Merel Stoffers schreef :

Ach ach ach, ik had daar moeten staan blijven wachten natuurlijk, totdat het paard zelf besloot er langs ta gaan. En als hij liever terug naar huis gegaan was omdat hij het eng vond had ik natuurlijk mee moeten gaan. Heb ik het wéér niet begrepen....




Groet, Pien (die vandaag wel weer heel erg in de schrijfmodus is).

Lang geleden nog eens hier geweest Terwijl ik dit topic las dacht ik inderdaad aan Chris Erwin. Onlangs heb ik een eerste les NH zien geven door een instructrice die haar opleiding bij hem volgde. Dat aanraken aan het hoofd als zijnde een bedreiging of heel indringend kwam er ook in. Schudden of wiebelen als een fase met de koord ( beetje parelli)werd ook als grote druk aangegeven maar ik had heel erg de bedenking met de druk die in mijn ogen werd uitgevoerd om je paard op de cirkel te zetten. Ik ben eens te meer overtuigd in mijn mening dat elke manier van NH eigenlijk tot doel heeft dat de mens leert een paard te begrijpen. Je wordt een manier aangereikt waarmee je van start kunt gaan en zoals in dit geval zijn die soms heel uiteenlopend van uitleg qua begrip "paardvriendelijkheid" of "druk" . Eens die basis voorbij is vind ik het van belang je eigen gevoel te gebruiken in je omgang met je paard. Als de oortjes een gevoelige zone zijn en enig vertrouwen vraagt is het van belang dat je aanvoelt of het vertrouwen tussen beiden er is, daarna bestaat dat punt niet meer. Gelukkig kon ik gemeenschappelijke punten vinden bij de achterliggende idee dat we werken naar vertrouwen toe en dat met zo weinig mogelijke druk. Ik ben trouwens ook tot het vaste besluit gekomen dat we immers altijd "druk" uitoefenen maar meer rekening houdend met en zeker minder agressief!
grtjes
Myriam

Ik heb altijd traditioneel les gehad en dus altijd met bit gereden. Maar me wel verdiept afgelopen jaren in NH en dus ook bitloos rijden. Ik heb altijd gezegd dat als ik ooit een eigen paard zou hebben ik dit natuurlijk zou houden en bitloos wilde rijden. Nu heb ik dus dat eigen paard en natuurlijk houden lukt goed. Echter zat alles van aankoop tot rijden tegen dus met bitloos rijden liep het even anders. Alle vertrouwen in mezelf was ik kwijt terwijl ik voorheen nergens voor terugdeinsde. Rijden mèt bit ging vrij lastig dus durfde zonder bit eigenlijk niet vanaf begin aan. Na veel grondwerk, wijken voor druk, spelletjes, wandelen, enge dingen oefenen enzovoort kwam het vertrouwen langzaam terug. Nog steeds wil ik graag bitloos proberen maar aangezien mijn paard soms een weerbarstige merrie kan zijn vind ik het nogal spannend.( dat ligt misschien ook deels aan mijzelf??) Opmerkingen van meiden van stal ( ik huur bij een boer als enige alleen een weide de andere ook een stal waar paarden de nacht instaan) helpen ook niet echt mijn moed te verzamelen. " zou je dat wel doen?" "Je verongelukt nog eens" "ik kom wel fruitmand brengen in het ziekenhuis"
Nu heb ik al vaak gemerkt dat ze opzich goed met halster stuurbaar is vanaf de grond en laatst had ik bit uit hoofdstel gehaald en longeren hiermee ging netzo als met bit. Viel me op dat ze zonder bit hoofd en hals meer ontspannen had. Dus als het vanaf de grond werkt dan moet het ook vanaf de rug werken denk ik. Nu wil ik dus poging gaan wagen.... ik wil toch gewoon hoofdstel met bit indoen en daarover een halster met teugels. Kan ik met halster sturen en heb ik toch zekerheidje mocht het niet werken in het begin. Ik denk dat het voornamelijk loslaten is van de gedachten dat het fout gaat. Doorzetten en ontspannen. In bak kan paard toch nergens heen.

Kortom, iemand nog tips, ideeën of dingen waar ik rekening mee moet houden zodat ik iets meer moed krijg??

