Nou, dat was echt gadver de gadver.... Vreselijk die vrouw, en waarom is zij een zogeneemde expert??/ Ik denk er echt over een brief of mail te sturen hierover.
en ik meen ook dat die mevrouw zei dat er schooltassen gemaakt worden van de huid van een paard

Piet schreef op vrijdag 8 november 2013, 19:45:


Het staat nu al bij uitzending gemist. Maar Piet volgens mij is ze niet van de dierenbescherming, tenminste ik heb het niet gehoord. Ze is een dr in de dierenmishandeling.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....

ah, ja, nu je het zegt.....

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Rita Klompmaker schreef op vrijdag 8 november 2013, 20:36:



Klopt. Heb het ook zonet gezien.
Er heeft niemand verloren of gewonnen want Visser geeft alleen maar adviezen. Blijkbaar heel ander soort programma dan Rijdende Rechter.
Ik vond de wending die eraan gegeven werd helemaal verrassend maar wel goed doordacht: het aspect dat kinderen niet tegen de zin, en tegen de wens van de voogdij, en zonder resultaat, geleerd mag worden dieren te slaan weegt juridisch veel zwaarder en is ook veel moeilijker onderuit te halen dan dierenmishandeling wat een cultureel gegeven is (van wat je na gelang omstandigheden wel of niet met dieren mag doen. Je mag paarden nml. ook "gewoon" vermoorden mits je ze daarvoor even naar de daartoe bestemde inrichting brengt... je geeft de beul een drinkgeld en huppekee daar gaat het paard). Enfin, discussabel "dierenrecht" dus volkomen buitenspel = nmm goed advies want, citaat: "ook al heeft het paard er geen last van, Lisa wel". Het schriftelijk bewijsstuk dat toch minstens de stellige indruk geeft dat de paarden daar niet geslagen mogen worden doet er nmm wel toe want staat daar haaks op. De getuigenis van Lisa dat er met omgekeerde zweep geslagen moest worden is ook niet best voor de manege, want dat toont aanzetten tot brutaliteit aan die zeker niet binnen de gangbaar aanvaardde grenzen van leren paardrijden valt.
Als dat een bodemprocedure wordt kan de uitspraak zeer interessant worden voor slamaarraakmanege's en -instructie.

Grietje schreef op vrijdag 8 november 2013, 20:04:


Zie post van Pien en Pien is echt de enige niet meer.
Dus geen kwestie van geloven maar van weten.


Onzin. Een gecreëerd cultuurmatig probleem.
De markt bepaalt echter het aanbod, dus: leve de assertieve moeders.

Doctor in de dierenmishandeling, hoe verzin je het.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 8 november 2013, 19:53:


Het mensje is stapelgek en heeft nog nooit van biologisch/psychologisch zinnige vormen van omgang met dieren gehoord, dat is haar vakgebied immers niet en daar gaat het niet om. Als getuige deskundige voor de juridische lijn van denken vind ik de act ijzersterk; het toont waterdicht aan dat de zaak helemaal niet om paardenleed, zelfs geen ietsiepietsie klein beetje, gaat maar om mensenleed... en dat is, ojee, véél erger en makkelijker een onrechtmatige daad.
Vergeet nooit de woorden van Richard Ryder, Engelse filosoof, dierenrechtenmeneer en de uitvinder van speciesisme: "een zelfs nog ongeboren menselijke cel met niet meer bewustzijn dan dat van een amoebe heeft meer rechten dan een volwassen chimpansee!".
Ik moest daarom nogal lachen om Visser, die Stomme Lowietje speelde en alle slimheid aan zijn getuige deskundige gunde.

Een oud paard kun je gerust berijden, maar je moet niet overdrijven. De bespiering komt wel een beetje, maar als je paard zoals je zegt nooit veel spieren heeft gehad moet je natuurlijk niet verwachten dat die nu ineens komen ... Maar je moet vooral naar je paarden luisteren. Op die leeftijd mag niet niet meer overdrijven, geeft je paard aan geen zin te hebben, stop dan, geeft ie aan moe te zijn, stop dan. En zorg voor voldoende kwalitatief voer. Op die leeftijd worden de tanden vaak wat minder, en kan het zijn dat het paard zijn voer niet meer goed opeet. Let daarvoor op !! Eventueel wat magnesium bijgeven, en biergist. Die helpen voor een opbouw van de spieren. Maar voor je paard is het wel super weer wat te kunnen werken: ook goed om geen dikke benen te kweken!!

Ik heb even een vraagje, een buurvrouw van me heeft pas geleden een cursus "Paardenfluisteren" gedaan, ja ja nou niet allemaal gelijk vallen over de term, zo noemen ze het, dus voor het gemak noem ik het ook even zo.
Daar heeft ze een paar dingen geleerd, waarvan ik zelf denk dat er geen hout van klopt. Die dingen blijven maar door mijn hoofd spoken en nu vraag ik mij af wat jullie mening hierover is.
Ok, stelling 1:
Volgens de cursusleidster, heeft het paard een centrale as (lijn loopt van boven naar beneden, precies ter hoogte van de singel), en de zone vóór de centrale as (dus hoofd, hals, borst, schouder, schoft) is een no go zone (een gebied waar paarden niet graag zomaar worden aangeraakt en waar paarden elkaar ook niet zomaar aanraken). Ze zouden elkaar daar alleen aanraken na duidelijke toestemming. Het zomaar aanraken van deze zone, zou voor het paard erg stressvol zijn en mag pas gebeuren nadat je eerst voorzichtig achter de centrale as aangeraakt hebt en het paard je via lichaamstaal laat weten dat het aanraking ok vind, dat je pas dan de zone vóór de centrale as mag aanraken, omdat het anders stress geeft.

