Koen Theys schreef op woensdag 29 januari 2014, 23:50:


Je wordt er geen vriendjes mee, niet echt. Ik vind het een vreemde methode al zijn er sequenties denkbaar waarin het werkt teneinde geleerde hulpeloosheid te veroorzaken.


Ja, nou en of!


Zelfs wanneer je dat niet doet wordt voor de allereerste join up een paard dat niets verkeerd gedaan heeft weggestuurd. Dat is nou net de crux, het essentiële verschil met de "natuurlijke" join up zoals Roberts die ontdekt zou hebben. Dus zelfs als het ontdekkingsverhaal waar zou zijn (is het nmm niet) dan klopt de toepassing ervan nog niet.
Ik heb er een boel in detail over op PN gezet maar da's jaaaaaren geleden ergens....





Wat mij betreft niet. Zo zie ik het ook. Blijf er ver van!

Ok zal mijn mening ook neerpleuren.

Join up is m.i niet anders dan positief straf/negatief bekrachtiging.
Je jaagt een paard weg (positief straffen) en blijft opjagen totdat het een gewenst gedrag lat zien (veelal de zg tekenen van overgave) waarop je de druk weglaat en het paard durft te ontspannen. Komt het niet naar je toe/volgt het niet, dan jaag je hem gewoon opnieuw weg (positief straf) totdat het opnieuw het gewenst gedrag laat zien en dan haal je de druk weg (negatief bekrachtigen). Net zo lang totdat hij zo braaf volgt.

Mijn bedenkingen daarbij: je begint met straf (wegjagen) Waarom? Wat heeft hij misdaan? Vervolgens vraag je een gedrag van overgave. Waarom?. Wat heeft het voor nut? En als hij dan ontspant, maar niet meteen naar je toekomt (ja duh... hij heeft net voor niets straf gekregen) krijgt hij opnieuw straf.
Voor mijn gevoel onlogisch en met geen enkel ander doel dan het ophemelen van een menselijk ego

Het hele idiote verhaal over het nemen van leiderschap in een kudde van twee slaat nergens op. Je maakt als mens geen deel uit van een kudde. Een paard is immers niet achterlijk. Wil je er deel van uitmaken, dan moet je er 24/7 mee leven en in alle paardenactiviteiten deelnemen. En dan nog is leiderschap geen vaststaand gegeven,maar veranderd per situatie. De wegjager onder de paarden is nog lang niet per definitie het paard dat werkelijk door de rest wordt gevolgd.

Goed longeren is gymnastiseren. Als je het goed doet; het paard het stap voor stap aanleert, is er geen kwestie van wegjagen, maar leren wat je graag ziet. Dat kan middels negatieve bekrachtiging en met positieve bekrachtiging en doelstelling is hier gymnastiseren. Dus stap voor stap het paard (liefst middels beloning van gewenst gedrag) te leren het been goed onder te zetten, goed te buigen etc; En dat goed longeren kan zowel met als zonder touw.

Heel erg leuk, heel ontspannen en een blij meewerkend paard Inderdaad heel mooi hoe duidelijk 'klaar' is, hup allebei lekker weer je eigen ding doen.