joop schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:12:


Nu ongeveer een jaar dat ik helemaal niet meer rijd, maar dat heeft niks met mijn geestelijke gesteldheid te maken.



In mijn geval niet, maar bij Sandra wel. Ik heb ook helemaal niks anders voorgesteld dan clickeren he! Clickeren is altijd gezellig!


Niemand zegt dat dat verkeerd is.
Maar volgens mij heeft Sandra aangegeven dolgraag weer te durven te gaan rijden en zonder angst voor mogelijke reacties van haar paarden met ze om te gaan.
Zolang je niets vraagt van een paard hoef je ook geen reacties, waar je van tevoren bang voor bent, te verwachten. Ik heb zó vaak gezien dat wanneer er op een gegeven moment niet werkelijk doordachte actie wordt ondernomen, dit er ook nooit meer van komt.

Ok, maar tóch zal je vroeg of laat een keer met de eerste stek moeten beginnen en dan ís daar die discipline omdat je ze een voor een moet potten, want het moet klaar voor ze volledig in blad staan toch?

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Stephanie Pots schreef op woensdag 16 maart 2011, 19:06:


Dit is tweestrijdig? Je vindt Eddy goed, en je hebt Liz eerder thuis omdat je niet meer met Eddy door 1 deur kunt? Wat is er mis gegaan, je leek zo mooi op weg in de berichten die je hebt gepost!

Prachtig topic, fijn zoals er respectvol wordt gecommuniceerd. Ik kan er niet veel meer aan toevoegen. Chapeau voor iedereen. Aan Sandra: je probleem onderkennen en het op papier (of je monitor) zetten is de eerste stap in de goede richting.

Ga lekker wandelen met je paard en vraag vooral de eerste tijd, jaren, geen dingen van je paard waar zij een hekel aan heeft, dus geen inbuigoefeningen. Dat komt misschien ook wel weer, maar niet voordat je angstloos met haar om kunt gaan. Ik geloof er helemaal niets van dat een paard er slechter van wordt als je kilometers met haar maakt door het bos heen, dus voel je ook niet schuldig dat je niet gericht aan die stijfheid werkt. Geniet zelf, dan geniet zij ook en door ontspanning komt heel erg veel vanzelf goed!!

Goede zelfreflectie heb je

Naar mijn idee rijdt Jossy erg netjes, de meesten hier zeggen dat ook. Eddy rijdt ook netjes maar bij hem lijkt het alsof hij meer druk zet dan Jossy doet.

Als Alatriste 5 is, dan heeft niemand hier gezeurd. Het leek alsof hij vier was, daar werd op gereageerd.

Mijn prangende vraag blijft wel nog altijd: waarom is dit paard door Jossy ingereden? Ik begrijp dat het paard van Eddy is. Waarom zou je in godsnaam je eigen paard door een ander laten inrijden en het korte (of lange) tijd in een nieuwe omgeving zetten. Niet leuk voor het paard en in deze situatie niet nodig omdat Eddy zelf paarden van anderen inrijdt en dus niet afhankelijk is van een ander omdat hij het zelf niet kan? Waarom? Ik begrijp daar echt niets van.

Groet,
Clara

Piet schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:38:


je kan dus bevestigen dat het leven als je niet paardrijdt ook heel leuk is

Ik beveel Sandra aan zich af te vragen of ze dat echt wil. Hoe kan je nu iets willen waar je op dit moment schrik van hebt. Als ik bang ben om op mijn paard te gaan zitten ga ik er echt niet op zitten hoor. Dat zou ik helemaal niet willen. En als ik bang ben ga ik lekker aan de andere kant van het hek staan, ik wil helemaal niet bij de paarden staan als ik bang ben. (al komt dit met betrekking tot koeien eerder voor dan met paarden)


en wat dan nog?


Maar dat maakt toch niks uit? mijn koffie is toch nog steeds heerlijk, nu op dit moment. Waarom zou ik me druk maken over mijn geraniums als ik net lekker koffie zit te drinken?

