Christel Provaas schreef op dinsdag 15 maart 2011, 21:05:


Sluikreclame?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 15 maart 2011, 15:23:


Ik heb die angst ook bij een nieuw paard waarvan ik niet zeker ben, en soms als ik heel lang niet gereden heb.
Mijn tip:
Hele kleine stapjes nemen. Zo klein dat het nauwelijks nog eng is.
En die stapjes steeds herhalen, totdat alle angst er vanaf is. En dan een volgend stapje erbij nemen.
Kan bv met opstijgen zijn: eerst alleen hangen, dat een aantal dagen herhalen. Dan doorgaan tot zitten en direct weer afstijgen. Dat een aantal dagen herhalen. Vervolgens het paard een klein stukje verder weg neerzetten en daar opstijgen en vervolgens het paard de paar passen terug laten maken naar de veilige plek waar je tot dan toe altijd gewerkt hebt, en daar afstijgen. Enzovoort.

Het is maar een voorbeeld, je kunt je eigen invulling bedenken. Als het maar kleine stapjes zijn die je een aantal dagen herhaalt zonder iets te veranderen. Het werkt!

Zandora is nu bijna 3 jaar en ik begon het gevoel te krijgen dat er meer met haar gedaan kon / moest worden dan alleen lekker uit laten groeien op de wei. Natuurlijk hebben we alle basale opvoed-dingen al gedaan, zoals netjes halster om en braaf volgen, stoppen én achterwaarts gaan op stemcommando (ook tussen alle mogelijke soorten verkeer) en dit alles met respect voor mijn ruimte.
Ze is erg nieuwsgierig, vindt het leuk om aan nieuwe dingen blootgesteld te worden en heeft bérgen energie (wat wil je, met zó veel springbloed in de aderen....). Daarnaast viel het mij op dat ze “van nature”sommige spiergroepen beter ontwikkeld dan anderen, bv wanneer ze rent door de wei heft ze haar hoofd hoog en horizontaal op. Dus….tijd voor een volgende stap, dacht ik.

Ik zelf heb nooit loswerk, grondwerk of dubbele lange lijnen gedaan. Behalve verzorgen en opvoeden (en heel veel oetsiekoetsie-knuffelen) was er alleen rijden. Dus ook voor mij een heel nieuwe stap.

Een aantal weken geleden ben ik met Zandora bij Emiel Voest geweest voor een intake. Emiel en Chaja hebben met haar gewerkt om te kijken of onze brutale jongedame er rijp voor was. Nou, meer dan leek het wel. Er werd een maatwerkplan afgesproken, want het daadwerkelijke berijden (wat normaal na een aantal maanden van het Jonge Paarden Traject bij hun plaatsheeft), dat wil ik natuurlijk nog niet omdat Zandora pas 3 is. Maar uiteindelijk wil ik tzt wel zelf als eerste op mijn pony stappen, die er tegen die tijd dan geestelijk en lichamelijk helemaal voor klaar zal zijn.

Vandaag gingen Zandora en ik dus voor het eerst in de roundpen bij Emiel en Chaja aan het werk, een les met ontelbare leermomenten, in hoofdzaak voor mij . Op het programma stond het eerste stuk van “loswerken” en ik heb mogen oefenen met de eerste 3 hulpen: positie (leidende cirkel (voorkant) en drijvende cirkel (achterkant) en het opzoeken van de snijlijn daar tussen), beweging in de ruimte (tempo verhogen/ vertragen door de afstand tussen haar en mij te verkleinen/vergroten), beweging van mijn eigen lijf (gang- en daarbinnen tempowisselingen door mijn eigen meer/minder bewegen).
Ik vond het geweldig: Zandora blijkt te reageren om mm veranderingen van mij, jeetje wat is dit een mega-gevoelige super-pony, nog veel meer dan tot nu toe wist! Ook Zandora vond het geweldig, haar focus bleef 100%, haar oren braken zowat aan de voorzijde af. En ze wilde er ook gewoon niet aan dat het op een gegeven moment klaar was voor vandaag.
Ik ga de komende weken het geleerde met haar oefenen en over 3 weken terug voor onze volgende training. Wat is dit super-leuk, ik heb er mega-veel zin in!!

Wat een leuk en vooral enthousiast verhaal Angelique!
Het zal verder ook prima verlopen hoor, twijfel ik niet eens aan!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Hier nog een held die weer aan het opbouwen is.
Vorig jaar mijn ribben gekneusd door een val van Niek. Na herstel, in de zomervakantie voor het eerst op een vreemd paard gereden zonder problemen, stap, draf, galop door de bergen.
Eerst volgende keer op eigen paard gierden de zenuwen door mijn lijf. Niet normaal meer. Dat had ik nog nooit meegemaakt.
Ben gestopt en gelijk les aangevraagd. Helaas door aanrijding weer ribben gekneusd dus het schoot niet op. In de winter gaat het ook een stuk lastiger wanneer je geen bak hebt en je weer op moet bouwen dus het wordt steeds lastiger om te beginnen.

Maar er gloort weer hoop aan de horizon. Nu weer bezig met eerst longeren voor soepelheid en gehoorzaamheid. En de laatste 2 lessen weer een staples er achteraan. We zijn nu gewoon weer aan het werken naar de ontspanning en niet alleen bij het paard maar zéker ook bij mij en het werkt...
Gisteren ben ik samen met mijn man, Cheyenne en Niek een bosritje gaan maken.
Gewoon lekker stappen was het plan. Maar ja, ik heb een draver en deze wordt pas aktief na een drafje
Paard was relaxed, ik idemdito dus voorwaartss drrrrrrraf en daar gingen we. Op stemcomando We hebben daarna lekker veel overgangen gereden. En alle knopjes deden het. Het werd zelfs nog even spannend toen we in het inmiddels donkere bos een auto met groot licht als tegenligger kregen. Niek sprong even weg met een bokje erachteraan maar verder bleef hij netjes reageren. Toen zijn hardslag weer gezakt was gingen we met losse teugel weer verder.
Ik ben nog niet daar waar ik wezen moet maar we zijn weer op de goede weg. Mijn onzekerheid ebt langzaam weer weg en Niek lijkt het ook weer leuker te gaan vinden.
TREC les is op 2 april voor mijzelf met Niek nog te vroeg maar we zijn weer op de goede weg.
Dus Karin stap voor stap met jou komen we er wel en bereiden we Niek samen voor op de 'gevreesde' helling Zorg jij voor een zachte bodembedekking

Alegria schreef op dinsdag 15 maart 2011, 16:35:


Haha, jij mag het vanmiddag zelf wel even proberen op Niek hoor!!! Ik houd de longeerlijnen wel vast
Maar ik knoop de tip van inbuigen in mijn oren, kan best eens handig zijn in ons geval.

Klinkt heel leuk. Begeleiding is wel heel prettig in die fase. Motiverend.

Alles wat jullie nu leren met loswerken, wordt binnenkort je tweede natuur en zal heel veel verstandhoudingsproblemen helpen voorkomen. Super dat je deze stap gezet hebt Angelique!

Goed te horen dat ik niet de enige ben.
Heb ik iig iets om mij aan vast te houden

Overigens is het bij mij momenteel niet alleen het rijden, maar zelfs het werken vanaf de grond, want problemen oplevert.
Echt idioot.

Maar ik zal kleine stapjes nemen en dit topic vaak herlezen.
Want eigenlijk wil ik gewoon niet opgeven.

zoals ik eerder zei is mijn theoretische kennis absoluut niet slecht en weet ik ook echt wel wat te doen in moeilijke situaties, maar de praktijk he... Ondanks logisch denken komt die angst dan opeens op en schijnt niets meer naar behoren te werken,

Maar elke dag pak ik de paarden en doe er iets mee. Vandaag houden we het simpel en gaan we met de bal spelen.
(vinden ze leuk en het zorgt voor beweging. Voordeel... ze zijn gefixeerd op de bal ipv mij.)

Coralie schreef op dinsdag 15 maart 2011, 23:13:


Prima geschreven, dit is clickertrainen. en de beloning is dat je uiteindelijk aan je doel komt.
Als ik nog wat toe mag voegen:
Schrijf een trainingsplan voor jezelf en stel je zelf een doel. B.v. voor je gevoel de helft van je angst weg en daar wil je over 2 weken wilt zijn.

Dus ga zitten en pak een pen en papier
Bedenk eerst wat je zou moeten doen om aan dat doel te komen.
Elke inval die je opschrijft is goed. (van ideeen komen ideeen)
Daarna ga je de beste uitzoeken en onder elkaar zetten zodat je een logische opbouw krijgt. Dit plan hak je in 14 stukjes, dan ben je over 14 dagen bij je gestelde doel.
Kom je een probleem tegen wat te groot is, hak dan de aanpak daarvan in 3 of 4 kleine stukjes en na 4 dagen is dat opgelost en kun je weer verder met je oorspronkelijk plan.

Doe het bewust, schrijf op en vink af, ook al lijkt het kinderlijk . Laat je niet verleiden sneller te gaan. Wat bij die dag hoort doe je en niet meer.
Niemand kan die angst voor je wegnemen, dat moet je zelf doen,
maar met een plan van aanpak met zulke kleine stapjes wordt het alarmgedeelte ,de amygdala, in je hersens niet wakker en kom je toch bij je doel.
Zo trainen we paarden toch ook?
Koop voor meer achtergrond hierover het boekje De kunst van Kaizen . (Subtitel : met kleine stappen naar grote doelen) van Robert Maurer. Een fantastisch boekje wat je zeker zal inspireren om er gewoon mee te beginnen.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

dat opzetten van een plan is een goed idee.

Ik heb eerder ooit het boekje 'come closer, stay longer' gelezen. Dat ging ook over het overwinnen van angst en ging vanuit een soortgelijk principe.
(helaas boekje uitgeleend en nooit teruggekregen, anders had ik het er weer bijgepakt)

Die theorie van de kleine stapjes ken ik dus.
Maar het opschrijven en uitwerken is een goed idee. Dat heb ik ook vaker voor de paarden gedaan ivm een doel met clickertraining.