Het is alsof ik mijn eigen verhaal terug lees!
Ook hier paarden die niet de makkelijkste waren en ik die het niet helemaal aandurfde...
Toch heb ik een aantal jaar terug bedacht dat ik het echt niet meer wil..het dier pijn doen om mijzelf gerust te stellen...
En nu blijkt dus dat de dames allebei veel rustiger zijn geworden en veel minder weerbarstig...
En dat niet alleen, als ze nu wel eens het idee krijgen iets anders te doen dan ik voorstel, blijkt dat ze met een bitloos hoofdstel net zo goed daarvan af zijn te brengen, als met een bit...
Plus dat ze zonder de pijnprikkel van het bit dan ook weer veel sneller relaxt zijn.
Inderdaad zat het dus meer tussen mijn oren...
Blijven oefenen en steeds een stapje verder, zonder teveel druk op jezelf en je paard te leggen.
Zorg voor rust tussen de oren(bij je paard maar zeker ook bij jezelf!)
Succes!
Groetjes Marlies

Goed bezig!!
Ik kan me voorstellen dat het spannend is, maar ik weet zeker dat je het kan.

Tips om te beginnen zijn idd een normaal hoofdstel omdoen en dan alleen de teugels gebruiken van het bitloze hoofdstel. Nadeel hiervan vind ik dat het paard veel om het hoofd heeft dus dit kan wat ruis geven. Voor jou spanning kan het natuurlijk helpen.
Verder gaf je zelf al aan om in de bak te beginnen. Het paard kan dan nergens heen en je hebt alle ruimte en rust om te voelen en te ervaren hoe het gaat.

Ga het gewoon doen!!
Elk paard kan het, het zijn de ruiters die het moeten leren.

Laat je weten hoe het gaat?

Ik denk eerlijk gezegd dat je er beter gewoon een goede sidepull om kan doen, dan een gewoon hoofdstel met halster.
Te veel rommel om het hoofd, toch dat bit dat storend kan zijn en met een halster kun je gewoon geen goede signalen afgeven.

Dan zou ik eerder zeggen: doe een goede sidepull om en blijf in de bak. Laat desnoods iemand het paard aan een longe houden, als je je daardoor veiliger voelt.

Ik gebruik volgens mij al 10 jaar nergens meer een bit bij. Heb dat ook niet gedaan bij paarden die hier maar even stonden. Heb nooit enig verschil in nadeel opgemerkt. Hooguit meer ontspanning.

Je kunt natuurlijk eerst met een halster gaan rijden, maar je kunt net zo goed - zo niet beter - gewoon meteen een bitloos hoofdstel aanschaffen en daar mee gaan rijden. In de rijbak is daar niets spannends aan.

Als je naar buiten wilt, dan kun je het de eerste keer zo doen zoals je zelf al schreef. En daarna kan het bit naar de ijzerboer. :)

Khaleesi schreef op donderdag 21 november 2013, 11:55:

In elk geval gefeliciteerd met je dappere houding..mss ben je nog heel jong en is sociale druk nog van invloed maar je bent vastbesloten chapeau :)
Nu JIJ nog :) ... 1. je doet het al ontzettend goed met grondwerk.
Mijn ervaring is dat je met een eigen paard zenuwachtiger kunt zijn dan met een "vreemd" paard.. "met je eigen paard moet het goed gaan"- het kan zijn dat jij ervan uitgaat dat de band er is ..je hebt toch het beste met haar voor ... (goed lezen ! = mijn ervaring) ..
Tips van ánderen ..joh je weet het zelf het beste..je zegt dat je in de bak oefent..je kunt erop gaan zitten zonder bit en weer afstappen. Je kunt een paar passen doen en weer afstappen.. je kunt een rondje stappen en weer afstappen... je kunt zonder bit li en re inbuigen ... je hoeft toch nog niet persé alle dressuuroef. te doen :)
sta vooral jezelf toe (ondanks de meiden die mss zeggen..goh kán dat niet meer zonder bit...dát is nog eens een vooruitgang! enz enz......... )
Een tip..áls dat er eentje is: doe alsof je opnieuw paard leert rijden..kleine stappen... en je zult merken..straks ga je met sprongen vooruit! zonder bit! :)
De ervaringsdeskundige kon niks én deed ook geen bit in!
Wat niet wil zeggen dat je geen les meer kunt nemen..doe ik ook.. maar dát heeft niks met bit te maken.. leiderschap/zit/ nou ja dat weet je vast allemaal beter dan ik...
hé succes en hou je groot! :)

Myriam

Khaleesi schreef op donderdag 21 november 2013, 11:55:


Het zou erg toevallig zijn maar mocht je in de omgeving Den Haag/Leiden wonen dan wil ik je best eens helpen en mag je best een bitloos hoofdstel van mij lenen.

