Christel Provaas schreef op donderdag 21 november 2013, 14:47:

Ja, weet ik Cristel. Ze is m'n "ouwetje" die bijna haar hele leven alleen heeft doorgebracht in een paddock. Begrijpelijk dat ze nu met niet zo makkelijk meer van de anderen weggaat. Ik ben vandaag al 200 m. ver gekomen in een maand trainen. Het vergt wel wat van je geduld. Maar ik ben al een keer helemaal opnieuw moeten beginnen toen ik wat door wilde duwen. Dat ga ik niet nog eens riskeren. We komen er wel!
Groetjes, Juliette

Om het voor jullie zelf gemakkelijk te maken, met het oog op de tradi's.
Zou ik het even testen, wanneer je de bak voor jezelf hebt.
Anders krijg je zo'n wisselwerking. Stalgenoot die misschien moeilijk doet, jij onzekerder van 'heb ik wel echt de controle'.
Eventueel iemand die achter je beslissing staat op de grond?

Mijn ervaring is dat ze bitloos nog wel aan konden, maar met neckring of helemaal zonder was echt wel een brug te ver. En buitenritten waren op zich al eng, laat staan bitloos.
Verder, als je paard netjes aan de hulpen staat (zit en been, evt stemgebruik) is het echt geen probleem.

Super bedankt voor alle reacties! Ik ben nu helemaal enthousiast geworden en ervan overtuigd dat het ons gaat lukken! Ik heb vandaag mijn hoofdstel "omgebouwd" en ga het morgen proberen...... ik laat weten hoe het was. Heb er zin in!

Ik vond het aan het begin ook spannend! Ben begonnen in de bak met een weerbarstige haflinger, die gelijk minder weerbarstig werd! Als ze wel even lastig werd of hard ging, zette ik haar op de volte. Ik vond het makkelijk rijden en ze luisterde erg goed bitloos, misschien zelfs beter dan wanneer ze een bit in had. Met bit was ze niet te stoppen en maakte ze zich soms hard, waardoor ze slecht bestuurbaar werd, maar bitloos was ze makkelijk te stoppen en maakte ze zich ook niet meer hard, waardoor ik veel meer controle had.
Ik kreeg al snel meer vertrouwen en ben buiten gaan rijden, eerst samen met iemand en later ook alleen.
Mensen zeiden wel eens dat ik een gevaar op de weg was bitloos, maar dat zegt meer over hun angst, uiteindelijk was dit paardje een stuk veiliger bitloos!!

Ik probeer ook gewoon mijn gevoel te volgen, maar soms maken andere mensen mij nogal onzeker.
Van de week was het weer druk met trekkers en ik ben eens wezen observeren wat de pony's doen en wat ik doe. Ik loop altijd gewoon door en reageer hetzelfde op een trekker als op een fietser, geen reactie dus. Mijn pony's geven ook helemaal geen reactie. Van de week moest ik even op een oprijlaan blijven staan toen de trekker kwam, omdat de berm te nat was, maar dan wachten ze keurig tot de trekker voorbij is en dan lopen we verder. Ze blijven gewoon netjes naast elkaar staan. Wel moet ik Noortje niet te dicht naast Jarél zetten, anders gaat ze spelen met hem, dus bang voor de trekker is ze zeker niet!
Ik vind het heel jammer dat mijn buurvrouw nu denkt dat ze haar pony niet over zijn trekkerangst heen kan helpen en hier dus ook niet meer aan zal gaan werken.

Van de week was er ook iets op tv over Pat Parelli, ik vind dat heel bijzonder hoe hij met de paarden werkt. Hij heeft ook een vrouw in zijn team, zij zit in een rolstoel en heeft een prachtig fries paard, helemaal getrained. Die geven een show weg, daar heb ik echt bewondering voor. Ik kan mij niet voorstellen dat deze werkwijzen het paard stress geven, het lijkt mij dat als het paard er echt stress van ondervind, dat je daar toch iets van terug moet zien.

Talitha schreef op zaterdag 23 november 2013, 15:33:


Zo doe ik het ook. Wel ga ik opzij voor een trekker, even een oprit op, of de berm in.
En dan begin ik al weer te lopen/rijden terwijl de trekker langs rijdt, naar de trekker toe dus. Volledig ontspannen, want dit is heel gewoon.Vinden mijn paarden ook.

Talitha schreef op zaterdag 23 november 2013, 15:33:


Silke Valentin is dat...

