Ja heel goed idee. Heb vanochtend mijn verwachting wat bijgesteld en dan gaat het zo wie zo beter. Gaf haar een paar keer beloning en dat vindt ze geweldig. Niet dat ze harder gaat lopen maar de interesse wordt gewekt en dat is een beginnetje!
gr jean

e m kraak schreef op dinsdag 23 februari 2010, 15:07:


Welleuh ,neen zelfs je Tricpes doet dan mee .Héél zachtjes .Doe maar is : Knijp in je bovenarm wanneer je je pink opheft .Triceps spant zachtjes mee aan . In regel is : alles wat moet heffen Teentjes vingertjes ,voet naar boven hand naar boven vanuit lighouding . Een gecombineerde spierinspanning tot aan het einde v/h ledemaat .Als je je erg concentreerd kan je deze inspanning minimaliseren maar je kan ze niet volledig uitschakelen

Hoi Egon,

Bedankt voor je inbreng! Ga dat zeker verwerken in de opdrachten waarin ik geacht wordt termen uit het behaviorisme te gebruiken.
Er wordt in het lesboek inderdaad vermeld dat je alleen op de zichtbare feiten moet letten, maar dat ging in het college dan toch weer anders.

Wij krijgen in de propedeuse maar zeer beperkt psychologie. Het is meer dat we moeten weten wat voor stromingen er zijn en hoe we die eventueel (een beetje) kunnen gebruiken.

Els.

e m kraak schreef op dinsdag 23 februari 2010, 15:31:

.

Mee eens Egon.

Er had ook kunnen staan:
Kind krijgt driftbui aan tafel. Ouders sturen het kind weg. Rust wordt hersteld. Na verloop van tijd blijkt dat de frequentie van de driftbuien toenemen.

Zó is de formulering dan wel weer passend binnen jouw strenge(re) leer , toch?

grt,
Karen

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 23 februari 2010, 9:20:


Dat een paard niet van aaien houdt... Oké, daar valt mee te leven. Maar ik vind het wel belangrijk dat een paard zich overal laat aanraken zonder de oren plat te leggen, weg te lopen of te schrikken. Je weet nooit waar het eens goed voor is, toch?

Karen Koomans schreef op dinsdag 23 februari 2010, 17:55:



Wat je hieruit nu gegrond kan concluderen is dat het wegsturen mogelijk belonend is. Wellicht reden voor een verborgen camera in de kinderkamer om er achter te komen wat er nu precies zo belonend is (is er bijv. TV op de kinderkamer, met een door de ouders ongewenst of onbelangrijk gevonden programma dat bekeken moet worden om er op school over te kunnen mee praten en niet als gekke Gerritje gepest te worden?).

Als professionele analyse dus nog uiterst vaag zo. Je wilt ook weten hoe vaak, wanneer, welke intervallen (ik neem deze keer uit de beschrijving "frequentie van de driftbuien" aam dat het niet iedere maaltijd is, dus is er sprake van intervallen), latentiewaarden, magnitude van treiteren om naar kinderkamer te mogen, etc.
Bijvoorbeeld: als tyranniserend pokkekind niet iedere keer naar zijn kamer gebonjourd is omdat ouders misschien denken dat het toch een keer eten moet of anderszins dergelijke onzin, dan veranderd dat al het hele schema en alles wat eruit geconcludeerd kan worden.

Als ik een dergelijk gezin in praktijk zou moeten analyseren/behandelen voor het specifieke eettafelprobleem zoals gegeven zou ik er een verborgen camera boven hangen, misschien ook een in de kinderkamer. Misschien is het camera gedoe niet nodig; bijv. wanneer uit concordantie met de TV-agenda op internet blijkt dat de driftbuien om van tafel gestuurd te worden precies samenvallen met een bepaald programma dat niet op uitzendinggemist.nl komt

Misschien is het hele behavioristische research gedoe niet nodig en volstaat het als vertrouwenspersoon simpelweg vragen aan het kind wat de bedoeling is. Maar daar is de opdrachtstelling niet voor bedoeld - geef mij maar ponies...

ja, maar dat is dus geen belóning als je grondwerkt...
dat heeft meer te maken met vertrouwen kweken, en dat is als je accepteert dat het dus nog niet meteen toe is aan leuk knuffelen.
Als het je vertrouwt, kun je trainen met aanraken.

