Carolina schreef op dinsdag 11 november 2014, 16:16:


Weet je zeker dat het de kleur is?
Ik heb ooit gehoord van een paard die de LUCHT van een persoon niet kon verdragen (geparfumeerde lucht was dat). Zodra het parfum achterwege werd gelaten, was er geen probleem meer..

Ik ben het ook eens met Egon en Piet: ga lopen. Stippel van te voren de route uit die je moet lopen, neem desnoods een maatje mee. Doe er gerust een paar dagen over en probeer dan voor die periode een paar dagen vakantie op te nemen (als je werkt). Op de plaats van bestemming aangekomen, kan je daarna altijd het trailerladen en rijden gaan oefenen met iemand die daar verstand van heeft.

Heb zelf eens zeer acuut een stal moeten verlaten omdat ik ruzie had met de hoefsmid en de eigenares van die stal door hem onder druk was gezet: als je haar op je stal laat staan dan kom ik niet meer voor je paarden. Mogelijkheden voor vervoer waren er niet. Heb toen met mijn dochtertje op de pony en ik ernaast op de fiets (met alle spullen op de fiets gepakt) bijna een hele dag gelopen naar een nieuw onderkomen. Leuke hobby, die paarden. Onze pony was wel verkeersmak. Succes!!

Het paard is 3. Wie heeft er een trainingsplan? Want het probleem is natuurlijk dat er zoveel paniek is en je niet wilt verongelukken. Dus je kan er niet op blijven zitten totdat het paard het normaal vind.

Carolina schreef op dinsdag 11 november 2014, 20:01:


Tuttut, het dier is verdorie pas 3. Als er zoveel paniek is dat je dreigt te verongelukken schort er iets ernstig aan de vertrouwensband. Mijn "trainingsplan" zou zijn: eerst aan de hand desensibiliseren met de bewuste jas en aanverwante kledingstukken die geluid maken of een geur hebben en daarna pas erop. Sowieso een jaar later pas erop, want met 3 jaar is elk paard te jong om bereden te worden. http://users.telenet.be/peter.ryckeboer/artikels/welzijn/oudgenoeg.html

Helemaal eens met Christel... Waarom zo een haast?!

Een 3 jarige is nog veels te jong voor een ruiter! Afgezien het feit dat zijn lichaam dat nog niet aankan, is zijn geest daar ook nog niet klaar voor. Wacht met inrijden tot hij 6 is, dan.is hij lichamelijk uitgegroeid en geestelijk volwassen, dan zul je dit soort problemen ook niet krijgen.
Tot die tijd kun je hem met grondwerk sterker maken en jullie vertrouwensband versterken. Op die manier zul je ook veel langer plezier hebben met je paard.
Vroeg ingereden betekent ook vroeg versleten.

Hey,

Ik had ook problemen met mijn paard en trailer. Toen ik mijn paard naar andere weide wilde verhuizen kregen we haar er met geen mogelijkheid in. Ze was helemaal door dolle heen en in blinde paniek. Verdoven vond ik link ivm evenwicht houden. Was bang ze zou vallen oid.
Ik ben toen met haar aan de hand naar nieuwe wei gelopen. Met auto zou het 20/30 min rijden. Te voet ruim 2 uur over gedaan maar was wel gezellig.
Tussendoor samen eten. Ik lekkere koek, paard appeltje. Ergens even laten grazen. (kon ik ook ff op adem komen haha). Ging prima. Ik zou er gewoon lekkere rit van maken.

Paard kan het met trailer wel leren om rustig erin te stappen en tijdens rit rustig te blijven maar ik heb ook geen trailer dus is oefenen ook lastig.

Succes!

Ik heb een 7 jarige IJslander ruin die al veel heeft mee gemaakt, ik weet niet precies allemaal wat dat is geweest maar met rijden is er veel mis gegaan. Zo zou hij volgens de eigenaar soms ineens er vandaar gaan, dat is dan uit paniek. Er heeft ook iemand op gereden maar ook dat is niet goed gegaan zo blijkt. Zodra hij een halster ziet weet hij dat er gewerkt gaat worden, en dan heb ik heel veel moeite om hem te vangen.

Voor dat ik met hem ga wandelen krijgt hij druppels van Puur, dat is om rustig te worden dat doet hem ook echt goed. Laatst zijn we begonnen met een zadel en hoofdstel, en dat ging best goed. Later ging er iemand op, en zo lang er iemand naast loopt die hem vast houd gaat het vrij aardig. Maar als je zachtjes aan de teugels trekt en aan geeft dat hij halt moet houden dan wil hij er juist vandoor gaan.

Wat ik nu van hem weet is dat hij niet geaard is, hij zweeft zeg maar over de aarde. Hij voelt zeg maar zijn benen niet als hij aan het wandelen is, dat gevoel schakelt hij uit. Maar wanneer er iemand op zit en het wat zwaarder wordt dan is hij genoodzaakt om zijn benen te voelen en te gebruiken. En dan raakt hij in paniek, want hij is het niet gewend om op eigen benen te lopen.

Zijn gevoel heeft hij uitgeschakeld, hij is nog jong want IJslanders zijn met 9 jaar pas echt volwassen. Ik heb geen haast maar wil nu toch echt een stap verder gaan. Wie weet wat ik nu verder moet doen, het is echt zo'n prachtige IJslander en er zit geen kwaad in.

Tijd!

Geduld!

Pas een volgende stap nemen als hij er aan toe is. Echt aan toe! Je bent nu eigenlijk al te ver gegaan, door er iemand op te zetten, terwijl hij het halster nog als spannend-want-we-gaan-iets-doen ziet.

