Misschien heb je hier wat aan:

"De Tao van Equus" en "De Boodschap van de Paarden" en "Ruiter tussen twee werelden".

ik heb het idee dat er onbegrip is doordat het gevoel niet ervaren is.
Het gevoel van een paard van achter naar voren rijden, betekent dat de aktie die we opvragen er voor als het waren in de hand uitkomt.
De aktiviteit van de achterhand over de rug en halsspieren naar de nekspieren, naar de hand (lichte verbinding).
Als je dat gevoel, die losse beweging, juiste houding en takt voor elkaar hebt, wat de basis is, kan je verder.
Het erover praten en schrijven is mooi, maar het ervaren is toch wel handig...
Ik snap niet dat dit niet begrepen word.....
Misschien is het duidelijker als ik zeg. dat als je zonder druk rijdt en het paard b.v. laat sloffen je geen goede verbinding zal krijgen of het paard loopt voor de loodlijn, hals hoog gedragen of juist achter de loodlijn, neus naar borst. Te licht of te zwaar in de hand.
Juist door op druk te rijden / impuls (hang af van het paard hoeveel druk, en op welk niveau ze lopen) krijg je lichte verbinding en kan je er wat mee, zoals een oefening rijden of meer naar de verzameling.
Anita.

Ellen2 schreef op zondag 3 januari 2010, 16:35:


heel mooi gezegd!

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 14:50:


Ik heb zo'n paard dat alleen voor je werkt als je de dingen vriendelijk vraagt. We zijn inmiddels op een punt gekomen dat hij ze met veel mokken absoluut zal doen als ik het hem beveel hoor, dus ergens is er wel een leiderschap van mijn kant. Dat zal hij 1 keer doen, misschien 2 keer maar de derde keer kan ik het shaken. Ik moet hem regelmatig overtuigen van het feit dat het echt wel leuk is wat ik hem vraag.
Dus nee, bij ons geen leadership maar misschien eerder een partnership.

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 17:38:


kijk even op deze site http://www.terra-natura.nl/http/content/main/home.php

ik heb een tijdje les gehad van yvonne en haar achter naam even vergeten, en zij ging al best uit van intentie etc. heel fijn en gevoelig was dat! zij hebben het werk van pieter baalbergen voortgezet en nu was ik niet heel erg fan van hem maar wel van yvonne en jesse!

als ik het weer zin heb ik weer zin om te beginnen.... maar helaas door omstandigheden gaat het even niet! mis het wel

Lettfeti schreef op zondag 3 januari 2010, 12:05:


Geen echte tip, maar een overweging, een gedachte van mij,
Jij bent zijn bezit! en dat heeft niets met dominantie ofzo te maken.

Nils en Olly

Lettfeti schreef :


Ik ben ervan overtuigd dat verbinding noodzakelijk is om iets van je paard gedaan te krijgen. Andersom ook, als je wilt openstaan voor hetgeen jouw paard aan jou te vertellen/vragen heeft.
Om dat stuk verbinding aan te gaan moet je om te beginnen lichaamsbewustzijn hebben, eerst moet je je eigen gevoel begrijpen, gegrond zijn, in het hier en het nu zijn, niet cognitief maar in je gevoel, tastzin, kunnen vóélen. Dan moet je je paard kunnen voelen, zijn/haar bewegingen kunnen voelen, (balans, etc), één zijn, in beweging, kunnen volgen, subtiel beïnvloeden. Niet alleen op de grond maar ook in het zadel. Dan komt er een moment waarop je denkt: 'hee, ik dacht alleen maar aan rechtsaf gaan en ze gaat al, nog voor ik (bewust) het signaal gegeven heb". Dan ben je op de goede weg....

Probleem bij 8 van de 10 ruiters is dat er geen enkele verbinding is, geen samenspel, geen wederzijdse communicatie. En dan moet de zweep , het geteugeltrek of een andere vorm van overbodige druk er weer aan te pas komen omdat ze zonder niks gedaan krijgen

Groet, Pien

Dankje Bianca! Dit ga ik zeker proberen allebij! Haha kan niet wachten tot de sneeuw weg is zodat ik op pad kan!
Pionenen heb ik groten die kleintjes walst hij omver als we er te dicht langs gaan

En bedankt voor de link ik ga meteen even kijken!

Nataschadevreede schreef op zondag 3 januari 2010, 19:31:


Lettfeti,

Als je jezelf deze vragen stelt ben je misschien toe aan het boek "Empowered Horses" van Imke Spilker. Ook ik ben ooit met Parelli begonnen maar toen ik me ging verdiepen in de leerprincipes begreep ik pas echt goed wat ik aan het doen was.

