Paardenfan schreef op zondag 21 september 2014, 17:23:


Lijkt of er dan opeens een trigger is tot bokken. (Kan inwendig zijn, of uitwendig.)
Ik zou dat serieus nemen als signaal, en hem zeker niet gaan aandrijven!
Misschien kan je een andere manier zoeken om er zo op te reageren dat hij kalmeert en stopt met bokken..?


Dat wijst er dus duidelijk op dat er een probleem is!!


Ha fijn, je hebt dus iets gevonden wat jullie allebei leuk vinden om te doen, en waarmee je een band opbouwt.
Heb je trouwens al eens op een Parelli manier met hem gewerkt? Dat is misschien voor jouw situatie wel een goede methode..


Ja, zou ik zeker doen. Maar niet door een veearts, maar door een osteopaat!

Als je joligheid als reden tot bokken kunt uitschakelen, blijven er twee redenen over: of er is een lichamelijk probleem (pijn of ongemak, bv een zadel met een te krappe of te wijde boom dat de schouders hindert in het vrijelijk bewegen) (maar ook gebrek aan kracht bij bijvoorbeeld het aangalopperen, dat gaat bokkend nl beter), of het is gedragskundig t.g.v. een trainingsfout: het paard verzet zich tegen de tegenstrijdigheid aan hulpen die binnenkomt en kan het gevraagde niet produceren omdat de vraag niet eenduidig is, zoals bijvoorbeeld teveel handinwerking samen met aandrijvende beenhulpen. Je ziet dit wel eens gebeuren in de eerste africhting; men wil te snel het in de krul-plaatje en geeft dan gas en rem tegelijk. Frustrerend voor het paard, zeker een jong paard dat zijn balans onder de ruiter nog aan het zoeken is.
Bokken is de ultieme vorm van niet meer voorwaarts-zijn, van staken, net als steigeren. In beide gevallen zet het paard één benenpaar op de handrem, maar de aanleiding is dezelfde.

Als het een rijtechnische oorzaak heeft, is het zaak om het paard aan een heel lichte contactteugel naar voren te sturen en tempowisselingen daarin te maken.

Is je paard goed voorwaarts als je je been aanlegt?

Is allemaal goed!

Als je het haar zo ziet doen, dan zou je vermoeden dat het lichamelijk is.
Maar als je al het lichamelijke blijkbaar al hebt uitgesloten, voor zover dat kan. Blijft er geestelijk over, en ook dat is best een mogelijkheid voor zover haar reactie verraadt.
Dus.. wat heb je hier tot nu toe aan? Nog niks nieuws, sorry. Alleen om het even te benoemen, ter inleiding van de overige post.

Ik zie je het wel hebben over 'voordat we de mist in gingen' (o.i.d.) en -of ik heb de uitleg daarbij helemaal gemist- zie dus niet of je daar enige verklaring/omslagpunt bij kan bedenken?
Mijn excuses als ik eroverheen gelezen heb.

Wanneer ik het voor haar qua aanraking even bekijk op z'n: negatief - neutraal - positief
Dan is.. Negatief, je hand (of iets anders) daar
Neutraal, bovengenoemde weg halen
Positief, krabbelen -> Toch? Als dat het geval is, kun je misschien mogelijkheden bedenken om het allemaal wat minder negatief te maken.
Als zij jou per definitie al associeert met *niet leuk* hierin (haar bijbehorende gedachte, of jouw echte houding) iemand anders in deze oefening?

Eh.. ik kan me voorstellen dat je ondertussen al genoeg time-out/focus er vanaf tijd hebt gehad. Is dit niet het geval, misschien dat nog proberen. Hetzij met een ander paard, andere reacties dan die in jouw lijn der verwachtingen liggen.. kunnen je weer even een frisse blik geven.

Dit is zomaar even een tipje, maar ik heb het paard niet meegemaakt, dus weet absoluut niet of het hier een optie zou zijn!
Wat eventueel kan, m.b.v. een goede timing. Is jojoën met haar; vrij, aan halster, of leadrope. Zodat zij zeg maar het gevoel heeft/krijgt zelf de keuze te maken om naar dat in haar ogen vervelende gebeuren toe te bewegen, dit doet de geestelijke weerstand t.o.v. iets afnemen.