Merel Stoffers schreef op zaterdag 23 november 2013, 17:26:


Het verhaal gaat (ging) dat die Friesvan Silke Valentin totaal afgestompt en doods was door jarenlange steeds dezelfde oefeningen.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 23 november 2013, 17:49:


Het was geen waardeoordeel, maar een naam erbij, handig als je ergens meer over zou willen weten.
Er zijn mensen die hele toffe dingen doen met hulp van Parelli, er zijn ook mensen die vervelende dingen laten zien. Zij hebben naar mijn idee het concept van Parelli niet begrepen.

Maar zo heb je er ook met dressuur, pleasure, freestyle, enz...

Bij die van mij net zo! Hoe minder ik om doe, hoe braver.
Bitloos -> neckring -> niks
Braaf -> braver -> braafst
Alleen in deze omgeving doe ik voor de zekerheid op buitenritten altijd wel een bitloos dingetje om, better to be safe...
Misschien mede omdat ze traditioneel erg slechte ervaringen hadden (kom ik weer aan, haha) getraumatiseerd. Nieuwe start, andere aanpak.
Ik denk ook maar zo: naar gefluister ga je aandachtig luisteren, voor geschreeuw doe je je oren dicht. Is bij paarden net zo, als jullie band verder goed is.

Ik vraag mij oprecht anders wat jullie anders doen tijdens het bitloos rijden in vergelijking met rijden met bit.
Ik rijd mijn eigen paard altijd bitloos (en heb mij nooit onzeker gevoeld daarover) maar rijd ook wel eens paarden met bit.
De enige paarden die ik ken die bitloos duidelijk anders reageren zijn paarden die niet goed gereden zijn (teveel druk in de mond, quick-fixes, enz.) en paarden die niet fijn op het bitloze hoofdstel reageren (slechte release bij kruislingse systemen, paarden die niet tegen druk op de neus kunnen, verkeerd gebruik hackamore, enz.).

Ik heb net gereden zonder bit en het viel me 100% mee! Gekke dingen zijn er niet gebeurd, ze was goed stuurbaar en stoppen ging ook prima zonder bit. Geen enkel moment gevoel gehad dat ik controle kwijt was. Zelfs toen ze andere kant op wilde kon ik haar goede kant op krijgen. Doet ze met bit ook omdat ze rechtsom moeilijker vind.
Merkte wel dat ze vooral rechterhand veel stijver is als ik dacht. Kreeh er bijna geen stelling in. Ze liep veel ruimer en meer op de voorhand maar hoofd en hals veel rustiger. Normaal wil ze nogal eens hoofdschudden of hoofd de lucht in gooien enz ( verzet tegen het bit wellicht?? ) Had beetje idee dat ze onregelmatig liep. Niet kreupel. Komt dat omdat ze zonder bit haar balans moet vinden of omdat ik hulpen niet goed geef? Ze leek beetje zat haha!
Ik was van plan om paar rondjes te stappen en dan te stoppen maar ging zo goed dat ik zelfs even wilde draven en ook galop zelfs. Wendingen deed ze prima op been en teugel alleen merkte wel dat veel meer benen moet gebruiken. Dus vast spierpijn morgen haha!
Hopelijk lukt het me haar soepeler te krijgen zonder bit. ( ben wel door de mand gevallen denk ik dat ik misschien te veel teugels gebruikte met bit om stelling etc te krijgen.) Morgen weer zonder bit!

Khaleesi schreef op zaterdag 23 november 2013, 19:06:


Super om te lezen, ik hoop dat dit (iets doen buiten je comfort zone) je meer vertrouwen geeft in jezelf.
En vertrouwen in je paard uiteraard - maar voor je paard is vermoedelijk een veel kleinere stap dan voor jou.

Merel Stoffers schreef op zaterdag 23 november 2013, 18:48:


Moest even zeggen dat ik het hiermee heel erg eens ben!
Groet, Pien

Merel Stoffers schreef op zaterdag 23 november 2013, 18:48:


Ik denk dat je daar inderdaad wel een goed punt hebt. Ik denk dat been en gewichts hulpen belangrijkste zijn en daar waar nodig je bij moet sturen met teugels(met bit of bitloos zelfde denk ik) Dit is wat ik altijd deed en altijd prima werkte(is ook anders als ik ooit geleerd heb) Maar met mijn eigen paard werkte dit niet. Vorige eigenaar reed met scherper bit als wat ik gebruikte( heb dit paard 6 maanden) Waarschijnlijk ben ik onbewust meer teugels gaan gebruiken. Daarom is dit een goede eye opener voor mij. Mijn paard reageerde goed op mijn hulpen en deed, behalve rustiger met hoofd, niets anders als met bit. Alleen leek ze stijver en tikje onzuiver maar dat heeft misschien met balans/weer/leeftijd te maken?