Spirithorses schreef op maandag 12 maart 2012, 10:39:



geen wonder, als je op je paard zit, hoe mooi en perfect alles ook lijkt, er moet constant een alertheid blijven bestaan. Je moet voortdurend blijven anticiperen, zelfs als je met de paarden in de wei bent kan je nooit je alertheid helemaal verliezen. Volgens mij is dat de les die je goed moet snappen voor je met paarden aan de slag gaat. Snap je dit niet, kan je beter aan de veilige kant van de lijn blijven


als ze beter anticiperen kunnen ze verder net zo reageren als het paard, gewoon verder na zo'n voorvalletje.

joop schreef op maandag 12 maart 2012, 10:54:


Ik zeg altijd 'je bent niet de passagier maar je bent de machinist'.
Als je je wilt laten vervoeren kun je misschien beter de fiets nemen, want wat je ook doet, er moet in alle omstandigheden minstens 40 % van je aandacht bij het paard zijn. Echter, het gros van de mensen met paarden, lopen, staan, zitten te suffen, grijpen niet of te laat in en laten maar gebeuren en dan ben je altijd een stap te laat.......



Je herkent het dus.

Spirithorses schreef op maandag 12 maart 2012, 11:13:


Mijn vriend is nog niet zo lang met paarden bezig, ik vind het heel leuk dat hij mee gaat wandelen en hij doet ook erg zijn best. Hij loopt graag met Kim omdat ze echt nergens bang voor is en ze heeft ook een erg handzaam formaat.

Hij mist nog heel wat signalen van Kim en dan loopt het wel eens uit de hand, al naar gelang de bui van Kim op dat moment. Gisteren een voorbeeld van gemiste signalen: Kim ziet een hond, mijn vriend ziet de hond ook, denkt er echter niet bij na omdat de hond zich aan de overkant van de weg bevindt. Een hond is voor Kim met een rode lap, waar dat beest ook is, ze gaat gelijk in de aanvalsmodus: Borst vooruit, swingende stap, overdreven gebogen nek. Op dit punt kun je haar nog tegenhouden met een streng "NEE KIM!". Gaan ook de oren met een ruk naar voren, volgt onmiddellijk een uitval. En dat gebeurde er gisteren ook. Die arme hond zat lekker in het zonnetje en zag zich plotseling geconfronteerd met een stuiterende Shetlander die hem te grazen wilde nemen. De hond snelde met zijn staart tussen zijn benen naar huis. Mijn vriend had ondertussen zijn handen vol aan Kim die maar wat graag nog even achter de hond aan wilde. Bij de volgende hond was er niets aan de hand, Kim gaf wel aan maar wat graag even een mep te willen uitdelen, maar mijn vriend had op tijd met "NEE KIM!" ingegrepen.

Mijn vriend leert steeds bij. Heeft Kim een rare bui dat je echt goed moet opletten, dan loopt hij met Liltje. Liltje is net een ballon, je moet af en toe kijken of ze er nog wel is.