Talitha schreef op maandag 23 december 2013, 18:47:
>
>
> Sandra ik ken het wel, dat paard dat zich in zichzelf keerde, dat duurde
> Maar eerst stuur ik energie, misschien vind je dat zweverig, maar het
> werkt wel.
> Contact maken, vanuit het diepst van jouw ziel, dat is heel bijzonder,
> probeer het eens
Nou, zweverig of niet doet er niet zo toe... maar eerlijk gezegd denk ik dan toch dat het paard (of hond) zich niet op de ziekelijke manier heeft afgesloten, waar ik op doel.
Ik heb zelf jaren met getraumatiseerde dieren gewerkt in asiel en opvang, maar dit had ik nooit eerder meegemaakt. Het dier in kwestie is op dat moment niet in staat te reageren door een neurologische kortsluiting, die voortkomt uit learned helplesness.
Het is echt niet leuk, interessant of wat dan ook om dat mee te maken; maar gruwelijk.
Hetzelfde paard had in het verleden mensen aangevallen bij het eruit halen en dat is een typisch kenmerk van die toestand; worden ze eruit gehaald voordat ze er vanzelf uitkomen,dan is agressie een veel voorkomend probleem.
Ik ben altijd gewoon bij haar gebleven, al dan niet met zacht contact, totdat ze eruit kwam en zo is het op den duur verminderd totdat het niet meer terugkwam. Maar zoals ik al zei... dit paard was zo naar de knoppen dat het nooit meer echt goed kwam. Ze heeft hier nog een jaartje rondgelopen en was dankzij
clickertraining goed te hanteren (door mij iig, andere mensen hadden het niet zo op haar begrepen) en zelfs vriendelijk, maar de lichamelijke klachten haalden haar in.
Maar ik hoop nooit meer een dergelijk schrijnend geval tegen te komen, want dit paard had eenvoudigweg teveel meegemaakt. En dan draaien ook mensen door.
Ben er ook van overtuigd dat bij echt getraumatiseerde dieren het gewoon niet altijd goed komt, net zo min als met zwaar getraumatiseerde mensen.
Training/gedrag
