lieselotte schreef op maandag 5 mei 2014, 20:15:


Als dit de eerste keer was, maak je er niet een te groot probleem van?

Een paard kan wel eens gek doen in een jolige bui of na een insectenbeet steigeren of bokken. Ik zou me pas zorgen maken als je paard dat elke keer deed.

Zelfs mijn rustige tinker heeft het heel soms wel eens op de heupen zonder duidelijke oorzaak.

Vroeg het me gewoon af hij had nog nooit in zijn leven gesteigerd

lieselotte schreef op maandag 5 mei 2014, 20:52:


Kan ik me voorstellen.

Nu mag ik er van de eigenares niet meer mee naar het bos

Hier is de hertenluisvlieg weer aanwezig. Daardoor gaan paarden heel gemakkelijk uit hun dak.

Ik dacht laatst dan Quiberon koliek had zo enorm onrustig was hij aan het trappen naar zijn buik. Super onrustig was hij, dat had ik bij hem nog nooit gezien. De andere 2 paarden stonden op stal en hij kon er niet meer bij. Ik heb hem aan de andere kant op stal gezet en daarna werd hij rustig.
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

lieselotte schreef op maandag 5 mei 2014, 21:41:


Tja, dat is ook een oplossing natuurlijk...

Ilma Meijer schreef op maandag 5 mei 2014, 22:37:

Heb Jack een keer enorm zie flippen van 1 horzel...

En als je er nu eens van uit gaat dat jíj de specialist bent? Jij kent je paard door en door, jij bent degene die goed weet op welke manier je het wil aanpakken en op welke manier niet.

Ik denk dat je het heel goed doet hoor, je geeft niet toe, integendeel. Zolang je maar consequent bent en niet toegeeft.
Ervan uitgaan dat je "macht" moet hebben over een paard, (zoals sommigen blijkbaar vinden, uitgaande van de reacties waarover je schrijft) vind ik totaal idioot. Het gaat uiteindelijk om leiderschap, en wie niet sterk is moet slim zijn.
Voorkomen dus dat hij zich sterk kan maken en dat kun je inderdaad perfect door hem op een cirkeltje te laten draaien tot hij toegeeft om de "juiste kant = jouw kant " op te gaan

Onze Svenja kan lekker in staking gaan als ze gras ziet, ze stopt dan en wil eten, is met geen stok in beweging te krijgen, alleen haar achteruit weet ze dan nog te vinden.
Eten mag ze dus dan niet, dan wordt ze boos, begint te schrapen met haar voorvoet of dreigt wat omhoog te komen (wat ze overigens niet doet). Vertikt het om verder te gaan.
Heb uiteindelijk ook weer gevonden wat eraan te doen, met een bochtje vertrekken, dus eigenlijk een half cirkeltje beginnend in de tegengestelde richting draaiend naar de goede richting, lukt altijd. Sta in ieder geval geen kwartier meer stil
ezelin
Elk paard heeft recht op een staart

ingelinge schreef op maandag 21 april 2014, 10:29:

Ik heb een vergelijkbaar probleem gehad met mijn tinkermerrie. Ze draaide "zomaar" om en liep richting huis en ik kon er niets aan doen. Het was natuurlijk niet zomaar.

Bij haar was het vooral een gebrek aan vertrouwen, ze kwam bij een kindervakantiemanege vandaan waar ze heel wat meegemaakt heeft. Zat iets tegen, of ze merkte dat ze iets niet goed deed, dan wilde ze niks meer, alleen nog maar naar huis. Omdraaien was schijnbaar haar enige machtmiddel om niet met kinderen op haar rug te moeten lopen. Ze heeft nog steeds een hekel aan kinderen en ze wil liever niet door kinderen aangeraakt worden.

Werken aan vertrouwen was het belangrijkste, probeerde ze toch terug naar huis te lopen door om te draaien, versterkte ik de draai tot ze weer in de gewenste richting stond en dan gingen we verder tot ze het weer probeerde. Weer de draai versterken, al naar gelang de snelheid van de draai af en toe ook wegdraven in de juiste richting. Qua kracht verloor ik het toch van haar, de draai versterken ging prima met heel weinig kracht, omdat ze daar graag aan mee werkte. Op een gegeven moment keerde ze niet meer om, het bracht toch niet het gewenste effect.

Misschien heb je hier wat aan.

ingelinge schreef op maandag 21 april 2014, 11:46:


Hoezo je paard heeft gewonnen als je afstapt en je mag niet tegen je paard praten? Je moet gewoon datgene doen waar je je prettig bij voelt en wat voor jullie werkt. Ik stap ook wel eens af als iets eng is of ik geef enge dingen een naam. Een bus is niet meer eng als ik het "auto" noem. Het woord "auto" kent ze, ze zit dan wel vol ontzag te kijken naar die uit de kluiten gewassen auto, maar ze blijft rustig staan tot het ding voorbij is.

