Klinkt bekend hoor .

Ik heb een half jaar in de wei gereden (héééél voorzichtig in het begin). En ik had het geluk dat ik nog een echtgenoot heb en dat we elkaar steunden.
Intussen vind onze omgeving 'normaal' (nu ja) dat wij zonder bit rijden.

Als je iemand vindt om hem in het begin gewoon 'los' vast te houden, dan geeft dat al meer het gevoel van veiligheid.
Kan dat niet: eerst gewoon opstappen, minuutje stilstaan en terug afstappen.
Dan opstappen een aantal pasjes voorwaarts en afstappen.
Dan opstappen een aantal pasje voorwaarts, een bocht nemen en dan afstappen.
En zo verder.

Ik heb vandaag voor het eerst alleen op mijn paard gezeten zonder zadel en enkele pasjes gemaakt. Ik heb dat nooit gedurfd omdat ik weet dat ik een slechte balans heb en veel schrik om te vallen. En blijkbaar was mijn paard wel zadelmak, maar niet ruitermak, want de minste beweging gaf hem in het begin enorme spanning (iets wat je dus ook geweldig goed voelt zo zonder zadel). Mijn man (mijn held ), heeft hem daar eerst aan laten wennen.
Enkele weken geleden heb ik voor het eerst op hem gezeten, en tot gisteren had iemand hem altijd vast.
En vandaag voelde ik me zeker en ontspannen genoeg om het alleen te doen. En eerlijk gezegd: ik zwijg er over tegenover al die geweldige ruiters in mijn omgeving, want ja die zijn alles behalve opbouwend.

Succes! Ik ben er zeker van dat het goed komt

Ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die het niet meteen aandurft bitloos te gaan.
Steeds heb ik het idee ik ga het gewoon doen kan niks gebeuren in de bak. Maar de dames van stal hebben dan weer opmerkingen en ik denk dan die zijn ouder en hebben al heel lang paarden dus zullen het wel weten. Echter heeft PN mij laten inzien dat ze niet altijd gelijk hebben. Ik ben 26 jaar en nooit iets van andere aangetrokken dus waarom nu wel? Ik rijd vanaf mijn 5e jaar dus met bit weet ik hoe het werkt waarom zonder niet? Mijn paard reageert goed op zit en stem dus dat is een voordeel denk ik. Ze wil alleen ooit andere kant op en liefste in snel tempo. Soms bokje maar dat is veelal joligheid. Echt gemeen met rijden is ze niet meer maar dat was in begin wel anders. Verder is het een lief paard in de omgang.

Misschien is hoofdstel en halster wel teveel om het hoofd en ik denk dat ik nu wel durf om meteen "all the way" te gaan en bit weg te laten. Ik doe gewoon mijn hoofdstel om maar dan zonder bit. Longeren ging zo ook prima. Als dat goed werkt met rijden weet ik meteen leuk Kerstcadeau haha! Ga gewoon eerst rondje stappen en dan zie ik wel. Inderdaad hoef ik niet meteen volledige dressuurproef te rijden dus lekker stap voor stap. Ben benieuwd.....

Khaleesi schreef op donderdag 21 november 2013, 21:09:


Je zou ook gewoon in de wei kunnen beginnen in plaats van in de bak. Dan heb je misschien minder bekijks, waardoor het voor jezelf gemakkelijk is om je te ontspannen en gewoon 100% met je paard bezig te zijn. En dan is je paard ook gewoon in zijn eigen omgeving, en misschien nog wat relaxter dan in de bak.

Toen ik nog op een pensionstal stond, was ik ook altijd gewoon aan het klungelen in de wei, gewoon tussen de andere paarden. Zo hoefde ik niet op te letten of ik iemand voor de voeten liep, en voelde ik minder druk om mijn pony 'iets' te laten doen.

Je zou ook een paar pionnetjes o.i.d. in een vierkant kunnen zetten, en dan kunnen oefenen om je paard daarheen te sturen. Als je dat eerst op de grond een paar keer doet, en je paard beloont als hij je suggestie volgt, zul je waarschijnlijk al snel vrolijk bitloos rondrijden. Voor je paard kan het ook fijn zijn om duidelijk te weten wat de bedoeling is (van pion naar pion lopen). Mocht je dan een beetje nerveus voelen, dan kan je paard baat hebben bij de routine/zekerheid die de oefening biedt.

Veel succes en vooral plezier met de volgende stap!