Ik moet er eerlijk bij zeggen dat ik de achtergronden niet goed ken...
Maar van dit soort berichten wordt ik wel blij (zeker zo op het eerste gezicht)

De eerste bitloze wedstrijd in Finland was een groot succes! :)

Artikel: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=11&t=1608591

Gaelle schreef op zondag 11 maart 2012, 20:56:


Je zegt zelf al, 'ik kan het niet laten'. Je hebt jezelf niet geholpen door altijd op deze plek te galopperen. Vermijd het heuveltje komende tijd juist niet, maar ga daar voorlopig stappen.

Spirithorses schreef op zondag 11 maart 2012, 23:09:


Oef, misschien moet ik volgende keer eens eerst bijlezen in plaats van reageren...

Ik ga hierin dus mee met Pien. Ik vind het gebruik van druk reugels als basis van opvoeding een veiligheidsaspekt. Allemaal leuk en wel om alleen op stemcommando of zit te reageren, maar als er een moeilijke situatie komt, is het wel verdraaid handig om op die teugelhulp terug te kunnen vallen (en veiliger)'
Maar goed... dat ik er zo over dacht, was wellicht al duidelijk.

Merel Stoffers schreef op zondag 11 maart 2012, 23:21:


Herhaling is de basis van het leerproces ...dus merci!!
Myriam

laten wegvloeien van al je beweging.

Alweer supernuttig..vooral ook omdat dat "mag" met de teugels.. de twijfel of ik dan niet tegen goed omgaan met paard bezig ben maakt vast ook dat het niet helemaal goed werkt! Paard spiegelt :)
En ik maak vast vorderingen want inderdaad laatst bij grondwerk ..zijwaarts.. wou ze dat wel doen... en heb ik "vlaams" gereageerd...allé zenne! ...en we zijn doorgegaan... Ben ik dus nú - uitgesteld ...blij mee.
!
Myriam

Myriam schreef:

Ja, hoe leg ik dat uit, hmm, ik zal het proberen:

In principe rijden wij bij ons met een vrij losse teugel, er is zelden vragende druk. Maar ook met een lang teugeltje kun je prima contact maken want je hebt hem op een dusdanige lengte dat het paard het 'vragen' (= in wijzende vorm) wel voelt en je hebt hem in één beweging opgepakt als er zich eens een noodgeval zou voordoen.
Wanneer we bepaalde oefeningen doen (zoals werken aan de hoofdsetting, stelling, buiging etc wat we heus wel doen) nemen we hem tijdelijk iets korter en maken we dus 'neuscontact' (ipv contact met de mond).

Echter, er zijn ook mensen die denken dat je met zo'n lange teugel kunt remmen, nee dus, als je daaraan gaat werken dan dan móét je hem wel 'op maat' nemen.

Wat ik dan vaak zie gebeuren is dat ze met een waslijntje rijden (doorhangende teugel) en op mijn verzoek 'pompend remmen' en dan krijgt het paard dus steeds rukjes aan zijn neus omdat a: de teugels te lang zijn (geen contact), b: de timing slecht is want ze gaan niet mee in de beweging maar doen hun eigen beweging met hun handen en dat werkt storend op het paard want je gaat tegen zijn beweging in.
Dat met de beweging mee gaan is als een zeer verkleinde soort van locomotief beweging (draaiende beweging met je arm mét de hoofdbeweging van je paard mee), waarbij jij zijn/haar bewegingen gaan overnemen, verkleinen, en uiteindelijk tot stilstand komt zonder zwaar te hebben hoeven ingrijpen. Want er is geen 'uit alle macht trekken', maar alles verloopt in de beweging en binnen enkele seconden sta je net zo goed stil. Zie het als een soort van opvangen van de beweging in je handen. Natuurlijk de hele bladiebla van stem- en zit hulpen erbij.


Precies: Hopperdepop beslist doch vriendelijk dóórgaan, niet reageren, je niet van je stuk laten brengen want je vroeg dat niet.

Praktijkvoorbeeld van afgelopen week tijdens buitenrit met een groep lessers:
We zijn in een heerlijk lange galop; maar op een gegeven moment geeft paard A een flinke dreiging naar achteren omdat paard B er veel te dicht op zit. Paard B houdt gelijk een paar passen in en houdt zelf afstand. Dus dan denk je; verder met de galop, opgelost, niks aan de hand, alleen beter afstand houden. Persoonlijk zou ik deze situaties willen voorkómen want paard A moet zich gedragen (corrigeren maar door rijden!) en paard B moet beter onder controle blijven (kort terugpakken tot gewenste snelheid tijdens het door rijden!). Maargoed, we zijn met een groep lessers, ik rijd 8 paarden verderop op kop en wil nu even niet zeuren want de galop gaat net zo lekker en alle anderen gun ik ook hun plezier.

