Trudy schreef op maandag 31 mei 2010, 11:38:

Zelfde als Chaser, toen ik hem net had.... vreselijk gewoon.
Je kwam niet eens in de buurt van hem als ie dacht dat je een zweep had!
Die was ook een paard wat al begon te rennen als je nog maar nét zat...
Herinner ik me nu, altijd haast. Denken van: heel snel lopen, ben ik er weer zo snel mogelijk vanaf.....


Mooi Trudy, het is leuk om jullie ontwikkelingen zo te lezen!
Veel plezier met elkaar!

Wil

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Alweer een stap gemaakt in de gezonde paarden en " mensen de ogen opende" wereld.
Fantastisch toch!
Myriam

De klep eerst dicht kun je echt echt vergeten... ze is bliksemsnel, dan zou je onder de klep terecht komen, dat is echt gevaarlijk. Is ook al eens gebeurd overigens, ze blijft achteruit stormen en laat zich gewoon van de klep afvallen. Het maakt haar niet uit hoeveel weerstand ze voelt...

Ik heb haar al een aantal keer achterstevoren vervoerd, en mijn bezwaar daartegen is ten eerste dat het volgens mij niet mag in Nederland (maar dat heb ik van horen zeggen) en ten tweede dat ze geen ruimte voor haar hoofd heeft, en dus gebogen in de trailer staat. Nou is ze niet zo heel groot dus ze heeft wel wat ruimte, en kan ook van kant verwisselen, maar ideaal is het niet.
Wat Frans aandraagt daar had ik nog niet eens aan gedacht.

Of een ketting helpt, ik zou het niet weten. Op zich kent ze dat wel, want ze heeft jaren in een stand gestaan. Maar ik weet niet goed wat het verschil is met zo'n stang, volgens mij komt ze onder zo'n ketting ook makkelijk door? Als ze al een stang en schot verbuigt... Ik heb niet echt het idee dat het blinde paniek is (ja, als ze eenmaal klem zit wel). Ze is gewoon verrekte slim en probeert echt werkelijk alles wat maar in d'r opkomt lijk wel..

Tja, en waarom niet over de klep.. geen idee... tot nu toe is dat het enige wat nog lukt, naast verdoven.

Wil schreef op maandag 31 mei 2010, 14:27:


Ik vind je öndertituling geweldig!! Hou m derin!

Ik denk dat he in deze, toch belangrijk is om met jou paard een cursus trailer laden te gaan volgen. (Annemarie vander Toorn?< of www.trailerladen.com ) Met wat Googelen, vind je vast nog wel meer mogelijkheden.
Het probleem dat jullie hebben (paard en jij ) is echt op te lossen.

Nils en Olly
Crea met ijzers.... maar NIET aan mijn paard!

Trudy schreef op maandag 31 mei 2010, 19:35:


OK Speciaal voor jou dan nog 'n keer......

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Of een les bij Jossy Reynvoet, die me de tip van de ketting heeft gegeven!
Aangezien de ketting doorhangt kan ik me niet voorstellen dat je paard er onderdoor kan. Als ze achteruit loopt gaat ze er als het ware in zitten.

Wil schreef op maandag 31 mei 2010, 22:26:


You made my day!!!!!

Nils, ik zou toch eerst nog eens goed gaan kijken voordat je de trailerlaadmanier van Monty Roberts en volgelingen aanraadt

joop schreef op dinsdag 1 juni 2010, 9:42:


of rechtrichthelmpjes om de hersentjes weer op het goede spoor te zetten .....

Sinds ruim een week (het veulen was toen 3 wkn. oud) staan moeder met veulen weer bij de andere merries (zie: weidegenotgen stelen veulen). De hereniging verliep zonder enig probleem. De 5-jarige en het veulen stonden vaak al naast elkaar, met het draad ertussen. Moeder reageerde het eerste halfuur eindelijk als een echte moeder. Ze joeg de anderen fanatiek op afstand, met succes. Logisch, want zij had het altijd voor het zeggen. Ik vermoed toch, dat zij aanvankelijk niet goed wist wat zij met het veulen aanmoest en het daarom wel gemakkelijk vond, dat iemand anders het overnam. Nu is de 5-jarige een perfect speelmaatje en 2e moeder geworden. Ze is heel lief en zacht met het veulen. De 31-jarige is niet nieuwsgierig meer en gaat weer haar eigen gang. Ik ben dus ook weer blij en ontspannen. Nogmaals dank voor de behulpzame reacties die ik gekregen heb. Dat hielp echt.
Nu mijn tip: Mijn merrie zou in de wei bevallen. Pas 1 nacht voor de bevalling liet zij iets van onrust zien en dus ging ik 's avond, gewapend met zaklamp, nog even kijken, met als gevolg: Grote paniek! De andere 2 merries interesseerde het niets, maar juist de aanstaande moeder bleek doodsbang voor de lichtstraal. Ik ben rustig, beginnend van een grote afstand, gaan oefenen, en uiteindelijk kon ik héél rustig en voorzichtig bij haar schijnen, maar zij bleef nog gespannen. Ik heb de volgende avond weer geoefend, en het ging beter, maar echt nog niet goed. Ik dacht, morgen weer oefenen, maar die nacht werd ik door de birth-alarm uit mijn bed gebeld en toen ik buiten kwam lag de merrie op de grond te bevallen. Ik durfde en wilde haar toen niet storen, met als gevolg, dat ik niets kon zien. Ik wist pas dat het veulen er was, toen hij overeind kwam en afstak tegen de vroege ochtendhemel. Een uur later, toen het eerste licht er was, ontdekte ik de nageboorte op dezelfde plek. Het geeft allemaal niets. Ik hoef niet overal met mijn neus bovenop te staan en alles is helemaal goed verlopen. Binnen een half uur nadat ik buiten was, liepen moeder en kind rond, dus was er geen enkele aanleiding me ermee te bemoeien, maar toen ik daar in de wei stond te wachten, dacht ik wel...Als het nu eens niet goed lijkt te gaan. Ik kan de dierenarts wel roepen, maar die kan niets zien!
Ik heb me nu dus bedacht, dat ik een lantaarn ga kopen en daarmee ga oefenen in de wei, zodat bij een bevalling of wat voor noodsituatie dan ook, de paarden eraan gewend zijn om 's nachts "in het zonnetje" gezet te worden. Misschien ook een tip voor anderen: Loop 's nachts eens de wei in met een lichtje en kijk hoe je paarden reageren.

