Ilma Meijer schreef op woensdag 6 januari 2010, 23:53:


AARRRGGHH dat was een heel spannend middagje zo te lezen. Zonder kleerscheuren overleefd? Op de spierpijn na dan
Hihi dat van die ijspegels aan je haren vind ik wel komisch.
Maar euhh...dank voor de waarschuwing
Simone

Ilma Meijer schreef op woensdag 6 januari 2010, 23:27:


Het is niet zo absoluut. Doorgaans kom je met een serie aanwijzingen tot een gemiddelde bevinding. Doorgaans galoppeert een rechtsgebogen paard rechtsom beter, omdat die buiging hem het best bevalt en het rechterachterbeen sterker is, maar het hoeft niet persé altijd bij rechtsgebogenheid te horen.
In de galop is bv het binnenachterbeen het landende been op de kleinste cirkel, maar het buitenachterbeen is dan het been dat kwa tijd het langst aan de grond staat en even het hele gewicht draagt. Je kunt dus vraagtekens stellen bij welk achterbeen het op de cirkel werkelijk het zwaarst te verduren heeft.

Christel Provaas schreef op donderdag 7 januari 2010, 8:19:


Zo is Pête linksgebogen en galoppeert zij rechtsom een stuk beter dan linksom.
Ik dacht dat dat ook met het aanspringen te maken heeft? Dat het buitenachterbeen daar voor meer tussen zit dan het binnenachterbeen?

Doorgaans galoppeert een paard makkelijker langs de kant waar die het moeilijkste draaft. Ik heb er al vaak over nagedacht waarom, maar ik denk dat het met de vrijheid en het vooruitbewegen van de schouder te maken heeft. Een jong of onervaren paard dat verkeerd aanspringt doet dat beter als je hem in buitenstelling zet. Mij lijkt dat omdat het paard dan meer plaats heeft om zijn binnenschouder naar voor te gooien. Eens hij sterk genoeg is in de achterhand kan hij meer vertrekken vanuit zijn binnenachterbeen, dus in juiste stelling.

SimoneS schreef op donderdag 7 januari 2010, 0:18:


Ohhhh
*droomt verder over zo'n huis*

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 7 januari 2010, 0:11:


Ok, hoe zou jij het oplossen dan....doorlopen op een bijna onbegaanbaar pad waar je bijna geen kant opkan, totdat je hem niet meer kan houden omdat jezelf je voeten niet meer normaal neer kan zetten op de zeer onregelmatige ondergrond gladde ondergrond met valgevaar voor beide in deze situatie?
Of, kiezen voor je eigen veiligheid en ruimte opzoeken om op die manier je paard wel weer tot rust te kunnen krijgen.
Graag tips om dit soort situaties in het vervolg te kunnen voorkomen..

sibyl de jager schreef op donderdag 7 januari 2010, 8:47:


Piablo galopeert rechts moeilijkste maar in draf vind ik hem op de rechterhand ook het moeilijkste?
Logische uitleg vind ik dan weer wel wat Eddy schreef ivm benen buitenom zetten bij dravers in draf, Piablo zet zijn rechterachterbeen ook nog steeds buitenom in vrijheid.
Dus als die theorie klopt zou ik vanuit kont naar buiten (of schoudervoor) makkelijker moeten kunnen aanspringen...
En WAAROM is het nu te glad om dit uit te proberen?????

Ans Jondral schreef op donderdag 7 januari 2010, 8:40:


Aanspringen en welk been dan in het midden zit heeft m.i. ook te maken met voorbereiding.
Buck is duidelijk linksgebogen maar galoppeert op beide handen goed en gemakkelijk, geen voorkeur of betere kant.

Cadiz is veel minder a-symetrisch. Linksachter is het zwakkere been, maar hij ervaart daar de meeste hinder van in de rechtergalop, ik voel linksachter dan zwoegen om mee te komen en hij gaat dan soms zelfs viertakten. De linkergalop is beter gesprongen, maar daar wil linksachter er graag naast, dus daar moet altijd schoudervoor bewaakt worden.
Dit bevestigt mijn idee dat het buiten- en niet het binnenachterbeen het 't zwaarst heeft in de galop.
Hoewel dat voor Pête bijvoorbeeld niet opgaat.
Misschien heeft het ook te maken met stuwkracht versus dragen...?