Clara van der Horst schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:49:


Met Rappa
Da's stap nummer 1000.

Haha, ik begrijp je insteek wel hoor. Gewoon bij het begin beginnen.
Dat wandelen bij rappa eerder een eindpunt is (als het ooit ervan komt... ben al zover dat het niet eens nodig is voor mij... ze is meer tevreden in de veilige wei want de buitenwereld is levensgevaarlijk volgens haar) kun jij niet weten,

Maar ik ben ook blij met dit topic en blij op de manier waarop er deze keer wordt gediscussieerd.
Letje laat veel wijsheid zien, maar ik begrijp ook Piets insteek.
In feite liggen ze helemaal niet zo ver uit elkaar, denk ik.

Overigens zie ik ook kostbare bijdragen van anderen. Ieder handelt vanuit de eigen wereld en Anita, jij doet mij een beetje denken aan mijzelf vroeger. (toen ik nog veel aan sport deed en veel hardlopen)
Denk dat ik zelf nu meer aangetrokken wordt door mening van Letje en Piet.

Deze week doe ik niets bijzonders. Alleen even spelen en paarden klieren in de wei.
Ik heb besloten dat het hele moeten bij Rappa doorgestreept wordt. Af en toe wellicht een leuke veilige clickeroefening als we er zin in hebben.
Gym is beter, maar niets doen nog altijd beter dan kapotgereden worden, zoals voorheen.

Silja ga ik wat meer aan echtgenoot over laten
Er zijn plannen voor een nieuw paardje, 16 jaar en braaf en volledig verkeersmak, zonder trauma's, heel wijs ding, koudbloed, en wellicht is dat een mooi projekt om mee aan mijn eigen probleem te werken
Te beginnen met een erop zitten in de wei. stilstaand. Yes (voor mij dus clickblokje chocolade*)

En de hele ratteplan over verplichte beweging, gymnastisering etc en al die andere dingen die ik dringend moet kunnen, schuif ik eens ff in de diepvries.
Denk dat mijn paarden me dankbaar zijn. Ze vonden er toch al geen hol aan.

joop schreef op donderdag 17 maart 2011, 10:54:


Fijn te lezen Letje, maar zo kwam het in diverse posts niet over. Reuzeblij voor je want dit is echt de enige manier. Elke dag is 'the present' dus een geschenk.!

Fijne dag Marianne ( die bijna 59 is, nog even en dan Taaaart ...!)

joop schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:12:


Heerlijk he Letje - in een ander land wonen waar het kan - In Bulgarije snappen ze helemaal niets van me - dit is nog een groter moeten moeten land dan Nederland - en mijn theory gebeurd het niet vandaag gebeurd het morgen en als het niet gebeurd ook geen probleem daar begrijpen ze hier echt niets van. Ik ben ook de enige in het dorp die alle paadjes en weggetjes en weitjes kent in het hele gebied. Wandelen met honden ????? waar doe je dat nou voor..??? Maar moet wel zeggen dat in UK en Holland er nog haast haast haast bij komt - ik kan daar echt niet meer mee leven.

Als je eenmaal de vrijheid van gewoon 'zijn' kent, dan kun je niet meer terug. Tenminste ik niet. Iets wat draken hebben

Ow letje, had je laatste post gemist.
Leer veel van jou insteek. Eigenlijk weet ik veel dingen diep binnenin wel, maar 'vergeet' ik het weleens.

Je hebt gelijk. Wat maakt het uit als ik niet ga gymnastiseren, trainen en totaal niets bereik met mijn paarden.
Wat maakt het ook uit als rappa niets doet dan rondstruinen op de wei
En als echtgenoot de enige is die silja rijdt of met haar werkt
(hoewel leeg mennen met haar in de wei dan wel weer leuk is, omdat zij dat leuk vind, dusss )

Ik hoef niet alle angsten te overwinnen. Klopt. Ook niet voor een boos paard. Ga toch geen paarden voor anderen trainen en hoef dat dus niet te kunnen.
Wil wel overwegen om met de 16jarige dame in zee te gaan omdat ik wel graag de bossen in wil, lekker stappen, picknicken, natuur genieten, samen met echtgenoot en zijn sil.
En daarvoor gebruik ik dan weer Piets plan.
Te beginnen met erop zitten in stilstand

En ja... 'tis wel een makke waar je zo op wegrijdt, maar wat maakt het dan uit als ik het stap voor stap doe. Heb d'r al stiekem gevraagd of ze denkt dat ze het met mij uithoudt.
Ze viel in slaap, dus zal wel goed zijn.