Maarrr, rijder B is hiervan zo verschoten dat ze niet meer verder durft te gelopperen
en rijder van paard A is er helemaal mee bezig dat zijn paard dit deed en "sorry, ja, ik had het niet zien aankomen, dalijk doet-ie het weer, en, en, en".

En dat is zo vreselijk zonde want die hele galop ging perfect, paarden waren verder braaf, lekker voorwaarts, het weer was goed, en dit is zó'n klein incident (en leermoment) waaraan je verder gewoon geen aandacht moet besteden.
Paarden zijn in het nu, stellen een vraag, ondernemen een actie, en gaan dan gewoon weer verder. Het zijn de mensen die ergens heel lang in blijven hangen.

We zijn dus de hele verdere weg naar huis kunnen blijven stappen want die galop was ineens onmogelijk meer.

Sandra van Bommel schreef op maandag 12 maart 2012, 7:42:



Maar we willen uiteindelijk wel naar die halsring en dat betekent training, perfectioneren van de hulpen en perfectioneren van het reageren van het paard. Dan moet je ergens beginnen. Ik vind het prachtig als iemand vanaf het allereerste begin dmv free shaping zonder teugels zijn paard zou kunnen inrijden. Maar van de doorsnee rijder kun je dat helemaal niet verwachten.

Spirithorses schreef op maandag 12 maart 2012, 10:39:



geen wonder, als je op je paard zit, hoe mooi en perfect alles ook lijkt, er moet constant een alertheid blijven bestaan. Je moet voortdurend blijven anticiperen, zelfs als je met de paarden in de wei bent kan je nooit je alertheid helemaal verliezen. Volgens mij is dat de les die je goed moet snappen voor je met paarden aan de slag gaat. Snap je dit niet, kan je beter aan de veilige kant van de lijn blijven


als ze beter anticiperen kunnen ze verder net zo reageren als het paard, gewoon verder na zo'n voorvalletje.

joop schreef op maandag 12 maart 2012, 10:54:


Ik zeg altijd 'je bent niet de passagier maar je bent de machinist'.
Als je je wilt laten vervoeren kun je misschien beter de fiets nemen, want wat je ook doet, er moet in alle omstandigheden minstens 40 % van je aandacht bij het paard zijn. Echter, het gros van de mensen met paarden, lopen, staan, zitten te suffen, grijpen niet of te laat in en laten maar gebeuren en dan ben je altijd een stap te laat.......



Je herkent het dus.

Spirithorses schreef op maandag 12 maart 2012, 11:13:


Mijn vriend is nog niet zo lang met paarden bezig, ik vind het heel leuk dat hij mee gaat wandelen en hij doet ook erg zijn best. Hij loopt graag met Kim omdat ze echt nergens bang voor is en ze heeft ook een erg handzaam formaat.

Hij mist nog heel wat signalen van Kim en dan loopt het wel eens uit de hand, al naar gelang de bui van Kim op dat moment. Gisteren een voorbeeld van gemiste signalen: Kim ziet een hond, mijn vriend ziet de hond ook, denkt er echter niet bij na omdat de hond zich aan de overkant van de weg bevindt. Een hond is voor Kim met een rode lap, waar dat beest ook is, ze gaat gelijk in de aanvalsmodus: Borst vooruit, swingende stap, overdreven gebogen nek. Op dit punt kun je haar nog tegenhouden met een streng "NEE KIM!". Gaan ook de oren met een ruk naar voren, volgt onmiddellijk een uitval. En dat gebeurde er gisteren ook. Die arme hond zat lekker in het zonnetje en zag zich plotseling geconfronteerd met een stuiterende Shetlander die hem te grazen wilde nemen. De hond snelde met zijn staart tussen zijn benen naar huis. Mijn vriend had ondertussen zijn handen vol aan Kim die maar wat graag nog even achter de hond aan wilde. Bij de volgende hond was er niets aan de hand, Kim gaf wel aan maar wat graag even een mep te willen uitdelen, maar mijn vriend had op tijd met "NEE KIM!" ingegrepen.

Mijn vriend leert steeds bij. Heeft Kim een rare bui dat je echt goed moet opletten, dan loopt hij met Liltje. Liltje is net een ballon, je moet af en toe kijken of ze er nog wel is.