Het is nog niet voorbij..vanavond wandelend met paard richting bos vanuit huis
Ernaast denk je dat t wel makkelijk gaat,maar helaas.
ik was voorbereid en had hoofdstel omgedaan,met bakstukje eronder,
maar hij wilde niet weg bij huis,maar de andere kant op richting wei..
ik heb mijn houding groot gemaak,en geprobeerd de leider te zijn,maar hij is zo dominant als een ....ja als een wat.
wel mee gekregen richting bos,en daar was het weer een mee slenterend paard..maar vind hem bangig..overal kijken en veel ruiken en ik heb hem ook alles laten besnuffelen en ruiken.

naar huis gaat dan weer goed,maar wil liever ons huis voorbij richting de wei.

ingelinge schreef op zondag 25 mei 2014, 20:57:


Mijn tinker was erg koppig, dreef haar zin door volgens de vorige eigenaar, je zou haar daarom als dominant kunnen betitelen. Kwam erop neer dat ze geen vertrouwen had en door haar kracht te gebruiken een eind kon maken aan voor haar onaangename situaties.

Ik moest er dus voor zorgen dat ze vertrouwen kreeg en dat ze die dingen die ik wilde leuker vond dan datgene wat zij wilde. Vooral dat laatste was erg moeilijk. Wat is er leuker dan eten. Daar was maar een oplossing voor: hoofdstel of halster betekent werk en dan wordt er niet gegeten, ook niet tijdens pauzes. Inmiddels krijgt ze wel een appel in de pauze, maar ver weg van berm of bomen.

Haar kracht om haar zin door te drijven was enorm. Ik ben wel eens met haar naar huis gekomen, compleet zonder controle, op hol in stap met blik op oneindig. Ik ben er achter dat ik haar die kracht ontneem door haar eerst haar zin te geven en het dan anders te laten uitpakken dan haar bedoeling was. Ze heeft dan geen succes met haar actie en ik hoef geen gevecht met haar aan te gaan:

-Wel richting wei, maar de wei met ferme stap of het laatste stukje in draf voorbij.
-Angstig gedrag proberen te negeren, enge dingen een naam geven, niet laten ruiken en kijken omdat het niet waard is bekeken te worden. Teugels/touw zoveel mogelijk los laten en haar de kans geven te bewegen om stoom af te blazen als iets eng is. Dan komt er geen erge uitbarsting.
-Omdraaien? In meegaan en verder draaien tot je weer in de goede richting staat. -Staan blijven? Prima, maar dan zo lang tot paard er zat van is en nog wat langer totdat jij verder wilt.
-Achteruit? Versterken en fijn verder achteruit laten lopen.
-Niet naar huis? Prima, dan gaan we verder en doen we oefeningen. Net zo lang tot huis aantrekkelijker wordt.

Dit natuurlijk niet overdrijven of als wraakactie zien, maar als hulpmiddel om een paard te overtuigen dat hij echt niet sterker is.

Dacht, ik schrijf hier wat van mijn eigen ervaringen. Misschien heb je hier wat aan?
Ik kreeg deze tips van een trainster die me op weg geholpen heeft.

Het klinkt een beetje alsof je dit een tijdje niet geprobeerd hebt?
alleen maar wachten en dan later nog eens proberen zal denk ik niet veel helpen, ik zou elke dag oefenen, en dan niet steeds het hele stuk...maar in kleine stapjes ...dus steeds een stukje richting bos en dan weer terug naar huis en belonen, klaar voor vandaag, maar morgen weer...een paard is best een gewoontedier en zo kan je langzaam de gewoonte erin brengen om braaf richting bos te gaan zonder dwang of overprikkeling en met beloning...

Groetjes Marlies

Klopt helemaal,ik ben er niet dagelijks mee bezig.

Vandaag met hem naar de wei gelopen,wat ik meestal op de fiets doe,hij loopt keurig mee naast de fiets ,begrijpt t wachten als ik op de fiets moet stappen.

Vandaag met zweepje erbij gestuurd op de parelli manier.
Sturen naar richting bos ipv richting wei,en steeds belonen met een brokje,hij liep lekker mee,totdat ik besloot weer terug te gaan op t moment dat ik dat wilde en niet hij.
tevens de wei voorbij gelopen,beloont en omgedraaid naar de wei wanneer ik dat wilde en
niet hij.
leren wachten met draadjes losgooien zonder me weg te rukken naar gras,
en draadjes weer dichtgedaan..merkte dat hij weg wilde naar gras,en weer bij me genomen.
trok weer weg, weer bij genomen ..corner nam een sprong en heb hem bij me weten te houden..gekalmeerd en rustig halster af gedaan totdat ik zei dat hij mocht gaan.

dat ging dus mij goed af...nu nog onder t zadel