Coralie schreef op dinsdag 8 april 2014, 21:01:

Ik had er nood aan , omdat ik mijn lievelingsmerrie straks loslaat en nu het moment nadert, ik het er ongelofelijk moeilijk mee heb, maar doe het voor haar. Ze zal het super goed hebben. Ze kan door fysieke problemen niet meer bereden worden, maar ga haar wel nog veel gaan opzoeken om aan de hand te stappen.


Toch wel, mijn oudere merrie is eerder introvert/afstandelijk dan het extroverte en speelse karakter van de jongere. Mijn oudere merrie was toch wel redelijk angstig/onzeker toen ze toekwam, viel zelfs aan omdat ik ze eens een keertje liet draven in de weide en iets teveel druk gaf wellicht, druk was zo snel teveel voor haar, bij de jongere niet.
Ik heb echt enorm veel geduld en tijd in de oudere merrie gestoken omdat ze zo bang was in begin dat ze hier toekwam. Dat geduld wordt nu beloond, onze band is echt super en die maakt nu enorm graag buitenritjes zelfs, gaat zelfstandig zonder leidpaard overal door en over, zelfs super stijle bergjes en grachten doet ze zonder aarzelen, terwijl ze vroeger overal bang voor was.
De jongere merrie is iets zekerder van karakter, nieuwsgieriger, die heeft daar allemaal geen probleem mee, alleen heeft ze zich enkel en alleen aan mijn oudere merrie gehecht en ziet enkel haar als leider, niet mij (waar ik nu aan werk dus).

Met de jonge merrie ben ik wel al bezig van haar 8 maanden, grondwerk en zo, maar inderdaad, we doen minder zaken alleen buiten, ik ben minder alleen op stap geweest aan de hand met de jongere merrie, dan nam ik altijd de oudere merrie mee.

Ik denk niet echt dat dit m'n probleem hier is. De jonge merrie heeft al duidelijk te kennen gegeven dat er geen klik is tussen ons, dat ze me niet 'moet'. Dat is waar ik het moeilijk mee heb. Anders was ze even goed m'n echte paarde-maatje naast de oudere merrie, ik kan best m'n liefde spreiden . Ik weet dus niet of met voldoende training die jongere merrie zich ooit goed zal voelen bij mij en vice versa....
De oudere merrie gaat ook nooit bokken op buitenrit, de jonge merrie (heb ik al gezien in de weide ook, dat is gewoon zij zo gek doen en capriolen maken, terwijl de oudere merrie nooit bokkesprongen maakt, die gaat eerder steigeren), uit zich het liefst al springend en bokkend.
Bij mij rijst de vraag, is het dat risico wel waard? Ook al train ik zo consequent mogelijk, ik wil van een paard geen robot maken. Ik moet er me goed van bewust zijn dat ze ooit toch haar kuren weer boven haalt, gewoon omdat dit haar karakter is en ze zich op die manier graag uit. Ik ben bang van bokkers, omdat ik ooit als kind heel hard gevallen ben en aantal operatie's ondergaan heb. Dit wist ik allemaal niet toen ik haar als veulen kocht.
Nu, ik ga ervoor hoor, anders had ik zoveel centjes niet uitgegeven voor de lessen .
Thx voor de ondersteunende antwoorden die ik hier kreeg

Wieteke schreef op dinsdag 8 april 2014, 22:09:



Wieteke, was ook liefde op eerste zicht met m'n oudere merrie, maar de jongere ook hoor . Was een schatje, erg sociaal en nieuwsgierig. Alleen bleek met het opgroeien dat onze karakters niet matchten. Of daaraan gewerkt kan worden zal tijd uitwijzen, het wordt een avontuur en heel leerrijk .
Het is idd een beetje van moeten nu, ik heb hier al beschreven waarom, maar misschien ga ik nog veel meer bijleren over paarden trainen en mezelf met dit paard, ik wil het zien als een mooie uitdaging

frederick schreef op woensdag 9 april 2014, 10:34:

[knip]

[nog een knip]


Lees ik goed dat je verder gaat met 'jongste' waarmee je geen klik zegt te hebben (hoe heet ze? Schrijft makkelijker en dat oudste gaat verhuizen omdat ze niet meer bereden kan worden?

Dan kan je er donder op zeggen dat jongste, die zich meer heeft gehecht aan oudste dan aan jou - schrijf je - helemaal in de weigerende puber-modus gaat. Dan blijft ze dus alleen achter?

[weer een knip]


Dat durf ik te betwijfelen, dat ze je niet moet. In die besloten ruimte en op de wei hebben jullie toch al die jaren heel goed samengewerkt vanaf de grond? Ze is nog zooo jong. Ze is volgens mij voornamelijk grenzen, die van haar en die van jou aan het verleggen?

