en zelfs daarmee is hij nauwelijks te stoppen).
Een scherp bit is nooit de oplossing omdat het gewoon een fout is in de basistraining. Pijn door scherp bit veroorzaakt tegenovergesteld effect
>
> De vragen die ik heb bij het oplossen van dit probleem door clickeren:
> 1. Moeten we eerst de basis doen? Dus targetten, beleefdheid, etc.? Of
> kunnen we direct bezig met 'het probleem'?'
Ja, het paard moet eerst de basis van het clickeren snappen en weten dat het een click kan verdienen, voordat je aan een probleem gaat werken.
> 2. In hoeverre moeten we bezig zijn met 'het probleem' afwisselen met het
> aanleren van andere oefeningen om het voor het paard 'leuk' te houden? Of
> hoeven we ons hier niet druk om te maken omdat we tenslotte met beloning
> werken?
Ik zou persoonlijk afwisseling erin brengen. Op de eerste plaats ben je anders geneigd om te lang aan het probleem te werken en dat is geestdodend en ten tweede omdat het handig is als het paard enthousiast wordt met
clickertraining, omdat het dan ook 'scherper' wordt op dat gebied en dat bereik je m.i. door afwisseling
> 3. Wat is de volgorde? Eerst leren op stem te reageren in alle situaties
> en daarna pas leren reageren op lichte druk zodat het niet verwarrend
> wordt voor het paard? Of werkt dit niet zo? Of moet het juist andersom?
Ik zou het andersom doen omdat ik persoonlijk het belangrijk vindt dat een paard onder alle omstandigheden meteen reageert op lichte druk van de teugel. Als je alleen de stem als cue gebruikt, kan er verwarring optreden als de stem anders klinkt (door bv een panieksituatie) of de cue net iets anders wordt gegeven of het paard bv een onbewust lichaamsteken als cue heeft opgevat, zonder dat je dat hebt gemerkt (en die dus in een moeilijke situatie achterwege blijft) De cue dmv teugel is altijd hetzelfde en helder en kan vergissingen uitsluiten als links een vrachtwagen nadert en rechts een hengst als een idioot bokkend op je af komt.
Ik zou trouwens dan ook nog eens de training ernaast beginnen (evt met kopstuk waar je straks mee wilt werken, bv sidepull) en als dat in paddock of wei goed gaat, uitbreiden naar minstens 5 andere plaatsen, omdat een paard contextgericht leert. In alle gevallen dient het paard onmiddellijk op de 1e cue te reageren. Als dat niet gebeurt, staat het gedrag nog niet op cue. (ga terug naar start en u ontvangt geen 200 gulden-volgens het monopolyspel)
Pas als je paard onder alle omstandigheden op allerlei verschillende plaatsen meteen reageert op de cue, zou je kunnen overwegen om erop te stappen en het vanuit het zadel te trainen. Eerst weer in de paddock, daarna in situaties met beetje afleiding en zo opbouwend naar heel veel situaties. Begin weer gewoon vanuit stap totdat het gewoon keigoed erin zit. Werk het vandaar uit. Zorg dat je superconsequent bent met het geven van de cue en je verwachtingspatroon en dat je na 1 cue reactie krijgt. Herhalen van cues, verkeerd gedrag laten oefenen etc zorgt ervoor dat het onbetrouwbaar wordt.
> 4. HOE? <- belangrijkste vraag!
>
Zie boven
Ik zou persoonlijk niet te veel andere methodes ertegen aan gooien, omdat het hier gaat om het oplossen van een probleem en niet om het ontwikkelen van grondtraining in al zijn facetten.
Eventueel zou je de visie van Andrew Mclean kunnen gebruiken, met dien verstande dat hij werkt vanuit het wijken van druk en jij dat liever wil vermijden. Maar in die zin kun je evengoed visies van anderen gebruiken en die aanpassen aan je eigen trainingsmethode (dus bv wel het principe van hem gebruiken van enkelvoudige hulpen, reactie binnen 3 passen etc, maar dan met clicker als absolute basis en gedrag shapen ipv werken met druk)
Maar goed... ik ben dus geen trainer en er zijn hier vast mensen die nog meer kunnen vertellen. (of een andere mening zijn toegedaan)
Training/gedrag