Goede tip!

Moniek

Josephina schreef op dinsdag 1 juni 2010, 10:25:

Graag gedaan, heel leuk om te lezen hoe het nu gaat!

Wil

Te koop: zakjes vers gedroogde bergkruiden, rode
peperkoekleem en rechtrichttuigjes voor honden!

Wij komen in de winter geregeld 's avonds met een licht in de wei (we hadden nog geen licht buiten, nu wel). Onze paarden waren het in het begin niet gewoon, ze waren erg bang en ongerust tot ik beseftte dat zij enkel een groot licht op hen af zien komen! Dus heb ik met het licht op mezelf geschenen en toen zagen ze wie er op hen af kwam en was het in orde.

Succes met je veulen!

Judith

Vorig najaar heb ik het besluit genomen om professionele hulp te zoeken bij het inrijden van mijn connemara, D-Day. Ik kreeg het niet voor elkaar, ook niet met hulp.

Toen kwam de zoektocht naar professionele hulp. In de omgeving van de plek van mijn paarden (Overijssel) zijn heel veel mogelijkheden op het gebied van paarden inrijden, maar alles met bit, zweep enz. Die vielen dus direct al af……

Op loopafstand van de wei is een Voest trainingscentrum, bitloos kan daar ook wel, maar de overtuiging ontbreekt. Viel voor mij dus ook af……

Dan maar verder weg zoeken en zo kwamen we bij Spirithorses, bij Pien, Jack en Evy terecht. Wat een verademing om bij mensen te komen die dezelfde visie hebben op het houden van en omgaan met paarden. De schat aan ervaring die Pien en Evy hebben bij het (in)rijden van paarden is natuurlijk ook heel positief.
Ik voelde dat dit de juiste plek was voor D-Day en voor mij. Hier konden we allebei leren.

Eind maart kwam D-Day bij Spirithorses aan. De eerste 6 weken kon ik helaas, door omstandigheden, niet aanwezig zijn bij de training. Gelukkkig hield Pien me via de mail op de hoogte van alle ontwikkelingen. De berichten over D-Day waren zo liefdevol geschreven, ik zat echt te stralen achter mijn pc.
De eerste week hebben Pien en Evy samen met D-Day gewerkt. Daarna heeft Evy hem verder getraind.

Een paar weken geleden kwam het allermooiste stuk voor mij: ik kreeg les op D-Day! Wat was dat genieten, weer op de rug van mijn paard. De eerste keer, hup naar buiten, Evy ernaast lopend, touwtje mee voor “je weet maar nooit”. Ik voelde me prima op hem, niet onzeker, maar gewoon vol vertrouwen. Echt zo’n superfijn gevoel! D-Day stapte vlot door en een draf ging ook prima, gewoon een vrolijk paard.
De tweede keer hebben we samen een buitenrit gemaakt en heb ik voor het eerst een galop gedaan met hem. Heerlijk!

Ook in de bak heb ik verschillende lessen gehad. Daar heb ik enorm veel geleerd over houding en zit. De afgelopen 15 jaar heb ik alleen maar op mijn fjord gereden op het strand, door de duinen en bossen (waarvan de laatste jaren bitloos) en nooit problemen gehad met tempowisselingen, stoppen, ed.

In al de jaren daarvoor heb ik nooit echt goed lesgehad en dat was wat me opbrak bij D-Day.

Ik heb de neiging om veel zaken allereerst met mijn handen te willen oplossen (en ze dan ook nog omhoog te brengen) en daarbij ook nog eens niet op de centered riding manier te zitten/rijden.

Ik wist dat mijn houding/zit niet in orde waren en daarom had ik vorig jaar de boeken van Sally Swift gelezen en toen ook nog eens zitlessen genomen op een lespaard en later op D-Day. Op het lespaard kreeg ik geen enkel respons en D-Day bracht ik waarschijnlijk helemaal in verwarring, hij ging staken, liep a.h.w. met de rem erop en kreeg het stempel: dominant……

Evy daarentegen is uitstekend in staat geweest mij te laten ervaren hoe het voelt om met de juiste houding/zit mijn paard te rijden. Nu kreeg ik wel de juiste respons van D-Day! Hij begreep mij, we begrepen elkaar.
Echt klasse hoe ze dat mij heeft leren ervaren!

Sinds een paar dagen is D-Day weer terug in Overijssel, terug bij zijn maatjes. Hij mag eerst even bijkomen, alles laten bezinken en dan gaan we samen deze zomer genieten van fijne buitenritten. Van Evy heb ik handvaten meegekregen om onderweg kleine oefenmomentjes in te bouwen. Het moeilijkste voor mij gaat nog worden om steeds bewust te rijden, oude vastgeroeste gewoontes verdwijnen niet vanzelf.

De boeken van Sally Swift trek ik maar weer eens uit de kast en die ga ik met hernieuwde belangstelling lezen.

Nogmaals dank Evy en Pien!

Groet, Tineke