[laatste...]


Logisch dat je dat niet wist, karakters vormen zich mettertijd (nurture and nature). En je grote kleuter is blijkbaar een vroege puber... Onze Cool is nu 9 jaar en bijna veulen-af

En ik vind het ook goed hoor, dat je zo open je twijfels uit. Petje af en hier kan het ook, dat merk je wel.
Ik ben gewoon een kritische lezer en soms net zo onzeker als jij. Dat krijg je, met de eerste grijze haren
Ik hoop dat jullie 'eruit' komen samen.

Jet van Gulik schreef op woensdag 9 april 2014, 11:38:


Dank je, Jet, voor je eerlijke repliek. Neen hoor, er staan hier nog andere paarden als ze terug thuis komt waar ze net zo goed mee opschiet, genoeg speelkameraadjes dus die ze ook al kent van veulen af aan.....
Voor het ogenblik zit ze niet bij mij en ook niet bij haar vriendin, maar in training omdat na overleg met de trainer dit het beste is voor haar. Gezien de afstand ga ik af en toe gaan lessen en m'n trainer leert me dan wat hij haar geleerd heeft aan mij. Ik wil geen risico's nemen met dit paard. Ik voel me ook niet genoeg 'in m'n kracht zitten' om zo'n soort paard op m'n eentje te trainen. Ik heb veel geluk dat ik zo'n goeie trainer gevonden heb, ondanks de afstand.
neen neen, niet alleen achterblijven, ze heeft nog genoeg andere vriendinnetjes zoals ik al zei, waar ze ook heel goed mee opschiet! Dat zou pas een ramp zijn mocht zij alleen komen te zitten!
Misschien wel, want ik merk dat ze dat bij iedereen wel doet, dat grondig testen , maar ik kom soms niet sterk en kordaat genoeg over, merk dat ze dan rustiger is bij iemand die dat wel is.

Ik weet dat het hier kan. Heel erg bedankt voor de ondersteunende antwoorden.
Net dat kritische heb ik nodig nu.

Bokken en steigeren kunnen een gelijke oorzaak hebben. Beide zijn uitingen van verzet, van niet meer voorwaarts willen/kunnen. De bouw van het paard en de kracht in de achterhand bepalen of het bokken dan wel steigeren wordt: de een zet de rem op de sterkere voorhand, de ander op de sterkere achterhand.
Hoe pakt de trainer het aan en met welke optoming rijdt die? Wat vindt het paard van deze trainer, hoe gedraagt zij zich bij hem?

frederick schreef op woensdag 9 april 2014, 10:34:


Frederick..
Snap het even niet.. ga je je paard wegdoen? De oudere merrie omdat ze niet meer bereden kan worden? ... en je jonge paard? of heb je het over drie paarden???...

Myriam

Myriam schreef op woensdag 9 april 2014, 16:07:


Neen, Myriam, ik verkoop geen enkel paard. Mail je PB als je meer wil weten. Geen drie paarden hoor!

Topic gaat niet over de oudste. Vandaar de korte mail PB voor meer uitleg . Dit is gewoon de beste oplossing omdat ik niet wil dat zij nog bereden wordt. Niet voor mij, maar voor haar doe ik het.
@Christel:
Zij doet beide, eerst hoofd wat omlaag, dan met gekromde rug steigeren, daarna bokken, als een kat, met kromme rug, lenig en behendig. Reden? Na een winter op meestal droog hooi, is gras niet te weerstaan, als ze dan weer verder moet.....

Hoe hij het aanpakt? Ik zou enthousiast willen vertellen, maar uit respect voor m'n trainer zou ik dit liever PB doen. Ik weet niet of hij dit ok zou vinden. Wil niets verkeerds zeggen.
Hoe zij zich bij hem gedroeg? Ik wist verdomd goed genoeg dat het met deze trainer wel eens heel goed zou kunnen klikken (had al 1 les gevolgd vorig jaar met haar en toen wist ik: dit is dé persoon voor dit soort paard, in een mum van tijd was ze van stubborn naar oplettend en attent geëvolueerd)
Toen ik haar bracht en de volgende dag naar de eerst training mocht kijken, m'n mond viel open.Dit paard is gewoon getalenteerd, super intelligent, super meewerkend met de juiste persoon, uiterst elegant, een will to please enz.... en prachtig was het moment dat de beloning kwam, ze voelde zich precies op haar gemak, nam het gretig aan en werkte enorm goed mee.
Helaas liggen mijn ambitie's bij het rondsjokken op 't dooie gemakske tussen het welriekende groen, daarvoor heb ik zo geen klassepaardje nodig, maar nu ik de kans krijg neem ik ze met beide handen aan en wil eraan werken tot ik het onder de knie heb, zij gaat het me leren.
Optoming? Gewoon een touwtje met wat ringen aan, less is more, doodsimpel maar zit heel goed in elkaar. , niets geen dwang, wel duidelijke afspraken.

