Ik kan me ook zo ergeren als dierengedrag vergeleken wordt met mensengedrag. En al helemaal als je er vervolgens therapie op los gooit.
Maar ja, het verdient geld dus boeken schrijven of therapieën...who cares.

Half Nederland loopt er mee weg. Op facebook niets anders dan och en ach wat geweldig.....

Arabesk schreef op woensdag 27 augustus 2014, 18:48:


Indertijd mijn gram al gespuid hier over haar "Tao of Equus". Was ook al zo'n onzinnige zweefteefbijdrage. De hele insteek deugt niet omdat het een projectie van eigen zweefteefbeleving is; dat mag uiteraard maar verbind er geen geldigheden over gedragssequenties aan, vierdubbel (!) invalide wanneer het over interspecies gedragssequenties en beleving gaat.
Er mag toch wel iemand zijn die niet mee- ?

e m kraak schreef op woensdag 27 augustus 2014, 18:58:


Heb me door dat boek geworsteld, vond het de grootste zweeflulkoek die er bestaat.

Christel Provaas schreef op vrijdag 1 augustus 2014, 20:08:


Waaráán dan? Er zitten geen scherpe randen in de trailer zelf en het tussenschot is van rubber.

Jean Mclean schreef op dinsdag 26 augustus 2014, 17:28:


Deze had ik bewaard om tot een kort, goed en toch begrijpbaar (ik ken mezelf) antwoord te komen

Het is niet de kern van wat ik erop tegen heb. Mensen zijn ook maar gewoon zoogdieren dus vergelijken mag op zich best, denk ik. Je kunt dus ook onderzoeken wat evt. gemeenschappelijke eigenschappen zijn en wat de verschillen (zonder verschillen zouden er geen soorten nodig zijn ).
Maar verhaspelen en door elkaar husselen moet je niet doen! Je gaat toch ook geen gedrag van huismuizen met bruine beren verwisselen? Dat zou nog uitkijken geblazen worden....

Lijkt deze gedachte zo ergens op?

als mens willen we onze gedragingen graag in de dieren zien denk ik. Vooral wat emoties betreft. Hij/zij is jaloers, hij is de baas/ hij is verdrietig enz enz.
Wat paarden betreft helemaal. Paarden kunnen klaarblijkelijk onze ellende en verdriet voelen en begrijpen Zeer emotionele wezens die paarden!!
Onze tekortkomingen moeten in orde komen door contact met paarden, via allerlei therapieen Daar kun je boeken en boeken over schrijven.
Tja, het blijkt maar weer dat een mens helemaal niet boven in de rangorde hoort! Ergens onderaan denk ik....

Mijn verzorgpaard werd eerst in de trailer door iemand gereden die nogal ruwe rijstijl had, paard kwam er altijd drijfnat en gestresst uit. Toen deze man een keer niet kon, ging mijn vriend rijden, en die weet hoe het voelt om in een caravan te zitten achter een rijdende auto, schijnt geen pretje te zijn, dus hij rijd met dat paard heeeeeeell rustig, paard komt er relaxed uit en is kurkdroog!
Rijstijl is voor sommige paarden al reden om te beslissen dat ze dat ding niet meer ingaan!

Leeeeeuk!!