Talitha schreef op zaterdag 14 juni 2014, 10:15:


Aansprakelijkheid bij schade. Oftewel: het is niet verstandig onverzekerd les te geven.

Nee ik ga mensen geen les geven, daar ben ik veel te onervaren voor. Ik help weleens iemand met bv trailerladen , daar vraag ik niets voor. Ik wil laten zien dat het ook op een leuke manier kan ipv met touw erachter en de druk opvoeren

Mensen met paarden hebben de hemel op aarde, maar
als zij sterven valt er weinig te erven.

Aoife Berserik schreef op zaterdag 14 juni 2014, 13:56:


Bij voorbaat, ik neem je niet in de zeik, mijn vraag is serieus: leg eens uitgebreid en gedetailleerd uit incluis de hele omgeving hoe je dat doet?

Ik kan dat nml. niet zomaar. Iets als "trailerladen" is voor mij, hoe ik omgang met andere diersoorten opbouw, een mogelijke toepassing die niet los staat van die opbouw. Dat begint met de kleuterklas van correct leren klikkeren, en dat vraagt op de beurt om een andere andere visie, perceptie en kennis van hoe leren en interactie werkt.
Dit probeer ik nu al een jaar of 10 op PN aan de neuzen te hangen, en PN is dan nog een relatief welwillend publiek

Je geeft zelf al aan "ipv met touw erachter en de druk opvoeren". Ik ken dat soort situaties ook wel en nog veel meer "peerdekerel"-truuks, je bent het gebruikelijke machogedrag (m/v hoor!) erbij nog vergeten. Ik kan niet met die mensen omgaan, het kost teveel energie die niet beloond wordt, ik wil het niet eens meer.

Weet niet goed hoe ik dat uit moet leggen, moeilijk. Vorige week bv waren 3 meiden en een man aan het klooien met een paard de trailer inkrijgen. Ik ben er op afgestapt en gevraagd of ik even moest helpen, ja graag!! Ze waren bezig met zwepen en touwen in de weer en het paard in kwestie was niet gecharmeerd van de druk en wilde na 30 min nog niet. Ik ben een fan van clickeren dus heb ik hem met veel geduld, beloning en zonder druk met 10 min de trailer ingekregen. Hoe ik het doe, tja geduld en belonen op het goede moment.

Zo heb ik vorig jaar een kennis ook geholpen met trailerladen. Deze beste man had een paardentrainer ingehuurd (volgens haar was het paard in de top 5 van haar meesst moeilijke paarden) om de klus te klaren en dat lukte voor een hele dag een keer of 2, daarna een paar slechte ervaringen en paard ging steigeren, draaide zich om en rende weg. ik heb aangeboden om hem te helpen (heb er geen ervaring mee) en met clickeren en geduld stond ze zonder mopperen na een week of twee in de trailer, nooit in 1x maar bij de tweede keer altijd.
Dus nogmaals het gaat op gevoel ofzo

Mensen met paarden hebben de hemel op aarde, maar
als zij sterven valt er weinig te erven.

Aoife Berserik schreef op zaterdag 14 juni 2014, 20:33:


Hartstikke tof! Maar ik bedoelde eigenlijk meer, hoe ga je met de situatie en de mensen om?
Je zal toch de touwen en zwepen weg moeten zien krijgen, de bedieners moeten bedaren en ophouden met agressie. Dat vind ik allemaal veel knapper dan een paard in een karretje sturen.

e m kraak schreef op zondag 15 juni 2014, 5:28:


Ik vraag me af wat voor nut het heeft als je mensen laat zien dat het anders kan, het probleem voor die ene keer oplost (paard staat in trailer). Doen de mensen het de volgende keer anders?

Het is voor een groot deel mensen trainen, daar zul je niet onderuit komen.

e m kraak schreef op zondag 15 juni 2014, 5:28:


Met die kennis die ik heb geholpen hebben we het zo gedaan dat hij het paard begeleidde (ik hield haar simpelweg niet) en ik gaf aanwijzingen. Hij volgde ze netjes op maar als ik nog even door wilde gaan en hij stoppen dan stopte we ook, we maakte compromissen. Vergeet niet dat deze mensen vaak al lang aan het klooien zijn en de wanhoop nabij. Hij wilde graag wedstrijden gaan rijden en durfde ook de brug niet over omdat zij dan in verzet ging, daar heb ik hem ook bij geholpen op dezelfde manier, aanwijzingen geven en meelopen. Nu doet hij alles en ziet het belang ervan in om te blijven oefenen, paard is ook rustiger geworden en positief verandert. Natuurlijk heb ik veel commentaar gekregen van de mensen om me heen (man van het paard is al dik in de 60 en paard van 4 met veel temperament!)