Het ding is, een koudbloed is even gevoelig als een ander paard maar hij reageert anders, een koudbloed houdt meer van rust, is minder snel bang, zelfverzekerder...
En dat is natuurlijk ook hun aantrekkingskracht.
Maar om mee te werken????
Voor mij zijn koudbloeden de allermoeilijkste paarden die er zijn en ik ken nog mensen die er zo over denken

Marianne

Je hebt helemaal gelijk. Een koudbloed is wat dat betreft veel moeilijker om mee te werken. En dat is wel eens jammer als je dan kijkt naar filmpjes en demonstraties. Je ziet ze zelden met een tinker of een ander koudbloed werken! Het kost gewoon meer moeite om ze te verplaatsen!!

Of vertrouwd maken met aanraken? Is de Frently Gaime toch voor uitgevonden?

Nils en Olly
A horse that gets enough to eat will not be injured
by the cold, nor suffer from it in any way.

Ik kom uit een zéér ver verleden van de puurste draverswereld.
Deze paarden worden vrij vaak wel aan een (te)strikt regime gehouden.
Niet dat ze 'systematisch mishandeld' worden zoals menigen beweren maar absolute 'no nonsens' is zeker aan de orde!
Een ruime periode van acclimatiseren moet je zeker incalculeren, en... eens ontdooid zijn het super paardjes!
Ook soms wel goedlachse heethoofdjes.

Koen

Cindy Helms schreef op maandag 22 februari 2010, 9:14:


Super om te lezen joh, enthousiasme knalt eraf!

En soms moet je gewoon acccepteren dat je paard het simpelweg niet prettig vindt, nu niet en nooit niet. Niks mis mee. Dan moet je op zoek naar een andere vorm van belonen.

Christel Provaas schreef op vrijdag 19 februari 2010, 15:25:

Sorry dat ik nu pas antwoord maar 't is hier de laatste dagen wat druk in combinatie dat ik wa weinig tijd heb.


Jean neemt geen druk op de teugels, ik heb bij haar echt een pluimpje in mijn handen. Zelfs dat stofzuigen doet ze in de mate dat ze er ruimte voor heeft, als ze geen ruimte heeft, durft ze zich opkrollen (rollkürachtig iets). Wat zou dat eigenlijk betekenen, kvraag het me al een tijdje af. Op die momenten drijf ik het tempo op, ik peins dat ik over het algemeen wat meer tempo met haar moet maken


Ja dat is ze en ze loopt idd op de voorhand, kmoet best wat werken om het zwaartepunt naar achteren te brengen en die overgangetjes gebruik ik nu ook (was je tip niet vergeten ).
Het stofzuigen doet ze in alle gangen hoor, met halsring zit ik op een paard zonder hoofd
Weette wat ik denk, als ik nu heel eerlijk ben tgo mezelf? Ik geef haar te weinig variatie, wat minder pistewerk zou al veel doen want buiten de piste verandert ze volledig (veel alerter, voorwaartser). Maar het blijft een 'broekkakker' buiten en ik sta er alleen voor in een omgeving dat niet al te rustig is. Ik weet dat als ze echt verschiet, ze wegspurt, ze kijkt dan ook nergens naar en dan zie ik al verscheidene doemscenario's hier op de baan Ik neem haar van de zomer nog eens mee naar de Kempen, in de bossen mag ze van mij wegspurten, nen boom is wat minder erg dan een auto hè.


Das moeilijk zenne Ben volop bezig maar mijne linkerkant werkt altijd wat tegen

Anita Cats schreef op vrijdag 19 februari 2010, 15:49:


Tijd heb ik zenne Lang geleden al de 'moetes' van mijn schouders geworpen bij de paarden, sindsdien is alles met de paarden enkel fun!
Ach, het was nog een pak erger gesteld toen ik Jeanneke juist had, ze wat actiever maken zal al helpen en dan zien we wel verder
't Is alleen dat ik ze ni de verdoemenis in wil rijden hè en toen ik die stelling las dacht ik: oeioei