Christel Provaas schreef op donderdag 7 januari 2010, 10:38:


Ik heb ook het idee dat het buitenachterbeen het zwaarst heeft in de galop, Delphi heeft een mindersterk rechterachterbeen, ze kan dit minder makkelijk ver onder de masse brengen. Linkergalop is haar moeilijke kant, ik spring aan vanuit een travers in stap en dat werkt voor haar het beste.

Arabesk schreef op woensdag 6 januari 2010, 19:54:


Ik heb me laten vertellen dat arabieren hun achterbenen zo uitzwaaien en buiten de voorbenen laten neerkomen in draf omdat ze dan in het zand in de woestijn vermijden hun achterhoef in de put van de voorhoef te plaatsen. Volgens mij liepen al de volbloed arabieren (6) die ik hier voorbij heb zien komen in de opvang zo in draf.

joop schreef op donderdag 7 januari 2010, 10:58:


aan het eind van dit filmpje schakelt Arabesk in de lucht naar draf en grijpt hij naast zijn voorpootjes

http://www.youtube.com/profile?user=arno8#p/u/48/4aOq3YCs4oM

Frans Veldman schreef op woensdag 6 januari 2010, 18:24:


Dit is inderdaad niet goed. Je mag nooit de scheefheid van je paard met je gewicht "compenseren"; daarmee veroorzaak je enorme spanning in de rug van je paard.
Als je paard naar binnenvalt, zet dan met je teugels de voorhand naar buiten, en ga nooit je gewicht naar buiten zetten.

Gudrun schreef op donderdag 7 januari 2010, 10:34:


Piablo is dan ook een speciaal gevalleke he
Wat zo een discussie ook altijd moeilijk maakt is het feit wat wij verstaan of beter gezegd "voelen" onder een goeie kant in galop. Voor sommigen is dat de meest vlak gesprongen kant, omdat die makkelijker zit, voor sommigen is dat de meest gesprongen en los in de schouder galop.
Als ik een leerling een slalom middellijn laat rijden en vraag welke wending het beste gaat, is dat voor sommigen de kant waar hij het snelst naartoe draait (over de schouder valt dus), dat is dus voor het paard de moeilijkste kant om te buigen, maar zo wordt dat niet altijd ervaren. Ik weet wel dat de meesten hier wel het verschil voelen, maar je hoeft echt geen beginner te zijn om dit niet te voelen hoor, ik krijg heel wat "goeie" ruiters die al jaaaren rijden bij mij die dit nauwlijks voelen.

Christel Provaas schreef op donderdag 7 januari 2010, 10:38:


ja en ook het feit dat buitenachterbeen alles alleen draagt en binnenachterbeen samen met buitenvoorbeen in steun komt, niet?

Ilma Meijer schreef op donderdag 7 januari 2010, 10:13:


DAT naburige graasland gebruiken om haar aan het werk te zettn ipv te grazen daarna terugkeren naar de plaats des onheils EN NOU GA JE VERDORIE RUSTIG ZIJN HE MEID Grinn !
Vele paarden zitten nu boordevol energie en zo'n bokpartij is gewwon het zot in't gat zoals wij noemen .Maar , het kan voor de ruiter niet zo leuk zijn en zelfs gevaarlijk . Als ik voel dat een paard zo boordevol energie zit ga ik er stevig mee aan het werk .Vooreerst rustig aandraven aan een laag tempo maar wel gedurende km's en geen honderden meters .De stops and go's uitbreiden ,van achteruitstap naar aandraven enozverder .Elk paard gaat na een half uurtje al véél rustiger zijn .Het slechtste wat je kan doen is héél voorzichtig stapje voor stapje ,enzovoorts.........want dan begint alles te borrelen van binnen en niet alleen bij het paard dus