Jullie zien... ik leer bij.
Leuk trouwens om verschil in insteek te zien bij de verschillende leeftijden.

Stephanie Pots schreef op donderdag 17 maart 2011, 12:36:


Waarom dan? Je bent een klant van hem en hij stuurt je weg?

Groet,
Clara

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 maart 2011, 9:21:


Ha - gevangen .... mijn eigen kleine triumph voor de dag .... ze was niet zo ver gegaan, zo'n 50 meter .. ik sta in het hek en roep Maya kom's bij me .. ze draait zich om en stapt zo op me af .. ik natuurlijk klaar met lekker paarden hartje snoepje dat naar appels ruikt.

Ik laat haar weer weglopen en doe het nog een paar keer, sta dan klaar met het touw om haar weer vast te zetten. (Na drie dagen de merrie van de boze boerevrouw hier op bezoek gehad te hebben dacht ik dat ze dus direkt Boerevrouw richting zou rennen, en die is nu echt boos op me omdat haar merrie mijn Maya opzoekt Miro en Typhoon staa nu elke dag vast, de arme schatten)

In het nieuwe dorp krijgt ze na nog wat training totale vrijheid, geen schrikdraad, geen omheining. Niks. Maatje krijgt dezelfde training en .... ... ik ben het knollie van de boerevrouw ook het een en ander aan het leren, die vindt die hartjes ook wel lekker
Maar Maya is wel jaloers .. echt jaloers

Komt zo tussen ons in staan, zet die kont naar de merrie toe ... !


PRIMAAAA !!!! Kan niet beter. Kun je ook bij de paarden in de wei doen.

Geweldig, maar zonder een wensen lijstje en een kleine routeplanning is het moeilijker om op plaats van bestemming aan te komen. Wensen lijstjes zijn ook leuk om te doen.

Heerlijk - veel plezier - en bedankt voor dit topic. PN is ook een andere weg in geslagen.

Bravo aan allen

Er zijn ook mensen die een ezel hebben, of damherten, alpaca's of eenden. Gewoon als huisdier. Waarom zou dat niet met een paard ook kunnen? Waarom zou je daar persé op moeten klimmen en op die andere dieren niet?

Ik ben 50 en niet bang -geen reden toe met mijn paarden. Dus ik rijd volop en overal. Maar ik kan me voorstellen en zie dat ook om me heen, dat de angst zomaar kan toeslaan. En als de passie groot genoeg is, overwint die ook de angst. Stapje voor stapje, millimeter voor millimeter. Je hebt de tijd. Geen deadline die je hoeft te halen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Zo heb ik ook gedacht toen ik een paard kocht terwijl ik te bang was om er eentje vast te houden

Ik geniet van het feit dat ik een paard uit een nare, uitzichtloze situatie heb gehaald en een beter leven kan geven. Ik geniet van het kijken naar de paarden in de kudde terwijl ik mijn kopje koffie zit te drinken.
Ik geniet zelfs regelmatig van het zware poepscheppen op natte, koude dagen met handen als ijsklompen en een rug die bijna doorbreekt. Alle frustraties schop ik weg bij het uitschoppen van de drollen op de wei. Dan ga ik weer naar huis en kan de hele wereld aan.

Dat vind ik stijlvol van je!
En superfijn dat jij en je paard nu zo leuk samenwerken,geniet ervan!!

Stephanie Pots schreef op donderdag 17 maart 2011, 12:43:


Ja laat het daar aub bij, al jammer dat je het moest schrijven.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard