Daar ben ik weer met mijn trailerdrama verhalen

Ik weet het niet meer met die merrie van mij, wat een portret, echt.

Al ik weet niet hoeveel uur gestoken in trailertraining. Ging al een tijd goed, liep er in één keer in, meteen met de borst tegen de stang, geen enkel probleem. Kon haar op de pas achteruit of vooruit zetten, zonder aarzelen volgde ze dat. Als ze er wel tussenuit wilde piepen kon ik haar tegen houden en meteen weer terugvragen, dat was eigenlijk de grootste overwinning, dat ze niet meer zo achteruit stormde zonder zich iets te laten vertellen, maar gewoon na een pas weer terug te vragen was en dan ook bleef staan.

Ook geoefend met de stang en het geluid van de stang. Zo erin getraind dat ze op het gevoel van de stang achter haar billen vooruit liep in plaats van heel hard achteruit de trailer uit zoals vroeger. Zelfs op het geluid van het gerommel van de stang met iemand achter haar, enzovoorts.
Vorige keer geoefend, ging fantastisch. Stang dicht, wat lekkers gehad, op mijn commando weer achteruit eruit. Weer opnieuw erin, stang weer dicht, klep dicht, en weer op mijn commando eruit. Leek er echt lekker in te zitten. Wel af en toe achteruit bonken met d'r kont als ze voelde dat ze vast stond, maar geen echte stress, geen wit in haar ogen, geen gehinnik, gewoon rustig eten (hoewel zij dat wel uit door helemaal dicht te slaan, niet door heel druk te worden).

Gister weer oefenen. Ging ook weer goed, in één keer erin, enzovoorts. Toen de stang dicht en wat lekkers gegeven, en wilde daarna nog een keer erin/eruit en met de klep een paar keer oefenen. Ze stond gewoon rustig te eten en ik was wat aan het poetsen, wat ik meestal even doe in de trailer.
Tot ze echt (voor mij) uit het niets door haar achterbenen zakt en onder de stang door de trailer uit probeert te komen. Waar ze natuurlijk helemaal niet onderdoor paste, en ze stond nota bene ook nog vast met haar hoofd. Maar het touw ging stuk van het hangen en ze ging steeds verder achteruit, tot ze zichzelf helemaal klem had gezet. Het schot, wat gewoon vast stond, uit zijn voegen getrokken. Uiteindelijk heeft ze de ook stang zo verbogen dat we die niet meer los kregen. Gelukkig had ze toen door dat dat niet lukte en kwam ze weer vooruit, maar wel haar rug flink open gehaald.
Een sterke man moeten halen om de stang weer los te krijgen, hoop geweld achter haar natuurlijk om dat ding los te krijgen, zodra er beweging in de stang was schoot ze achteruit en was ze de trailer uit.

Ik was echt ontzettend geschrokken, en mijn handen onder de brandblaren, maar goed, that's the least of my problems.
Eerst haar rug verzorgd, en toen tóch weer met haar gaan oefenen. Ze was compleet over de zeik, en dat wil bij haar zeggen, dat ze stilstaat met haar ogen dicht en dat er echt geen beweging meer in is te krijgen (en vreselijke stresspoep natuurlijk). Toch kreeg ik haar vrij snel weer tot twee keer toe de trailer helemaal in, maar bij het minste of geringste is ze weer in paniek en smeert ze 'm. Met de stang hoef ik helemaal niet meer aan te komen.

Nou ligt een lagere stang natuurlijk voor de hand, maar ook onder deze stang kon ze eigenlijk helemaal niet door, de stang was prima. Ik kan wel snel de klep dichtdoen in plaats van dit in kleine stappen te oefenen, want als die ook nog eens dicht zit komt ze er natuurlijk niet uit. Maar ik vind het ergens te zot voor woorden dat dat dan zo snel mogelijk moet omdat mijn paard anders onder de stang door komt. Laat staan als je haar uit moet laden.

Ik weet soms echt niet meer wat ik met haar aanmoet. Als ze naar een kliniek moet dan verdoof ik haar meestal, of zet ik haar er achterstevoren in, want dat is nog steeds het enige waarbij het wel goed gaat. Ze is erg handig in achteruit lopen en als ik voor haar sta gaat ze op de één of andere manier die trailer niet uit en kan ik zo de stang voor haar borst doen. Ook met eruit lopen is er dan nooit een probleem.

Ik ben altijd erg tegen het 'met mijn paard kun je nou eenmaal niet...' maar ik voel er nou toch eentje aankomen bij mezelf. Wat moet ik hier nou mee? Moet ik accepteren dat dit nou eenmaal niet gaat? Stoppen met oefenen met haar normaal in de trailer zetten en accepteren dat zij nou eenmaal achterstevoren vervoerd moet worden?
Iemand hier een briljant idee?

Groetjes, Franca

Hi Franca,

Jemig , wat een ervaring zeg , bah! Zo goed geoefend , lijkt het er gewoon in te zitten , en opeens....

Wat is jouw bezwaar tegen het achterstevoren vervoeren van Sieta?

Gr Esther

Gewoon achterstevoren vervoeren en er verder geen probleem van maken.
Paarden schijnen daar tijdens het transport zelfs de voorkeur aan te geven, zal wel met de balans te maken te hebben.

Leonieke schreef op zondag 30 mei 2010, 11:57:


grappig hoe de oplossing zo simpel kan zijn.

Tja, als ze daar wel tevreden mee is, waarom niet?
IK ben er geen voorstander van, of je moet boven de gesloten klep ook nog een rek zetten.
Als ze onder de bil-stang willen kruipen, waarom dan niet over de klep. Ze willen er uit!

Mijn advies zou zijn; door gaan met trainen. In dringende gevallen, eerst de klep dicht en dan (over de klep) de bil-stang plaatsen.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Leonieke schreef op zondag 30 mei 2010, 11:57:


Wel even letten op je kogeldruk: De achterkant van een paard is zwaarder dan zijn hoofd, en waarschijnlijk zal het paard om ruimte te houden voor zijn hoofd ook verder naar voren moeten gaan staan. Even een weegschaal onder het neuswiel van de geladen trailer: meer dan 100Kg is een no-go.

Frans

Frans Veldman schreef op zondag 30 mei 2010, 18:51:

Hoe doe je dat precies? aangekoppeld of los gekoppeld?
Op het plaatje van de trekhaak (of de gebr.aanwijzing vd auto) staat wat het max toegestane kogel druk is (tevens ook aanbevolen?) Op de koppeling van de trailer Oook. (100 kg zal alleen bij zware Pickup zijn?)

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Spirithorses schreef op zaterdag 29 mei 2010, 19:06:


Doen Angelique!!
Uit ervaring weet ik dat je van Pien en Evy fantastisch les krijgt in houding en zit. Het is zo mooi om te merken dat je paard bv. gaat vertragen (=het antwoord) door je houding/zit aan te passen (= de vraag) en niet door dat op te lossen met je handen en bit. Dat bit hangt binnen de kortste keren aan de wilgen, wedden?

Als je iets wil organiseren en je hebt hulp bij de organisatie nodig, mail me maar. Enne....ik neem natuurlijk wel D-Day mee, ik wil ook les!

Groet, Tineke

Marlies Sanders schreef op donderdag 27 mei 2010, 1:18:


Wat zonde dan. Ga op zoek, leer, ervaar, laat je begeleiden etc. Mijn aanbod geldt. Je kunt het hier (op mijn lespaarden) ook komen uitproberen hoe het is om bitloos te rijden. Dat leer je in een middagje. Je paard kan het al, maar nu jij nog....
Communicatie, training, zelfvertrouwen zijn de sleutelwoorden

Groetjes, Pien

angelique hage schreef:

Waarom is dat dan? Ben je in staat om dat 'controle'gevoel los te laten en naar 'communicatie' te gaan? Je kunt niet 100 % voorkomen dat je paard schrikt. Dat zit toch een beetje in z'n natuur. De een schrikt meer dan de ander. Wel kun je je paard 'leren' om op jou te vertrouwen, zich gerust te laten stellen als dat even nodig is. Dat is wat ik bedoel met communicatie. Verder kun je dingen trainen. Ik lees dat jullie veel buitenritten maken, dat is goed, het went paarden aan allerhande situaties. Je weet zelf paarden schrikachtiger zijn naarmate ze ergens langer niet geweest zijn, niet vaak buiten komen, en zich gemakkelijker laten geruststellen als je zelf rustig bent (technieken leren!) of een ervaren rot-in-het-vak voorop hebt rijden.

Paarden die zonder bit aan de kletter gaan doen dit ook met bit. Dat stuk ijzer houdt hem echt niet tegen als-ie wilde plannen heeft....
Dat wéét je toch?
Maarja, weten en voelen he, die twee werken niet altijd samen....


Wapen je tegen allerlei meningen van anderen-die-het-zo-goed-weten. Bedenk je dat deze mensen vaak napraten wat zij weer gehoord hadden van anderen en zelf ook amper weten waar de koe de haas vangt ( ) . Dacht je dat ik niet te maken kreeg met voorordelen of allang achterhaalde meningen? ik heb achter één voordeel en dat is dat ik kan zeggen 'kom het zelf maar uitproberen'.
Geloof je me dat de meesten gewoonweg vergeten dat ze zonder bit op mijn paarden zijn aan het rijden? Want: er is geen verschil !!!!


Gewoon opstappen en wegrijden, Angelique. Weet je hoe lang het duurt voordat een paard de overgang van bit naar bitloos gemaakt heeft? Nog geen minuut. Híj gaat gewoon door waar-ie gebleven is. Dat is het leuke aan paarden. Die gaan niet denken: 'ik ga wel eens even misbruik maken en met haar aan de kletter gaan'. Waarom zou-ie???????

Maar in jouw mind heeft het langer tijd nodig. Nu maak je van dat simpele bitloos rijden een hele barrière. Dat is zo jammer....


Wat neus, niks neus. Je doet hem echt geen pijn hoor. Het bit in de mond komt vele malen harder aan. Zover ben je toch wel al he.

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op zondag 30 mei 2010, 23:42:


Ik kan het ook al best, op jou paarden, dan, heb je zelf gezegd, toen ik een middagje bij je was.....jammer hoor, maar ja, ik snap best dat je het druk hebt....
Ik heb blijkbaar geen indruk gemaakt
Was toen samen met mijn buurmeisje en Katrien Imbrechts was er ook met dr vriend(man?)
Maar ik ga mn best doen hoor Pien, Ze heeft nu een tijdje weinig hoeven doen ivm kreupelheid en lichamelijke problems van mij, maar dan kan je mooi opnieuw beginnen, toch? Piet krijgt snel een mail van mij, beloofd!

Marlies Sanders schreef :

Ach ja, stom natuurlijk, jawel, ik weet wel nog wie je bent hoor . Ik keek nu meer naar het bitloze onderwerp dan naar je naam.
Neem me niet kwalijk, er komen zoveel mensen hier en ik vind het best moeilijk om iemand die één keer geweest is in mijn systeem te houden, sorry.

Blíjf jezelf laten begeleiden....
Gewoon verdergaan waar je (toen) gebleven bent en jezelf nu laten begeleiden op jouw paard.
Toen lukte het ook, nog wel op een voor jou vreemd paard.

Groetjes, Pien

Hallo Franca,

Dit is exact wat ik meegemaakt heb met mijn pony.
Onder de stang willen, rug opengehaald. Stang verlaagd,maar ze bleef proberen. Uiteindelijk stormde ze eruit terwijl de stang nog niet vastzat, terwijl eerst alles goed ging!
Ik heb haar ook een aantal keer achterstevoren geladen, maar omdat er toch vrij weinig ruimte is voor het hoofd, vond ik dit ook geen optie. Ik heb het gefilmd in de trailer terwijl we op pad waren....

Ik heb nu ipv een stang een doorhangende ketting achter haar billen. Ik klik hem zo vast en als ze achteruit loopt gaat ze "zitten" in de ketting! De ketting is wel omwikkeld met plastic (zoals een kettingslot)

Voor mij een super oplossing!

Groetjes,
Melanie

Heerlijk hoor,zo`n bomproof paardje.
Maar ,wat een angst voor de zweep.
Maakt niet uit! Een kleine of grote.
Ze stond te rillen over haar hele lijffie.
Ik ben nu concequent 3 dagen achtereen aan de gang gegaan met haar ,en eergisteren viel t kwartje.
Eindelijk rust.
Ze bleef rustig ademhalen ,terwijl ik met de zweep links,rechts op de grond knalde.
Wat mij ook meteen opviel is,dat toen ik haar (los)in de roundpen liet lopen,dat achterlijke gehaast nu ook over was.
lekker doorstappen,linkerhand,rechterhand.
T leek daarvoor wel ,alsof ze door een troep wolven op de hielen gezeten werd.
Dit is dan resultaat van lang opdrijven met de zweep en inhouden met een bit voor.
Bah!!
Toen mn stalvriendin erbij kwam ,heeft die ook nog de zweep in haar handen genomen.
Resultaat :ze bleef wel helemaal rustig,maar ging wel achter mij staan ,om bescherming te zoeken.
Maar wel alles ,zonder de extreme rillingen en angstzweet.
Sàvonds thuis,werd ik er best wat emotioneel over.
Wat een ellende allemaal ,op niks af.
Nou ja ,we zijn weer een grote stap verder.
Anda is een zeer intellegent paardje en zeer gelukkig in de kudde.
De eigenaren van de andere kuddegenootjes zijn allemaal ook op 1 na op dezelfde golflengte .
Bitloos ,ijzerloos en zweeploos.
Dus voor mij ook een fijne tyd.
trudy

Geweldig om te lezen Trudy!
Toen Fálki (ook IJslander) bij mij kwam had hij ook allerlei "gedragsproblemen", die puur voortkwamen uit slecht en met veel dwang gereden zijn .
Maar als je dan het vertrouwen wint van zo'n paardje, dan heb je een héle hechte band voor zolang je samen leeft! Dus vanuit mijn ervaringen met Fálki leef ik helemaal met je mee, en wens ik jullie nog een heeeeele lange en gelukkige tijd samen!

Karen