Je kunt niet géén haast hebben en toch een volgende stap willen zetten. Dat gaat niet samen. Jou paard bepaald wanneer de volgende stap komt. En de grap is, hoe geduldiger je nu bent, hoe sneller het straks zal gaan. Want als het vertrouwen eenmaal komt, dan zijn alle stappen die nu zo groot lijken straks een makkie.

Je zult bij dit paard ook opnieuw moeten beginnen met afspraken maken. Als aan de teugels trekken voor hem rennen betekend, zul je hem al die basis dingen opnieuw moeten leren. Vanaf de grond. Ik vind het lange teugelwerk daar heel mooi voor, ala Piet Bakker.

Maar ga eerst eens gewoon bij je paard zijn. Doe de dingen met hem die hij wel ziet zitten, die geen angst oproepen.

Voor wat betreft dat aarden. Dat is iets waar ik niet echt iets mee kan. Ik begrijp ook niet wat je er mee bedoeld. Wat ik wel begrijp, is dat dit paard met veel angst zit en dat de dingen die jij uiteindelijk van hem wilt, hem daarmee confronteren. En daarom zul je hem eerst aan het verstand moeten krijgen dat jij te vertrouwen bent. En daarvoor zul je echt geduld moeten hebben.

Karin schreef op zondag 16 november 2014, 14:35:


Ik kreeg er meteen een beeld bij van "typisch ijslands rijden" zoals waar ik indertijd die ponymishandelings-wedstrijd-website over had waar het NSIJP zich zo druk om maakte.
Zo krijg je ieder paard stapelgek.
En de sukkel waar zo'n mislukt project terecht komt moet dan helemaal opnieuw, mét handicap, gaan herbeleren

Dat moet dus beginnen, nmm, met te zorgen dat paard weer enthousiast naar je toekomt in de wei. Pas dan kan je verder.

Ja dat gevoel krijg ik ook wel. Maar dan vraag ik me ook af waar het beestje weg komt, want de grotere en bekendere verkopers weten inmiddels toch wel beter en doen ook wel beter. In die zin, dat verkooppaarden toch normaal ingereden worden met fatsoenlijk stuur en rem.

laat eerst eens heeeel goed naar het gebit kijken door een goede paardentandarts die elektrisch werkrt (evt wolfstandjes aanwezig?, haken en of andere problemen, waardoor het gebruik van een bit extreem pijnlijk kan zijn) en sluit evt zadelpasprobklemen en rugproblemen uit voordat het direckt op gedrag of niet aarden gegooid word, het paard lijkt te vluchten voor iets ga eerst eens uitzoeken wat dat kan zijn.

"It's not about waiting till the storm has past, it's
about
learning to dance in the rain"

Karin schreef op zondag 16 november 2014, 17:13:


Wat normaal gevonden wordt zegt zonder ijking helemaal niets.
Het stel malloten dat ik in 2003 in Exloo kiekte bleken achteraf ook allemaal heel bekende ruiters. Daarom vooral was de Club van Hup zo woest.
Nu heb ik zojuist even op icelandic-horses gekeken, de enige website die ik nog van toen weet en die nog bestaat, en zie daar nog steeds vooral veel dezelfde namen. Zou die ijsco-subcultuur echt veel veranderd zijn in die 10 jaar? Dezelfde dingen en structuren worden toch nog steeds beloond?
Eigenlijk de enige ijsco-profi waar ik iemand op grond van ervaring naartoe durf sturen is Maaike B., die is naar mij tenminste altijd (voor het laatst in 2007, daarna gelukkig verstoken gebleven van ieder contact met de ijscowereld en laten we dat vooral zo houden) eerlijk geweest waardoor ik zelfs geen dure hengst bij haar kocht - dat vind ik wel integer.

e m kraak schreef op zondag 16 november 2014, 19:42:

Er is sindsdien wel veel aandacht geweest voor opleiding en "normaal rijden". Ik zet het even tussen aanhalingstekens, want het blijft natuurlijk met bit en alles. Maar de lessen die ik in de laatste jaren van bekendere namen gehad heb, gingen toch echt wel over fijner, zachter, minder. En ik heb toch ook wel een periode veel gezien op diverse stallen, als medewerker en ook vanuit het oogpunt van de consument en ik ben daar eigenlijk geen extreme dingen in tegen gekomen. Wat ik zei, een verkooppaard heeft een stuur en rem. Dat heeft dit paard duidelijk niet, dus ik kan me haast niet voorstellen dat ie van een bekendere stal afkomt.
Ik heb wel meegemaakt dat er verkooppaarden met issues waren, maar die werden dan ook volledig vermeld en besproken. Zal niet zeggen dat er nooit iets verzwegen wordt, maar ik heb het niet meegemaakt.

Dus zonder de boel beter te willen maken dan het is: ik vind een paard zoals beschreven in het geheel niet passen in het beeld dat ik van de IJslander verkoop heb. Ik denk dat er wat dat betreft ook nog wel verschil zit tussen de kiekjes die jij gemaakt heb (prestatiedruk, alles uit de kan willen halen) en verkooppaarden afleveren. Uiteindelijk kun je maar beter leveren wat de consument wil (normale rem en normaal kunnen sturen lijken mij vrij basaal). Je naam ligt zo te grabbel als je aan de lopende band paarden zoals die van topicstarter verkoopt.

Misschien is de Tellington Touch methode iets voor je, dat kun je zelf leren. Het is een soort zachte massage, waarmee je paard lekkerder in zijn vel komt en vertrouwd raakt met zijn eigen lichaam. Er zijn op internet wel filmpjes van te vinden.