Klinkt bekend hoor .

Ik heb een half jaar in de wei gereden (héééél voorzichtig in het begin). En ik had het geluk dat ik nog een echtgenoot heb en dat we elkaar steunden.
Intussen vind onze omgeving 'normaal' (nu ja) dat wij zonder bit rijden.

Als je iemand vindt om hem in het begin gewoon 'los' vast te houden, dan geeft dat al meer het gevoel van veiligheid.
Kan dat niet: eerst gewoon opstappen, minuutje stilstaan en terug afstappen.
Dan opstappen een aantal pasjes voorwaarts en afstappen.
Dan opstappen een aantal pasje voorwaarts, een bocht nemen en dan afstappen.
En zo verder.

Ik heb vandaag voor het eerst alleen op mijn paard gezeten zonder zadel en enkele pasjes gemaakt. Ik heb dat nooit gedurfd omdat ik weet dat ik een slechte balans heb en veel schrik om te vallen. En blijkbaar was mijn paard wel zadelmak, maar niet ruitermak, want de minste beweging gaf hem in het begin enorme spanning (iets wat je dus ook geweldig goed voelt zo zonder zadel). Mijn man (mijn held ), heeft hem daar eerst aan laten wennen.
Enkele weken geleden heb ik voor het eerst op hem gezeten, en tot gisteren had iemand hem altijd vast.
En vandaag voelde ik me zeker en ontspannen genoeg om het alleen te doen. En eerlijk gezegd: ik zwijg er over tegenover al die geweldige ruiters in mijn omgeving, want ja die zijn alles behalve opbouwend.

Succes! Ik ben er zeker van dat het goed komt

Ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die het niet meteen aandurft bitloos te gaan.
Steeds heb ik het idee ik ga het gewoon doen kan niks gebeuren in de bak. Maar de dames van stal hebben dan weer opmerkingen en ik denk dan die zijn ouder en hebben al heel lang paarden dus zullen het wel weten. Echter heeft PN mij laten inzien dat ze niet altijd gelijk hebben. Ik ben 26 jaar en nooit iets van andere aangetrokken dus waarom nu wel? Ik rijd vanaf mijn 5e jaar dus met bit weet ik hoe het werkt waarom zonder niet? Mijn paard reageert goed op zit en stem dus dat is een voordeel denk ik. Ze wil alleen ooit andere kant op en liefste in snel tempo. Soms bokje maar dat is veelal joligheid. Echt gemeen met rijden is ze niet meer maar dat was in begin wel anders. Verder is het een lief paard in de omgang.

Misschien is hoofdstel en halster wel teveel om het hoofd en ik denk dat ik nu wel durf om meteen "all the way" te gaan en bit weg te laten. Ik doe gewoon mijn hoofdstel om maar dan zonder bit. Longeren ging zo ook prima. Als dat goed werkt met rijden weet ik meteen leuk Kerstcadeau haha! Ga gewoon eerst rondje stappen en dan zie ik wel. Inderdaad hoef ik niet meteen volledige dressuurproef te rijden dus lekker stap voor stap. Ben benieuwd.....

Khaleesi schreef op donderdag 21 november 2013, 21:09:


Je zou ook gewoon in de wei kunnen beginnen in plaats van in de bak. Dan heb je misschien minder bekijks, waardoor het voor jezelf gemakkelijk is om je te ontspannen en gewoon 100% met je paard bezig te zijn. En dan is je paard ook gewoon in zijn eigen omgeving, en misschien nog wat relaxter dan in de bak.

Toen ik nog op een pensionstal stond, was ik ook altijd gewoon aan het klungelen in de wei, gewoon tussen de andere paarden. Zo hoefde ik niet op te letten of ik iemand voor de voeten liep, en voelde ik minder druk om mijn pony 'iets' te laten doen.

Je zou ook een paar pionnetjes o.i.d. in een vierkant kunnen zetten, en dan kunnen oefenen om je paard daarheen te sturen. Als je dat eerst op de grond een paar keer doet, en je paard beloont als hij je suggestie volgt, zul je waarschijnlijk al snel vrolijk bitloos rondrijden. Voor je paard kan het ook fijn zijn om duidelijk te weten wat de bedoeling is (van pion naar pion lopen). Mocht je dan een beetje nerveus voelen, dan kan je paard baat hebben bij de routine/zekerheid die de oefening biedt.

Veel succes en vooral plezier met de volgende stap!