Wou je paard jou eraf hebben? Of wou hij gras eten in de wei? dan wint hij toch niet als je afstapt en hem bij de wei vandaan weet te houden?
Afgezien van de vraag of je wel een machtsspelletje met je paard wil gaan spelen...

Of je een specialist er bij moet halen?
IK denk dat jij je paard en vooral jezelf het beste kent, als de specialist daar ook rekening mee houdt, zou het goed kunnen zijn...maar als de specialist jou een machtsspelletje wil gaan laten spelen ben ik er niet zo van overtuigd!
In mijn ogen hoeft niet elke specialist goed voor jou en je paard te zijn, let goed op je eigen gevoel, kan jij je vinden in de oplossingen die de specialist jou biedt?

Groetjes Marlies

ingelinge schreef op maandag 21 april 2014, 11:46:


Helemaal eens met Marlies (tegenwoordig wel vaker :) ) ..Ingelinge. Zéker wat die specialist betreft..En of het "paard dan gewonnen heeft"..als je gevoel je al zegt dat het ánders mag is jouw gevoel juist. Je kunt hier dingen over lezen, niet zomaar door de eerste de beste geschreven. Bijvoorbeeld The cognitive horse Francesco di Giogio.. maar ook op sommige sites zoals Horsefulness.be
Ik zelf had ook veel last van de boodschappen die nog in je hoofd ronddenderen - nieuwe input mag :)

Myriam

Jawel hoor Inge, dat heb je prima (en veilig) opgelost
Afstappen is geen schande, dan is het een onderdeel van het grondwerk.

Had jij het paard terug gebracht en weer in de wei, dan kon het paard misschien denken dat ie "gewonnen" had. Nou mocht ie na het einde van JOU wens, terug naar de wei. Is ook een beloning. :)

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Hij gooit me er niet af,maar keert om,valt nauwelijks te corrigeren en dramt dwars door
mij heen,heb enorm moeten trekken en tegen houden om hem tot stoppen te krijgen,
uiteindelijk om getrokken en afgestapt,even tot rust komen.

ik krijg morgenavond bezoek van een potentiele bijrijder,die hier ook ervaring mee heeft,
eventueel kunnen we samen dit op lossen door 1 ernaast en 1 op paard richting bos te lopen, en uiteindelijk uit te bouwen naar weer alleen.

ik houdt u allen op de hoogte
bedankt voor alle informatie,,het is idd waar,dit paard heb ik al van kleins af aan,
ik ken zijn karakter.
maar dit nog nooit meegemaakt

ingelinge schreef op maandag 21 april 2014, 21:40:

Hoe heb je aan de teugels getrokken. Aan twee tegelijkertijd of aan één en de andere teugel door laten hangen.
Mijn paard kan/kon ook lekker doordrammen vooral toen ik niet goed in mijn vel zat.
Zodra hij die neiging ook maar weer dreigt te hebben, dan gaat hij op een cirkel(tje) en moet hij op de cirkel blijven bewegen. Een jaar geleden duurde het erg lang voordat ik bij de wei weg was maar nu weet hij dat ik nog meer kan drammen dan hij en hoef ik het nauwelijks meer toe te passen. Een beetje buiging vragen is vaak genoeg..
Btw, er zit ook een deel fjord in mijn 'dikkop'.

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

in paniek ben ik aan beide teugels gaat trekken,
maar zal dit de volgende x toepassen.
ik heb weer een bij rijder,en met haar ook dit probleem besproken.
we kunnen dan samen met paard even naar de juiste kant op,iig dat er 1 naast blijft lopen.

Je moet wel wat geduld hebben hoor. Het lost niet in één keer op. Ik heb er toch wel een rit of 3 mijn best voor moeten doen maar daarna was het ook over.
Ik heb van tevoren een doel gesteld tot waar ik wilde komen, al was het maar 200 meter oid.
Die ritjes duurden wel heeel lang

__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Als ik de ingesnoerde paarden om me heen zie van manegepony's tot eigen paarden... dan wens ik dat paarden zich hiertegen meer zouden verzetten. Als mensen het bit indoen, met een riempje de mond (in) snoeren waardoor de paarden last ondervinden en paarden de link kunnen leggen met bit en ongemak waarom laten ze dit toch gewillig toe?
Waar heeft dat mee te maken?

Myriam

Zoals paarden met alles zijn. Het zijn prooidieren, en het laatste wat ze laten blijken is pijn en ongemak. Daarom zijn ze ook zo een makkelijk slachtoffer voor mensen denk ik. Was het maar zo dat ze een goede trap verkochten als een bit wordt ingedaan, op stal gezet of wat dan ook.
gr. jean

Myriam schreef op dinsdag 29 april 2014, 11:06:


Met het gegeven dat 'lastige' paarden worden afgedankt.
Bij de slager terecht komen bijvoorbeeld..

De paarden die het allemaal maar geaccepteerd hebben, die hebben het overleefd.
Een soort van natuurlijke selectie dus..

Coralie schreef op dinsdag 29 april 2014, 18:05:

Zou het zó gegaan zijn...mmm. .. ????
Myriam

Coralie schreef op dinsdag 29 april 2014, 18:05:


Eerder een menselijke selectie....

Daar wordt op gefokt, op een meegaand karakter. Lange benen, groot, zweefdraf, luxe uitstraling en incasseringsvermogen (in de volksmond heet dat 'braaf' of: 'laat zich goed bewerken') zijn de fokcriteria. Die paarden laten zich rolkuren, onderdrukken en stuk maken, zonder protest.