Hij moest het paard maar wegdoen en verkopen, veel te gevaarlijk, hij is dom bezig en het gaat jullie nooit lukken! Neerbuigende blikken als we bezig waren, ongevraagde adviezen geven (de eigenaar zag dat dit wel werkte op onze manier en hield gelukkig ook voet bij stuk). Maar 1 maand later liep ze wel de trailer op en niemand heeft ooit nog iets gezegd, niet van goed het is jullie gelukt, niets! Dat was mijn zege ze hielde hun mond! Daar had ik al genoeg voldoening uitgehaald , de mond was gesnoerd zonder er een woord aan vuil te maken. De eigenaar kan mij altijd bellen mocht het een keer escaleren, ik observeer alleen maar en geef aanwijzingen.

Bij die meiden die ik vd week heb geholpen was het een 1-malige actie. Ik heb het overgenomen en verteld wat ik ging doen. de zwepen moesten weg en ik vertelde dat dit paard niet tegen druk kon, dus weg met die zweep.
Ze hadden een andere trailer dan altijd dus dit was ook het probleem , normaal liep hij er zo op. Dus om trauma's te voorkomen heb ik het overgenomen en het duurde een minuut of 10. Mijn hoop is dat mensen uiteindelijk dan na gaan denken over het verschil in werkwijze en dat het dus uiteindelijk sneller en langduriger loont op die manier

Kan wel stellen dat ik aardig dominant ben en het op mijn manier doe, want dat van hun werkt schijnbaar niet naders zou ik op het moment niet nodig zijn toch

Mij is vroeger altijd verteld dat een paard/pony met 2 jaar voor de kar kan, maar dat was toen we nog dachten dat ze met 3 jaar ingereden konden worden.
Mijn minipaardje Noortje word over 2 weken 3 jaar en nu vraag ik mij af wanneer zij geestelijk en lichamelijk klaar is om voor de sulky te gaan lopen. Wat vinden jullie?
Uiteindelijk wil ik er een tandemspan van maken, met mijn shetlander Jarél voor de sulky en Noortje als voorpaard. Jarél krijgt dan het gewicht te trekken en Noortje voorop. Kan ik daar dan gelijk mee beginnen of is het beter om Noortje eerst te leren om zelfstandig voor de sulky te lopen?
Op welke leeftijd zou Noortje het geestelijk aankunnen om voorpaard te zijn in een tandemspan? Ze is een erg zelfstandig paardje, nergens bang voor en erg braaf.
Graag jullie mening

Ben je al aan het langeteugelen?

Christel Provaas schreef op zondag 15 juni 2014, 18:09:


yep, helemaal mee eens. Je kunt op élke leeftijd beginnen om het paardje te leren voor een kar te lopen zonder een kar er achter. en als het alles kan, een poppewagen erachter binden en héééle lange stukken lopen.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Ja, ik ben al aan het droogmennen, daar ben ik een maand of 3 geleden mee begonnen. Dat pakt ze heel makkelijk op, ze vind het erg leuk en word er wel enthousiast van.

Maar het gaat erom, wanneer is zij er lichamelijk aan toe om een kar te trekken? Beter te wachten tot ze 6 is en uitgegroeid? Of kan ze wel al eerder gewicht trekken?
Ik heb er geen haast mee en als het beter is te wachten tot ze 6 is, vind ik dat ook prima.
Heeft nou niemand hier iets zinnigs over te zeggen?
Wat zouden jullie zelf doen?

Ik kan er eigenlijk geen antwoord op geven, maar 1 van mijn paarden heeft wat rugklachten(van een ongelukkige klemzitting), en die weigert dus volledig om nog wat te trekken(terwijl ik er wel op mag zitten van dr)
Dus ik heb zomaar het idee dat het toch wel wat vraagt van de rug, dat trekken,...
Persoonlijk zou ik dus nog wel even wachten met gewicht te gaan trekken, maar een licht sleepje zolas een autoband of een weidesleepje met kettingkjes(dus geen pinnen die door de bodem moeten worden getrokken....of een lege kar...gewoon af en toe wat leuks doen, training, voorbereiding, zonder belasting...
Groetjes Marlies