Waar ze voor in training is en ik daarna, is handwerk, niet rijden. Als de basis goed zit: de focus en het gymnastisch werk aan de hand, dan is rijden maar een kleine stap. Mij interesseert vooral het handwerk, ik kan er niet vanaf vallen en het is iets wat ik dolgraag wil leren omdat ik dit niet ken, lijkt me fijner voor het paard ook om zo het lijfje voor te bereiden om erop te gaan zitten, gevoelige paarden lijken veel baat te hebben en rustiger te worden met hand/grondwerk. Die trainer doet dat echt stapje voor stapje, elke beweging wordt geanalyseerd en gecorrigeerd indien dit nodig is. Ook voor boscrossen heb je een rechtgericht paard nodig, misschien daarom dat ze ook in verzet ging bij aanspringen in galop, die spieren en dat evenwicht is er nog niet om een ruiter te dragen,.

frederick schreef op dinsdag 8 april 2014, 20:13:


Ik bedoel er de meestal kin- of kaakonderkruisde modellen mee. Het gaat erom dat door middel van de flexibiliteit in het halster je paards hoofd zonder touwgezwabber kunt omsluiten. Ideaal voor verfijnd signaalrijden, minder ideaal als je aan teugels wilt trekken om te sturen (daarvoor is een zijtrek model veel logischer).


Zou kunnen, hoewel ik dit geen geslaagd ontwerp vind. Maar ik had gewoon de ondertussen gangbare onderkruisde modellen in gedachten.


Nu kan ik een hele verhandeling over varianten in koorden kunnen opstellen, maar dat doe ik niet. Er zijn véél varianten, zowel in kern als mantel, materialgebruik en weef- of twijntechniek. Nogmaals, bezoek wat (niet paardgerelateerde) speciaalzaken en je weet meteen veel meer.
Wat je wilt is: licht, weinig weerstand, redelijk sterk en slijtvast.


Toch waren de 'originele' kaptomen uit de tijd van de Pluvinel... van touw, volgens de bijgaande gravures en dat was echt niet omdat de baas geen leer kon betalen.
En die laatste opmerking is me uit het hart gegrepen. Weg met die fixatie op gereedschappen die tot doel hebben het te geleiden dier wel even mores te leren.

e m kraak schreef op donderdag 10 april 2014, 3:07:
Weeral heel erg dank voor uw bijdrage !!!!
Ik heb echt interesse, niet uit fixatie op materiaal, maar gewoon omdat bitloos me zo intrigeert.


Ik had iets specifiek in gedachten waar ik puur uit nieuwsgierigheid wat onderbouwde wetenschappelijke uitleg over wil, mocht dit mogelijk zijn tenminste....
Mag ik u dit PB sturen aub?

Jammer, ik zoek net deze info, maar begrijp dat u dit niet ten grabbel gooit, zal eens zo'n zaak opzoeken. Helaas weinig touwslagerijen in België, eerder in Nederland.
Ik ben heel erg op zoek naar een touwsoort, 6mm. Lijkt op dat van een touwhalster http://www.horsecharms.eu/nl/1332281/6mm-touw-per-meter-in-diverse-kleuren , maar zag het met een meer gladdere/stuggere mantelvariant, zelfde weeftechniek, maar vind deze (nog) niet (de meest gebruikte touwen voor touwhalster hebben een iets zachtere mantel).
Alle info welkom

Wauw, die gravures wil ik best wel eens opsnorren, of hebt u een plaatje ?
Ik weet niet of u een touwkaptoom bedoelt, is heel toevallig, maar dat is nu net waar ik zelf mee werk )).
Maak zelf m'n touwkaptoom, is heel leuk en erg makkelijk te doen, heel goede overgang na grondwerk met touwhalster, erg licht, makkelijk op maat te maken en enorm handig voor het meer gymnastische werk. Mijn paarden hebben dit veel liever om in vergelijk met lederen of ijzeren neusriemen Zit veel mooier rond het hoofd gegoten dan een lederen is ook mijn mening .
Leder gebruik ik ook niet, minder soepel, maar ken wel mensen die daarmee ook fijn werken, daarom plaatste ik die opmerking. Ieder z'n meug zou ik zeggen

, ik hoop toch dat deze tijden veel mensen tot andere inzichten gebracht hebben, maar inderdaad, soms grijpt men te snel naar een bit of hackamore met scharen, terwijl het enkel en alleen een communicatie- en trainingskwestie is!