Nu nog iemand die mij een snoepje (stukje chocolade? ) geeft bij ieder stapje wat goed gaat.

het was trouwens 'move closer, stay longer' van stephany burns

Piet schreef op woensdag 16 maart 2011, 7:43:

Goh Piet, je schrijft bijna precies wat ik wilde schrijven dus dat hoeft niet meer. Ik wil eraan toevoegen - ik heb begrepen dat Sandra boeken schrijft? - Dus maak van je angst de boosdoener die omzeep geholpen moet worden, elke dag een pagina met praktische oefeningen erbij, dan heb je je angst overwonnen en er nog een boek aan overgehouden met de opbrengtsten van het boek kun je al je paarden in luxus houden. Heel veel mensen hebben angst maar willen toch geen normale guru boeken lezen ...

Ik leef nu angst vrij - en dat zie ik als het grootste cadeau dat ik mezelf heb gegeven. Ik krijg de kriebel nog wel eens, maar wat ik doe is - Ben je nou helemaal mal, niks om bang van te zijn! - wat kan er nou in hemelsnaam gebeuren dat zo eng is. Een soort adrealine response. Hoe is het zover gekomen ? Door op bepaalde momenten er helemaal echt allen voor te staan en de situatie echt aan te moeten pakken waarbij angst totaal echt geen optie was. Hulp niet in de meest dichtbijheid te roepen. Dus in feite de 'echt' approach. Kan 'echt' niet anders.

Hoe komt je daar - om de gevaren van de eventuele gevolgen waarvoor je bang bent in te schatten, goed te begrijpen en een contingency plan te hebben. Als je voorbereid bent en weet hoe je in een bepaalde situatie gaat handelen, dan ga je ook merken dat die situatie zich eigenlijk nooit voordoet. En als het wel onverhoopt zo zou mogen zijn - nou dan ben je erop voorbereid.

Dus schrijf ook op wat het meest vreselijke scenario zou kunnen zijn en dan schrijf je op hoe je daar mee om gaat. Anticipation - Action - Problem solved - dus ook weer Think -Plan - Do.

Als jij op je geliefde paard af stapt en denkt wat ben je toch vreselijk mooi, wat heb jij een lief hoofd, en je huid glanst zo mooi, maar die manen moeten wel even gekamt worden hoor, dan heb je zelf al een andere uitstraling. Ga voor de spiegel staan kijk jezelf aan en vertel jezelf waar je nou zo bang voor bent dan ga je naar je paarden en zie je de echte situatie en doe je het stapje voor stapje plan.

't werkt !

Succes en veel plezier.

Groetjes Marianne

Oh ja en vergeet die beloning niet in huis te halen - voor jezelf

Hoi Sandra, angs hebben is helemaal geen genant probleem, niks om je voor te schamen!

Ik heb in het verleden wel mensen met angst geholpen en begeleid momenteel een aantal angstruiters, toevallig zijn dit allemaal dames van boven de 40. Dus de hormonale schommelingen kunnen hier best wat mee te maken hebben. De oorzaak van de angst ie bij iedereen verschillend, de een heeft professioneel met paarden gewerkt maar een ernstig ongeluk gehad de ander heeft tijdens het aangespannen rijden een meelopend veulen zien verongelukken, etc. Ik heb zelf ook een ernstig ongeval gehad waardoor ik angst had ontwikkeld, gelukkig is dit nu weer over.

De tips van Anita over meditatie en bewustwording zijn super nuttig. Wat je kan doen is voordat je iets met je paard wilt gaan doen, vast in je hoofd "afspelen" en visualiseren wat je wilt gaan doen. Je hebt dan houvast maar het is wel belangrijk dat je bij dit scenario blijft en alles heel bewust doet.
Zodra je angst of spanning op voelt komen kan je je op je ademhaling gaan concentreren, neem je angst waar op dat moment maar ga er verder niet op in, dus ga geen verklaringen zoeken, concentreer je alleen op je ademhaling en je lichaam en op het moment dat je weer rustiger wordt ga je weer verder.
Neem kleine stappen en doe alleen dingen waarvan je weet dat ze gaan lukken, overschrijd je eigen grenzen niet maar zorg alleen maar voor veel goede ervaringen en zorg dat je de controle over de situatie houdt.

Sommige mensen voelen zich veiliger en zekerder als er iemand anders aanwezig, dus misschien is er wel iemand waar je samen je paarden mee kan trainen?

Wat leuk Angelique dat je begonnen bent met Zandora, gaaf dat je dit hele traject bij Emiel Voest gaat doorlopen. Ga je vast heel veel van leren en heel veel aan hebben in de toekomst.

Ik had mij een jaar of 10 geleden ook opgegeven voor een jongepaardenweek bij Voest, ging toen niet door vanwege de MKZ crisis, erg jammer.