Iedereen bedankt voor de leuke reacties!

@Anja: je moest een weten, het voelt aan als de smaak van een goede wijn, die je moet laten rijpen. Zoals die smaak intenser en beter wordt, wordt ook de band met je paard na verloop van jaren sterker. Vorig jaar was nog maar net het begin, zo voelt het nu aan ... terwijl ook dit nog maar het begin zal zijn voor het vervolg. Het is een proces waar je beide samen doorgaat.

Eerst alles lezen en dan reageren is verstandiger natuurlijk want het gebeurde zonder toeschouwers op verzoek van de eigenaresse. Als er een demo komt ben ik er zeker.
groetjes
Myr

Cindy Helms schreef op zondag 13 maart 2011, 20:42:


En juist daarom is het zo belangrijk om af en toe even om te kijken...
Niet te lang, maar gewoon heel even...

Dat ik deze draad nu pas opmerk , wat jammer toch!
Good job guys!
Knap van Piet dat hij dit wilde oplossen en van Koen dat hij de juiste hulp erbij heeft gehaald. En dat voor ieders (eigenares, paard en bekapper) veiligheid.

Koen Theys schreef op zaterdag 12 maart 2011, 22:42:

[knip]

Kijk Piet, dit bedoelde ik laatst nu met "weer 1 kwartje gevallen", maar ik snap maar niet waarom het vallen van die kwartjes nog altijd niet veel massaler gebeurt. We zijn hier nu potdomme al sinds 2004 over bezig!

amar schreef op zondag 13 maart 2011, 20:43:


Och als iemand ook zo'n paare heeft en als die er niet te znuwachtig van wordt als er mensen staan te kijken dan wil ik het best nog weer eens voor een groter publiek demonstreren hoor.
Mij maakt het niet uit of er twee of honderd staan te kijken, als ze maar hun bakkes houden en niet enthousiast gaan applaudiseren als het eerste voetje de lucht in gaat
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

e m kraak schreef op maandag 14 maart 2011, 8:56:


Zolang hele scholen kindertjes "macht door kracht" krijgen binnengegoten zal het ook nooit massal veranderen Egon.
Het is zelfs zo dat ik het ook niet meer probeer aan te leren. Ik heb een alternatieve oplossing gevonden met het maken van mijn dvd's en daarna wat dat betreft het moede hoofd in de schoot geworpen onder het motto, "ik ben het zat om iedere kleer weer voor te moeten doen hoe je o.a. een paard beleefd een beloning aan moet leren nemen.
Alles staat erop, als je die oefeningen doet dan kun je basis-clickeren, wil je meer of heb je problemen, dan bel je maar"

Ik gebruik het meeste van mijn tijd om met clickertraining paarden te helpen. Met wat dan ook. Af en toe gaat er dan een lichtje branden. Dit voetje leren geven is eigenlijk op zich een van de simpelste dingen. Het wordt voor mij interessant gehouden door het paard wat in het begin van de oefening wel eens stevig beweert iets anders te willen dan ik
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Merel Stoffers schreef op zondag 13 maart 2011, 21:31:


Met omkijken heb ik geen enkel probleem. Het laat me stilstaan bij alles en iedereen waarvan ik zielsveel hield, maar die er nu niet meer zijn. Het laat me stilstaan bij al wat geweest is, maar nu niet meer is. Het laat me stilstaan bij ook mijn fouten, waaruit ik geleerd heb.
Ik krijg kippenvel telkens ik terugkijk en me bedenk hoeveel er veranderd in een mensenleven (niet enkel met betrekking tot paarden). Ook al doet terugblikken soms pijn omdat je nu éénmaal zowel dierbare naasten als dieren verloren hebt of omdat sommige situaties heel erg moeilijk waren, ik acht me gelukkig met al wat vooraf ging en met al wat nog komen moet.
Omkijken is geen enkel probleem, maar het verleden leren loslaten en weer verder gaan is niet altijd een heel erg makkelijk proces.

Cindy Helms schreef op maandag 14 maart 2011, 12:36:


Die mensen en dieren leven gewoon door omdat je nog van ze houdt. Je voelt niet het verlies maar de liefde die je voor hen hebt.


dus leerzaam en louterend


het leven is mooi, zelfs mooier dan mooi, in feite zo mooi dat woorden tekort schieten om het te beschrijven.

joop schreef op maandag 14 maart 2011, 13:57:


Nu wel ja, maar laat ons zeggen dat ik als mens daar toch steeds weer opnieuw 2 a 3j voor nodig heb om te kunnen loslaten.
Misschien dat wel makkelijker wordt naarmate je eigen leeftijd vordert.
Maar inderdaad het leven kan mooi zijn, het andere is neutraal.

Cindy Helms schreef op maandag 14 maart 2011, 14:03:


Ik ben al zo'n oude sok he maar hoe ouder je wordt hoe makkelijker alles wordt, dus toch nog iets om naar uit te zien.

http://nl-nl.facebook.com/video/video.php?v=201042939914937

mooie getuigenis van de samenwerking tussen jossy reynvoet en eddy druppel !

geniet ervan

lie tiebos schreef op maandag 14 maart 2011, 15:19:


Het is een verschrikkelijk mooi paard. En Jossy doet het ongetwijfeld goed.
Alleen heb ik de bemerking dat dit dier nog maar vier jaar oud is, en dus nog niet uitgegroeid. Je zou 'm nog niet onder het zadel moeten belasten dan.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Het is paardencoaching zonder T Herman.
Waarom maakt Druppel Eddy zijn paard niet zelf zadelmak eigenlijk?

Ik vind het tegenstrijdig wat je zegt.
De ene zin vermeld je, dat jouw ervaring anders is dan de mijne, kwa tijdsduur en pauze's nemen.
De andere zin zeg je dat het ene paard het andere niet is .
Je anticipeert op wat je ziet en voelt, toch?....
Dan kan 2 uur voor een ander paard veel te lang zijn.

Wat betreft het aankunnen van consentratie. Dat is bij mensen onderling verschillend net als bij paarden dat verschillend is. Het heeft te maken met in hoeverre de hersenen ontwikkeld zijn kwa leeftijd en training.
Het paard schijn over het algemeen meer tijd nodig te hebben om te herstellen / balans, linker rechter hersenhelft terug te vinden, dan mensen.
Hun waarneming die dat anders zien, letterlijke en figuurlijk/gevoelsmatig, dan de onze.