e m kraak schreef op zaterdag 26 oktober 2013, 13:00:


k Wee nie, maar: mijn gevoel bij gapen is, dat er altijd iets van spanning aanwezig moet zijn om 'weggegaapt' te worden..
Als die spanning er niet is, zal een paard niet gaan gapen..
?? Herkent iemand dit?

Gapen is een bekend verschijnsel bij maagklachten.

Christel Provaas schreef op zondag 27 oktober 2013, 15:45:


Bij paarden is dat zo, meteen mee eens.
Bij honden heeft het weer andere functies.
Maar daar gaat de paper niet over, het gaat niet om gapen, het gaat om aanstekelijk, responsief gapen. Alleen dat. Sociaal gapen.

e m kraak schreef op zondag 27 oktober 2013, 15:59:


Wanneer/waarom gaan paarden sociaal gapen?

Coralie schreef op zondag 27 oktober 2013, 1:02:


Quiberon gaapt idd zodra hij gestresst raakt. Het is voor mij een prima graadmeter tijdens een buitenrit of grondwerk waarna ik het één of ander aan kan passen.
Hij kan bijvoorbeeld al flink gaan gapen wanneer hij achter een ander paard loopt waardoor hij zijn eigen vlotte staptempo niet kan aanhouden. Zodra ik dan het paard passeer, stopt het gapen weer.
Maar gapen wanneer ik gaap? Nooit bewust gezien. Ik ga er eens op letten.

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Peet schreef op zondag 27 oktober 2013, 16:54:


Lees nou allemaal eerst die paper eens goed

Ik weet er niks over m.b.t. paarden, daarom werd ik juist geïnspireerd er een beetje mee te experimenteren.
Het gaat eigenlijk om http://nl.wikipedia.org/wiki/Spiegelneuron denk ik.
Daar kan je als ik goed begrepen heb niets aan doen, die dingen zitten ergens in je kop, triggeren je onwetend tot allerlei empathie, ToM en dergelijke engigheden
Triggeren niet zomaar in het wilde weg natuurlijk, maar selectief op soortgenoten bijvoorbeeld, of op goed bekenden, want anders zijn de sterke correlaties tussen honden en baasjes er niet. De correlatie valt weg tussen honden en willekeurige mensen.
Waarom ik nou zo onmiddelijk benieuwd ben naar hoe dat tussen paarden en mensen zit komt omdat paarden een beetje op een soort sociale wip zitten, op veel grotere afstand vaak naar hun mensen toe. Hoe close moet je samen zijn om die spiegeldingen af te vuren? Speelt de mate van dubbelsocialisatie een rol?
Ook tussen paarden onderling zie ik in een oogopslag interessantigheden: het is niet zo dat alle paarden vriendjes zijn of elkaar als bekenden zien. Paarden zijn heel close in familieverband, veel minder in kuddeverband en volgens mij helemaal niet close t.o.v. onbekende individuen. Misschien verklaart dit wel de lijnrechte tegenstrijdigheid in aanname of paarden nou wel of niet tot imitatie in staat zijn. Best belangrijk als daar beter inzicht in komt.

Hallo,

Op termijn wil ik mijn jonge ruin aangespannen gaan rijden. Gezien zijn leeftijd is hij nog niet ingereden.
Voorwaarde is natuurlijk wel dat dit bitloos is. Nu wordt dit helaas nog niet zoveel gedaan, dus ik ben alvast op zoek een geschikt trainingsadres.

Dus wie weet de juiste persoon die mijn paard volgens NH en bitloos aangespannen kan beleren?

Het betreft een stoer gebouwde kruising ruin van 1.45 m. hoog.

Alvast bedankt voor het meedenken!

Groet, Marijke

Hoi Marijke
Ik men bitloos met mijn shetlander, ik heb hem zelf beleerd. Eigenlijk is het niet veel anders dan met bit. Ik heb nooit een bitje in gehad bij hem.
Ik ben eerst erachter gaan lopen, zodat hij het sturen goed begreep.
Het ging allemaal heel makkelijk
Groetjes Talitha

Als je een meninstructeur vindt die je aanspreekt zal het weinig uitmaken of dat met of zonder bit geschiedt. Niet het bit, maar de hand bepaalt. Belangrijker is dat de instructeur verstand van zaken heeft en je paard in zijn waarde laat.

Hallo,

Ik heb hierover contact gehad met Theo van de Velden uit Bladel, hij kan/wil het mennen bitloos aanleren, en kan eventueel aan huis komen.
Best gewoon even contact opnemen http://www.mencursus.nl/

Leer je paard dat hij de hand moet volgen, bit of geen bit, mennen of rijden of zelfs als je er helemaal niets mee doet erg handig.

Stuur je paard niet weg om beleerd te worden voordat hij dat kan.

Maak hem vervolgens ongevoelig voor dingen die hem achtervolgen, touw, touw met plastic zak, skippy bal, rammelende dingen, hardstikke leuk om zelf te doen.

Als ie dat allemaal al kan geen reden meer om hem weg te sturen naar 'school'. Je spaart jezelf geld en je paard de zenuwen van weg te gaan uit z'n vertrouwede omgeving.

Misschien kun je een instructeur thuis laten komen waarmee je samen aan de slag kan gaan. Tussen de sessies door kun je oefenen.

Dank voor de eerste tip, ik ga de site bekijken!

Uiteraard zal ik zelf het nodige doen qua voorbereiding. Sterker nog, ik heb hem van veulen af aan, dus dat gaat eigenlijk heel natuurlijk tijdens de dagelijkse gang van zaken.

Voor wat betreft het zelf beleren: Het is een bewuste en persoonlijke keus om dit niet zelf te doen.

Andere tips voor mensen die dit voor mij en samen met mij kunnen doen, blijven dus welkom!

e m kraak schreef op zondag 27 oktober 2013, 21:46:


Slecht 1x gezien, hoe close 2 voor elkaar wildvreemde paarden van de 1e moment heel close kunnen zijn. Alsof ze elkaars schaduw waren.
Andere kleur vacht, ander ras, wel zelfde leeftijd en beiden vroeg gespeend.

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Nils Vellinga schreef op maandag 28 oktober 2013, 21:03:


Discussie gemist, maar dit heb ik wel vaker gezien.
Ook met mijn eigen paard trouwens. :)
Ik weet niet hoe hij afgespeend is, wel dat hij sociaal is opgegroeid. :)