Ik vind dat een hele vreemde stelling, ik zie paarden elkaar vaak genoeg aanraken in die no go zone, zowel positief als negatief. Heeft hier iemand ervaring mee?

Stelling 2:
Toen mijn buurvrouw vroeg wat ze kon doen aan het feit dat één van haar shetlanders heel bang is voor trekkers, zei de cursusleidster dat je daar niets aan kon doen, dat trekkers gewoon echt heel erg eng zijn voor paarden en dat je die angst er niet uit kan krijgen, omdat het een logische angst is (in haar ogen dus).

Dat vond ik helemaal van de zotte, mijn beide pony's zijn totaal niet bang voor trekkers, Jarél eerst wel, hij was ze niet gewend, stond bij vorige eigenaren binnen, maar na een tijdje wende hij eraan en nu reageert hij er niet eens meer op als ze vlak langs hem scheuren.
Ik heb in mijn leven veel ervaring met paarden die over hun angst heen geholpen waren, door training of gewoon door ervaring opdoen en die waren op den duur helemaal niet meer bang voor groot verkeer.
Ik ben er zelfs een beetje boos om dat die vrouw dat gezegd heeft, want nu denkt mijn buurvrouw dat ze toch niets kan doen aan die angst en probeert ze het ook niet eens meer. En dat terwijl deze pony totaal niet bang was voor trekkers toen hij net bij hun kwam. Ik heb al 2 keer geprobeerd om iets aan zijn trekkerangst te doen en dat lukte prima, hij werd minder paniekerig, maar als ik het dan weer aan de buurvrouw overliet, ging hij ook snel weer achteruit.
Die pony moet daar toch vanaf kunnen komen? Zeker omdat hij het in het begin niet had! Hij was 2,5 toen hij bij hun kwam en hengst, na zijn castratie is hij wel angstiger geworden, maar ondanks dat kreeg ik zijn angst wel minder toen ik wat tijd aan hem besteedde. Hij moest gecastreerd worden omdat hij wel erg veel interesse toonde naar de shetlander merries die in het weiland ernaast stonden. Hij is nu 4.
Wat vinden jullie?

Talitha schreef op zaterdag 16 november 2013, 12:32:


Wat een vreemde stelling. Bij Liltje is het precies anders om. Is iets heel eng, leg ik mijn hand op haar schouder en dan kalmeert ze duidelijk. Liltje heeft er een hekel aan als je haar zomaar aan haar flank aanraakt, na aankondiging is het geen probleem. De rest van haar lichaam mag ik zonder aankondiging aanraken. Liltje en Kim staan dagelijks met de neuzen tegenelkaar, raken elkaar echt niet eerst achter die zogenaamde centrale as aan. Ze beginnen elkaar vaak te kroelen aan de hals en werken zich zo langzaam naar achteren.


Kimmie is nergens bang voor, een trekker met een nog zo enorme aanhanger er achter kan zo achter haar kont langs rijden. Liltje is wat meer ruimte nodig, maar geen enkel probleem. Waarom zou je een paard niet over angsten heen kunnen helpen?

Wat is dat voor een rare paardenfluisteraar? Mijn viervoeters zullen in haar ogen dan wel niet normaal zijn....

Talitha schreef op zaterdag 16 november 2013, 12:32:


als vreemde paarden elkaar ontmoeten gebruiken ze juist hun hoofd bij kennismaking. Neusgaten op elkaar, snuiven, voorbenen hoog opgooien en als het niet bevalt omdraaien en trappen. (ik heb hier wel eens 2 paarden een kwartier met hun achterwerk tegen elkaar zien staan drukken als 2 boxers die niet willen opgeven)
Bij vriendschap wisselen paarden veel uit aan de voorkant, bij rusten gebruiken ze graag elkaars staart.


hoe mensen bij dit soort theorien komen weet ik niet maar mijn ervaring is eerder dat je in 1e instantie voorzichtig moet zijn met de achterkant aangezien daar trappen kunnen worden uitgedeeld. De voorkant kan welliswaar bijten maar daar gaat toch een waarschuwing aan vooraf (kan soms bliksemsnel, dan ben je toch de klos )


Je kan elk dier wennen aan van alles en paarden zeker aan trekkers. Het is wel zo dat wennen aan trekkers op een erf geen enkele garantie geeft voor het passeren van andere trekkers op de weg.


misschien moet de buurvrouw nog eens naar een andere cursus.

joop schreef op zaterdag 16 november 2013, 13:51:


Een cursus waar de buurvrouw leert over háár trekkerangst heen te komen.
Want zo zit het, weet ik zo goed als zeker.
Of uiteraard, situaties die je eng cq. risicovol vindt omzeilen; doe ik ook.

Wie geeft die cursus? Altijd handig om te weten waar je al weer niet heen hoeft te gaan

e m kraak schreef op zaterdag 16 november 2013, 14:05:


was ook het eerste dat ik dacht


Perceptie? IK vind het meestal en uitdaging Op af dus.

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 16 november 2013, 19:10:


Inderdaad. Mee eens.
Die perceptionele grens ligt dus voor eenieder anders. Bang zijn voor de 2-3 meter hoge wielen van langsdenderende landbouwfabrieken vind ik bijv. best voorstelbaar, en zo voorts.
Wat paarden betreft ben ik niet bang uitgevallen wat ook aan heel veel ervaring te duiden is.
Maar ik ben te oud om roekeloos te zijn in de zin van onnodig werkelijke risico's nemen.
Ik zal dat ook niemand aanraden.