Parelli is een leervorm die vooral werkt met negatieve bekrachtiging (ook wel vermijdingsleren). Het paard doet iets om een pijnlijke/vervelende prikkel te vermijden. Zodra het paard doet wat er gevraagd wordt stopt deze prikkel en op die manier leert het paard dus. Hoewel Parelli tegenwoordig ook met beloningen werkt is er nog wel een hele weg te gaan voor de methode echt paardvriendelijk te noemen is in mijn ogen.

Communicatie voor mij is tweerichtings verkeer. Dit houdt in dat je paard ook "nee" moet kunnen zeggen. Dit is in de paardenwereld eigenlijk ongehoord. Sinds mijn paard zijn eigen mening mag hebben en weet dat er naar hem geluisterd wordt zegt hij vaker "ja" dan ooit. Zegt hij een keertje "nee" dan is dat prima, even goede vrienden.

Imke Spilker stelt dezelfde vragen als jij en komt gaande weg in haar boek met ideeen en antwoorden die zeker de moeite waard zijn. Het boek is te koop via Amazon.com en echt een aanrader als je tot de conclusie gekomen bent dat vragen vaak beter werkt dan dwingen en dat vriendschap met je paard echt bestaat. Lees de reviews maar eens, dan krijg je een goed idee van de inhoud van het boek.

Spirithorses schreef op zondag 3 januari 2010, 9:47:


Hi Pien,

Heb al een keertje geprobeerd maar werd erop gewezen dat het niet mag.
Kmoet er wel bij zeggen dat het ging maar bij die erg snelle stops moet je echt wel op je paard vertrouwen en andersom.

Gr.Cedric

Cedric Coucke schreef op zondag 3 januari 2010, 20:04:


misschien kan je dispensatie krijgen op medische indicatie?

Nils Vellinga schreef op zondag 3 januari 2010, 19:31:


Even terug naar "af" een paard bezit niks, leeft enkel in het nu, dat je bij elkaar hoort dat weten zij wel en dat leren zij vanuit gelijk-waardigheid

een mens bezit, een paard niet

Ik denk dat "leiderschap" en leiding geven wel nodig is, wat niet uitlsuit dat dit niet in vriendschap en samenwerking kan.
Want uiteindelijk bepaal ik meestal wel wat er gebeurt, al houd ik rekening met verzoeken van Piablo.

Het "mentaal leiden" komt maar na jaren. Het intuitieve dat ik met Atout Pique had, vb denken aan galop en we gingen al, in het bos denken links of recht en hij deed het heb ik nu met Piablo na 3 jaar nog niet helemaal. Wat ik wel meer heb met hem dan ik toen had is controle en toch ook meer wederzijds begrip.
Ok, ik ben ouder en "rijper' geworden, dat helpt relativeren .

Als je er meer over wil weten/leren kan ik je ook de werkzijze van Terra Natura aanraden en vb de boeken van Linda Kohanov.
Het werkt absoluut, maar er zijn geen quick fixes, het kost de tijd die nodig is. Dit in tegenstelling met vb Parelli wat een zeer resultaatgericht programma is in mijn ogen.

Als het er op áánkomt, dan moet dat voor jouw eigen veiligheid en ook dat van je paard. Zeker als je niet alleen in een besloten weiland of paddock met je paard communiceert, maar ook "buiten", zonder omheiningen, waar je rekening moet houden met andere mensen, andere dieren, en verkeer.

Dus is het heel slim en heel effectief om zó met je paard om te gaan en hem zó te trainen, dat hij als gewoonte WEL zin heeft om te luisteren.
De vraag of het echt MOET of dat het "slechts" om een (vrijblijvend) verzoek gaat, komt immers alleen aan de orde wanneer degene aan wie wat gevraagd wordt, niet gemotiveerd is om het gevraagde te doen... pas dan ga je uitproberen of het echt moet, of dat je er onderuit kunt.

De kern van goed leiderschap is volgens mij dat je goed kunt motiveren. Motiveren doe je ondermeer door niet alleen te vragen maar ook te luisteren, door niet alleen te luisteren maar ook te geven, door het iets aanleren zó aan te pakken dat je paard telkens succesvol is, door rechtlijnig (consequent en duidelijk) te zijn, zelf goed in je vel te zitten, gericht op het positieve. Eigenlijk komt in mijn beleving "een goede leider zijn" (voor je paard) heel dicht in de buurt van "een goede vriend zijn"!

Op die manier wordt het opvolgen van jouw vragen een plezierige gewoonte, een vanzelfsprekendheid. En dan komt de vraag of iets echt MOET of dat je het "slechts" verzoekt niet of bijna nooit aan de orde.

vr. grt,
Karen

Equi-Valent schreef op zondag 3 januari 2010, 19:14:


Welke zou je als eerste aanbevelen, ik kan der natuurlijk maar ééntje tegelijk lezen